Η συνεργασία των κομμάτων του Ενδιάμεσου είναι ένας διαρκής στόχος και ανάγκη για τον τόπο, δηλώνει κατηγορηματικά η αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΚΟ Χριστιάνα Ερωτοκρίτου. Σημειώνει ότι η κοινοβουλευτική συνεργασία των τεσσάρων κομμάτων που συνεργάστηκαν στις προεδρικές εκλογές συνεχίζεται, αναφέροντας ότι το θέμα του Συνεργατισμού ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση για την οποία η Κυβέρνηση οδήγησε τη Βουλή μπροστά σε αδιέξοδα και η θετική ψήφος του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ δεν ήταν θέμα ιδεολογικής τοποθέτησης, αλλά θέμα εκτίμησης και αντίληψης των κινδύνων της επόμενης μέρας.

Η αναπληρωτής προέδρος του Δημοκρατικού Κόμματος αναφέρεται στις ευρωεκλογές και στις διεργασίες που έχουν γίνει, καθώς και στους στόχους του κόμματος για τη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση. Προβαίνει στις εκτιμήσεις της σε σχέση με τις εξελίξεις στο Κυπριακό και τα αποτελέσματα της αποστολής της ειδικής απεσταλμένης του ΓΓ του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ, υπογραμμίζοντας ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να προτάξει τη διεθνή πτυχή του προβλήματος που αποτελεί και την ουσία του Κυπριακού.

– Τελικά η συνεργασία του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου έφτασε στο τέλος της. Ο καθένας πλέον τραβά τον δρόμο του;

– Αυτό είναι το αποτέλεσμα που προσδοκούν κάποιοι να δουν. Όμως για το Δημοκρατικό Κόμμα η συνεργασία του ενδιάμεσου χώρου είναι διαρκής στρατηγικός στόχος για τον οποίο θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε την αυτονομία και την ανεξαρτησία του κάθε κόμματος. Όμως η συνεργασία των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου βασίστηκε και εξακολουθεί να βασίζεται στην κοινή πεποίθηση ότι αφενός μεν η Κύπρος εξακολουθεί να χρειάζεται μία νέα στρατηγική περισσότερο από ποτέ, στην κοινή διαπίστωση ότι τα δύο άκρα οδήγησαν τον τόπο σε αδιέξοδα, και στην αδήριτη ανάγκη για υπευθυνότητα, αξιοπιστία και συνέπεια.

Μπορεί να υπάρχουν ενίοτε διαφορετικές ανάγκες και αυτό είναι απολύτως κατανοητό, όμως η συνεργασία του ενδιάμεσου χώρου για το Δημοκρατικό Κόμμα αποτελεί ανάγκη για το καλό του τόπου. Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για το θέμα των ευρωεκλογών, θέτω το ερώτημα. Εάν κερδίζαμε τις εκλογές τον Ιανουάριο 2018 θα επιβάλλετο η συνεργασία των τεσσάρων κομμάτων και στις ευρωεκλογές; Αυτό είναι ένα παράλογο συμπέρασμα και εξίσου παράλογο είναι κάποιος να θεωρεί ότι η συνεργασία του Ενδιάμεσου κρίνεται από τις ευρωεκλογές.

Εδώ να μου επιτρέψετε να αναφερθώ για τον χαρακτηρισμό «λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος». Εάν ο χαρακτηρισμός «λεγόμενος» επενεργεί ως αμφισβήτηση της ιδεολογικής σύγκλισης τότε θα μπορεί κάποιος να αναφερθεί σε «λεγόμενη αριστερά» και «λεγόμενη δεξιά». Καθότι ούτε η αριστερά που κυβέρνησε τη χώρα 2008-2013 συγκρούστηκε με το κεφάλαιο, ούτε η δεξιά που κυβερνά τη χώρα από το 2013 απορρίπτει εξ ολοκλήρου το κοινωνικό κράτος. Οπότε να είστε βέβαιοι ότι κατανοούμε τις προσπάθειες που γίνονται για να πληγεί ο ενδιάμεσος χώρος όμως δεν θα επιτρέψουμε να επιτύχουν.

