Σαν βγεις στον πηγαιμό για κρατικό νοσοκομείο του τόπου, να εύχεσαι να είναι ο γιατρός που θα σε αναλάβει, ανθρώπινος και αποφασισμένος να σε αντιμετωπίσει με τον δέοντα σεβασμό. Σχεδόν πάντα ήταν οι επισκέψεις στις Πρώτες Βοήθειες, επισκέψεις ταλαιπωρίας και εξευτελισμού, όμως τελευταία το κακό έχει παραγίνει.
Πηγαίνεις εκεί για βοήθεια που την έχεις απόλυτη ανάγκη και φεύγεις μετά από αρκετές ώρες –πηγαίνεις απόγευμα και φεύγεις μετά τα μεσάνυκτα- διαπιστώνοντας ότι ούτε το όνομά του δεν σου είπε ο γιατρός που ανέλαβε την περίθαλψή σου και επιπλέον, κάποιοι από αυτούς, σε παροτρύνουν εμμέσως πλην σαφώς, να υπογράψεις και να φύγεις, για να γλυτώσουν από σένα μια ώρα αρχύτερα και ανεξάρτητα από τον κίνδυνο στον οποίο θα εκτεθεί η ζωή σου. Σχετικά παραδείγματα, δυστυχώς υπάρχουν πολλά.
Λ.Μ.