– Από πλευράς Οικολόγων αφέθηκε να νοηθεί ότι η συνεργασία των τεσσάρων κομμάτων δεν δούλεψε ούτε σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και στα μεγάλα ζητήματα, όπως του Συνεργατισμού, αναδείχθηκαν και οι διαφορές. Έτσι έχουν τα πράγματα;

-Δεν συμφωνούμε με αυτή την προσέγγιση. Η κοινοβουλευτική συνεργασία υπάρχει σε μεγάλα και μικρά ζητήματα. Σωστά αναφέρετε το θέμα του Συνεργατισμού για το οποίο τοποθετήθηκαν υπέρ το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ σε αντίθεση με τους Οικολόγους και την Αλληλεγγύη που ψήφισαν εναντίον.  Όμως ο Συνεργατισμός ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση, όπου οι κυβερνώντες έφεραν ολόκληρη τη Βουλή σε ένα τραγικό αδιέξοδο. Δεν επρόκειτο για ιδεολογική τοποθέτηση ή θέμα αρχής, ήταν θέμα εκτίμησης και πρόβλεψης των κινδύνων της επόμενης μέρας. Μάλιστα πολιτικά κόμματα τα οποία ψήφισαν διαφορετικά από εμάς και τάχθηκαν εναντίον των κρατικών εγγυήσεων δήλωσαν ότι κατανοούν αυτούς που ψήφισαν υπέρ. Άρα για το Δημοκρατικό Κόμμα το επίπεδο εκτίμησης της συνεργασίας των τεσσάρων κομμάτων δεν είναι συγκριτικό με την ανευθυνότητα της Κυβέρνησης αλλά με το κοινό ευρύτερο όραμα που έχουμε για τον τόπο.

– Οι διαφορές σε διάφορα ζητήματα ήταν εμφανείς και στις προεδρικές εκλογές. Και στο Κυπριακό και σε θέματα Οικονομίας.  Αυτό όμως δεν σας εμπόδισε να προχωρήσετε σε μία συνεργασία.  Στην πορεία προκύπτει ότι αυτή η συνεργασία δεν μπορούσε να είχε προοπτική. Διαφωνείτε;

– Σαφώς. Η Νέα Στρατηγική ήταν η κοινή συνισταμένη και ο συγκερασμός των απόψεων, αρχών και επιδιώξεων τόσο στο Κυπριακό όσο και στην Οικονομία. Αποδεικνύεται δε μετά τις εκλογές ότι οι εκτιμήσεις των κομμάτων της συνεργασίας του Ενδιάμεσου, οι προβλέψεις τους και οι εισηγήσεις τους επιβεβαιώθηκαν με τις εξελίξεις μετά τις εκλογές τόσο στο Κυπριακό όσο και στην Οικονομία. Στο Κυπριακό συμφωνούσαμε και συμφωνούμε για το περιεχόμενο της λύσης που είναι το μείζον και όχι στην ονοματολογία που είναι το έλασσον. Στην Οικονομία συμφωνούσαμε και συμφωνούμε στην αναγκαιότητα για υπεύθυνη αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων με συγκεκριμένες λύσεις. Διερωτώμαι γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη συνεχώς να αναφέρονται σε διαφορετικές προσεγγίσεις που μπορεί να υπάρχουν μεταξύ τεσσάρων κομμάτων όταν εντός του δικού τους κόμματος υπάρχουν διαμετρικώς αντίθετες αντιλήψεις και απόψεις μεταξύ υψηλόβαθμων στελεχών τόσο στο Κυπριακό όσο και στην Οικονομία. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ανάγκη εντάσσεται μέσα στον ευρύτερο σχεδιασμό κάποιων να ανακόψουν πάση θυσία τη συνεργασία του ενδιάμεσου χώρου.  

– Στο ΔΗΚΟ σας απασχόλησε καθόλου το θέμα των Ευρωεκλογών;  Ποιοι οι στόχοι του κόμματος για αυτή την εκλογική αναμέτρηση;

– Φυσικά και έχουν γίνει οι συζητήσεις αυτές όμως είναι σε προκαταρκτικό ακόμα στάδιο. Οι στόχοι του κόμματος είναι η εκλογή ευρωβουλευτή από τις τάξεις του κόμματος αλλά και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή του κόσμου στις εκλογές.    

– Αλλάζοντας θέμα, ορόσημο ο Σεπτέμβρης για την Κυβέρνηση σε σχέση με το Κυπριακό. Βλέπετε να υπάρχουν εξελίξεις και ποιες θα είναι αυτές;

– Εξελίξεις ήδη υπάρχουν και αυτές έχουν ήδη εκδηλωθεί υπό τη μορφή διαφόρων πιέσεων στη δική μας πλευρά. Πώς αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να ερμηνεύσει τα πρόσφατα γεγονότα με το θέμα της ΟΥΝΦΙΚΥΠ; Πότε στο παρελθόν τέθηκε θέμα παραμονής της Ειρηνευτικής Δύναμης στην Κύπρο;  Ούτε καν το 2004, όταν μετά το δημοψήφισμα που βρισκόταν η Κύπρος σε εξαιρετικά δύσκολη θέση δεν τέθηκε ως θέμα «τιμωρίας» η απειλή περί αποχώρησης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.

Οι εξελίξεις δεν θα αντιμετωπιστούν εάν η στάση της δικής μας πλευράς είναι απλώς μία επαναλαμβανόμενη δήλωση περί ετοιμότητας συνέχισης των συνομιλιών από το σημείο που έμειναν.  Είναι ξεκάθαρο ότι με αυτό δεν πείθουμε. Η Τουρκία θα ζητήσει ανταλλάγματα για να επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και τα δικά μας «δώσε» έχουν ήδη εξαντληθεί προ πολλού. Κάποιοι θα επιμένουν περί αποδοχής του πλαισίου Γκουτέρες όπως η Τουρκία το ερμηνεύει, ενώ θα μπαίνει ακόμα πιο επιτακτικά το θέμα της στρατηγικής ή ενδιάμεσης συμφωνίας που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σαλαμοποίηση του Κυπριακού, η κατοχύρωση των «γενναιόδωρων» μας προσφορών των τελευταίων ετών έναντι, μηδενικού ανταλλάγματος για την Ελληνοκυπριακή πλευρά. Ίσως αυτά να συνοδεύονται και από «απειλές» που αφορούν το θέμα του φυσικού αερίου και της αναβάθμισης των κατεχομένων.

Αυτό δυστυχώς είναι το σενάριο το οποίο προδιαγράφεται και ελπίζουμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι συνεργάτες του έχουν σχεδιασμούς και στρατηγική για να αντιμετωπίσουν αυτούς τους κινδύνους, διαφυλάττοντας την ίδια στιγμή την προοπτική σωστής λύσης του Κυπριακού. Εμείς πάντοτε δηλώναμε έτοιμοι να συζητήσουμε για να βοηθήσουμε στην αντιμετώπιση των κινδύνων αλλά και στη διαφύλαξη της προοπτικής της σωστής λύσης. Αυτό όμως θα ήταν εφικτό εάν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζητούσε αυτή τη συνεργασία. Δυστυχώς όμως περιορίζεται στην εκ των υστέρων ενημέρωση η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο συνεργασίας.       

Ανοικτή η πόρτα της συνεργασίας… Όχι με λευκή επίταγη

– Από πλευράς Κυβέρνησης και ΔΗΣΥ επικαλούνται με κάθε ευκαιρία την ανάγκη κοινοβουλευτικών συνεργασιών. Είναι προφανές ότι στο ΔΗΚΟ επενδύουν…

– Είναι σωστή αυτή η τοποθέτηση της κυβέρνησης εφόσον το κυβερνών κόμμα δεν διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Εάν επενδύουν σε ειλικρινή συνεργασία τότε θα είμαστε παρόντες για το καλό του τόπου, εάν όμως επενδύουν σε λευκή επιταγή θα μας βρουν απέναντί τους. Άλλωστε όπως αναφέρω και πιο πάνω, το Δημοκρατικό Κόμμα επιδιώκει τη συνεργασία με όλα τα κόμματα, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, που στόχο έχουν τη διόρθωση των στρεβλώσεων, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη βελτίωση της ζωής των πολιτών. Έχουμε αποδείξει μάλιστα ότι για αυτή μας τη στάση δεν επιδιώκουμε ούτε μερίδιο εξουσίας ούτε λάφυρα. Ένας καλόπιστος και αντικειμενικός κριτής δεν μπορεί παρά να επισημάνει ότι το Δημοκρατικό Κόμμα, όντας στην αντιπολίτευση, «έβαλε πλάτη» όταν η Κύπρος περνούσε δύσκολες ώρες και ότι για την οποιαδήποτε βελτίωση των δημόσιων οικονομικών αυτή οφείλεται στην υπεύθυνη στάση του ΔΗΚΟ. Ισως σήμερα να ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα εάν η στάση μας ήταν διαφορετική. Την ίδια στιγμή, όμως, εμάς μας ενδιαφέρει η βελτίωση της πραγματικής οικονομίας και η βελτίωση των συνθηκών του μέσου Κύπριου και όχι μόνο των προνομιούχων. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο επιμείναμε στη δέσμευση της κυβέρνησης τόσο για το πρόγραμμα Εστία, όσο και για τον Φορέα Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων. Από εκεί και πέρα η πόρτα του Δημοκρατικού Κόμματος είναι ανοιχτή για διάλογο με όλα τα πολιτικά κόμματα και με την κυβέρνηση, νοουμένου ότι υπάρχει κοινός στόχος και αλληλοσεβασμός.

Είναι ώρα να συζητήσουμε τις υποχρεώσεις της Τουρκίας

– Ποια πιστεύετε ότι θα πρέπει να είναι η στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας στο ενδεχόμενο να υπάρξει προοπτική επανέναρξης των διαπραγματεύσεων;

-Εξαρτάται από το κατά πόσο θα υπάρχουν όροι για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων όπως αναφέρονται πιο πάνω. Αν ένας από αυτούς τους όρους είναι η ενδιάμεση συμφωνία, που είναι αντίθετη με τις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για την πλευρά μας. Η δική μας η στάση θα πρέπει να είναι η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, εφόσον έχει γίνει σωστή προεργασία όπως ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας έχει πλειστάκις τονίσει ορθά στο παρελθόν, για τη διεθνή πτυχή του Κυπριακού. Προεργασία υπό τη μορφή διερεύνησης και συζήτησης για τις προθέσεις της Τουρκίας. Εάν αυτές είναι η επικαιροποίηση των εγγυήσεων και η νομιμοποίηση αριθμού τουρκικών στρατευμάτων τότε είναι ξεκάθαρο ότι επανέναρξη των συνομιλιών θα σημαίνει και την κατάρρευσή τους με δυσμενή αποτελέσματα για τη δική μας πλευρά. Άρα είναι επάναγκες όπως η δική μας πλευρά ξεκαθαρίσει ότι ήρθε η ώρα να συζητήσουμε τις υποχρεώσεις της Τουρκίας όσο αφορά στη διεθνή πτυχή, αφού προηγουμένως έχουμε εξασφαλίσει την όσο το δυνατό μεγαλύτερη διεθνή στήριξη για τις θέσεις μας. Αυτό προϋποθέτει μία διπλωματική κούρσα της δικής μας πλευράς, αλλά και συνεννόηση με χώρες – κλειδιά που έχουν την ικανότητα να αποτρέψουν δυσμενείς εξελίξεις στο Κυπριακό.

– Έχετε εκφράσει την άποψη ως ΔΗΚΟ ότι το πλαίσιο Γκουτέρες δεν είναι ο μοναδικός δρόμος. Διαφωνείτε δηλαδή με την αξίωση του Προέδρου για επανέναρξη από το σημείο όπου διεκόπησαν;

– Μα είναι ξεκάθαρο ακόμα και μετά την επίσκεψη της κ. Λουτ ότι η αξίωση – δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας περί επανέναρξης των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διεκόπησαν δεν είναι αρκετό.  Συνομιλίες πρέπει να επιδιώκουμε αλλά στο σημείο που έχουμε φτάσει οι συνομιλίες πρέπει να επικεντρωθούν πάνω στη διεθνή πτυχή. Αυτό είναι η ουσία του Κυπριακού και εάν κάποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί ή δεν έχει τη στρατηγική να φέρει την Τουρκία στη θέση να τοποθετηθεί ξεκάθαρα για τις εγγυήσεις και τα στρατεύματα, τότε δεν έχουμε χειριστεί το Κυπριακό σωστά. Αυτό θα επιτευχθεί μόνο εάν προκαλέσουμε κόστος στην Τουρκία. Εάν υπάρξει συζήτηση και κατάληξη σε ξεκάθαρες –και όχι διφορούμενες– λύσεις για την κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση όλων των κατοχικών στρατευμάτων τότε η ουσία του Κυπριακού έχει λυθεί. Για να προκαλέσουμε όμως αυτή την κατάληξη έπρεπε οι χειρισμοί μας να ήταν τέτοιοι που σταδιακά να οδηγούν σε αυτή. Αντ’ αυτού πιστέψαμε ότι ο εξευμενισμός της Τουρκίας με παραχωρήσεις στην εσωτερική πτυχή και παραχωρήσεις στη διαδικασία –βλέπε αποκλεισμός των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων– θα εξαργυρώνετο μετέπειτα στην πτυχή της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Προσγειωθήκαμε ανώμαλα και τώρα έχουμε ως κεκτημένο της διαδικασίας τις γενναιόδωρές μας προσφορές, καθώς και το πλαίσιο Γκουτέρες το οποίο προνοεί αντικατάσταση των εγγυήσεων με ένα νέο σύστημα και μείωση των κατοχικών στρατευμάτων και όχι απόσυρσή τους.

Το αδιέξοδο χρησιμοποιείται ως εκβιασμός

– Ένα νέο αδιέξοδο τι θα σημαίνει; Τι θα συμβουλεύατε τον Πρόεδρο σε μία τέτοια περίπτωση;

– Ένα νέο αδιέξοδο είναι εξέλιξη που όλοι απευχόμαστε. Κάποιοι όμως το χρησιμοποιούν ως είδος εκβιασμού. Δηλαδή ενώ εντοπίζουν τον κίνδυνο αδιεξόδου, αντί να ενεργούν για να το αποτρέψουν το χρησιμοποιούν ως είδος «εκβιασμού» για να πείσουν ότι μια κακή στο περιεχόμενο της λύση είναι καλύτερη από το αδιέξοδο. Κατά την άποψή μας και τα δύο είναι εξ ίσου κακά και δεν αξίζει στον κυπριακό λαό η θλιβερή επιλογή «ή κακή λύση ή αδιέξοδο.» Η συμβουλή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι προληπτικά να ενεργήσει για να μην φτάσουμε ξανά στο σημείο να παίρνουμε αποφάσεις με το «πιστόλι στον κρόταφο». Είμαστε μικρή χώρα και είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε κινδύνους μετά που αυτοί θα εκδηλωθούν. Έχουμε όμως τη δυνατότητα, εάν έχουμε σωστή στρατηγική και σχεδιασμό έγκαιρα να ενεργούμε για να αποτρέπουμε αρνητικές εξελίξεις. Ένας τέτοιος σχεδιασμός πρέπει να περιλαμβάνει την επιτάχυνση της αξιοποίησης του φυσικού μας πλούτου, το αποτέλεσμα του οποίου είναι πρωτίστως γεωπολιτικό και μετά οικονομικό, καθώς και την αναβάθμιση και σύσφιξη των σχέσεών μας με χώρες που μπορούν να έχουν καθοριστικό ρόλο. Αυτό θα σημαίνει αναβάθμιση και ισχυροποίηση της διαπραγματευτικής μας θέσης. Στο παρελθόν καταφέραμε και αποτρέψαμε δυσμενείς εξελίξεις σε επίπεδο Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Είχαμε όμως σφαιρική στρατηγική με επίκεντρο το καλώς νοούμενο συμφέρον της Κύπρου. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και τώρα.

– Η κρίση στις σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ θεωρείτε ότι επηρεάζει το Κυπριακό και πώς;

-Και στο παρελθόν υπήρξαν κρίσεις μεταξύ των σχέσεων Τουρκίας – ΗΠΑ, όμως η θεώρηση και η αντιμετώπιση στο Κυπριακό δεν άλλαξε. Οι στάσεις των διαφόρων χωρών καθορίζονται από τα διαχρονικά τους συμφέροντα αλλά και τους σχεδιασμούς τους για την ευρύτερη περιοχή. Οποιαδήποτε «κρίση» υπάρχει στις σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ σήμερα δεν αλλάζει το γεγονός ότι η Τουρκία είναι, σε σχέση με την Κύπρο, πιο σημαντική με μεγαλύτερη βαρύτητα, εκτόπισμα, ικανότητα και δυνατότητα. Άρα δεν πρέπει κανείς να αναμένει να επηρεαστεί το Κυπριακό σε βαθμό που να αλλάξει το οποιοδήποτε ισοζύγιο.    

– Σας ανησυχεί το ενδεχόμενο προκλήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ και πώς το αντιμετωπίζουμε εάν προκύψει;   

-Όλους πρέπει να μας ανησυχεί και ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να έχουμε σχέδιο για κάθε ενδεχόμενο. Η Κυπριακή ΑΟΖ γειτνιάζει με την ελληνική, την αιγυπτιακή και την ισραηλινή, άρα αυτό δίνει τη δυνατότητα συνεργασίας των τεσσάρων χωρών και σε διπλωματικό επίπεδο. Την ίδια στιγμή πρέπει η Τουρκία να γνωρίζει ότι θα έχει κόστος εάν συνεχίσει τη στρατηγική της ακύρωσης του ενεργειακού προγράμματος της Κύπρου.  

Εφόσον αυτή της η στρατηγική πρέπει να απαντηθεί με στρατηγική ακύρωσης των ευρωπαϊκών πλεονεκτημάτων που σήμερα απολαμβάνει.  Πλεονεκτήματα τα οποία η Τουρκία σήμερα έχει μεγαλύτερη ανάγκη λόγω της αστάθειας της οικονομίας της και της απώλειας της επενδυτικής εμπιστοσύνης. Την ίδια στιγμή αυξάνονται όλο και περισσότερο ο αριθμός των ευρωπαϊκών χωρών που στέκονται με σκεπτικισμό ως και καχυποψία για την αξιοπιστία της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας.  Άρα υπάρχει το πεδίο για ένα ευρύ στρατηγικό σχεδιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας για την αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας.