Ένας χρόνος συμπληρώθηκε, την περασμένη Παρασκευή, από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ο πόλεμος που δεν ήταν αστραπή (blitzkrieg), όπως υπολόγιζε η ρωσική ηγεσία, αλλά μια μακροχρόνια σύγκρουση με τεράστιες συνέπειες, καθώς δονεί τα θεμέλια ασφάλειας της Ευρώπης, φέρνει στο προσκήνιο τη σημασία των διατλαντικών σχέσεων και επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις μεταξύ των ισχυρών κρατών και των συμμάχων τους.
Ένας πόλεμος μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών εθεωρείτο αδιανόητος, για λόγους όπως η πυρηνική αποτροπή, οι ισχυρές συμμαχίες και οι οικονομικές σχέσεις. Τελικά, όμως συνέβη, και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στο ότι η Δύση τα προηγούμενα χρόνια αντιμετώπισε με χλιαρότητα την ρωσική επιθετικότητα. Η σύρραξη είναι πιθανόν να συνεχιστεί για αρκετό καιρό, εκτιμά στην συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο», ο Άντριου Νόβο, καθηγητής Στρατηγικών Σπουδών στο National Defense University στις ΗΠΑ. Μέσα στην άνοιξη οι μάχες θα συνεχιστούν και θα κλιμακωθούν, αφού το αποτέλεσμα του πολέμου θα κριθεί επί του πεδίου των μαχών.
«Αν η επιθετικότητα και οι προσαρτήσεις της Ρωσίας επιτραπούν, τότε άλλες ισχυρές χώρες θα πιστέψουν πως μπορούν να εισβάλουν στους γείτονες τους και να νομιμοποιήσουν τα εδαφικά κέρδη που θα αποκομίσουν μέσω της ισχύος και των δημοψηφισμάτων με το πιστόλι στον κρόταφο», ανάφερε ο Αμερικανός ειδικός, μια επισήμανση που αφορά άμεσα και την Κύπρο. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει αυτό τον πόλεμο. Στις δύο και πλέον δεκαετίες που βρίσκεται στην εξουσία έχει στηριχθείς στο αφήγημα περί ισχυρής Ρωσίας, που βάλλεται και που καταδιώκεται από τη Δύση. «Ένας ισχυρός Πούτιν σήμαινε μια ισχυρή Ρωσία και μια ισχυρή Ρωσία σήμαινε έναν ισχυρό Πούτιν» ανάφερε ο Άντριου Νόβο. Οι πιέσεις για τον Ρώσο πρόεδρο θα ενταθούν, ωστόσο προς το παρόν δεν φαίνεται να κινδυνεύει η θέση του.
-Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία συμπλήρωσε ένα χρόνο στις 24 Φεβρουαρίου. Πως θα εξελιχθεί η σύγκρουση το επόμενο διάστημα;
-Και οι δύο πλευρές προετοιμάζονται για νέες επιθέσεις. Η Ρωσία εδώ και μέρες εξαπέλυσε νέες επιθέσεις. Η Ουκρανία ελπίζω ότι θα μπορέσει να αμυνθεί, πιθανόν μέσα στην άνοιξη και ότι θα καταφέρει να ανακαταλάβει κάποια από τα εδάφη της. Αυτό σημαίνει πως το αποτέλεσμα της σύγκρουσης θα αποφασιστεί επί του πεδίου των μαχών. Αν οι ουκρανικές δυνάμεις συνεχίσουν να καταγράφουν επιτυχίες, τότε περισσότερα δυτικά όπλα θα φτάσουν και οι Ουκρανοί θα καταφέρουν να έχουν μεγαλύτερα κέρδη. Αν οι Ουκρανοί αποτύχουν τότε και η δυτική βοήθεια θα ξεφτίσει, κάτι που ενδεχομένως θα ενθαρρύνει το Κίεβο να διαπραγματευτεί.
-Λαμβάνοντας υπόψη πως και η Ρωσία και το Κίεβο παραμένουν αδιάλλακτες στις θέσεις τους, πως θα μπορούσε να τερματιστεί ο πόλεμος;
-Αν μού επιτρέπετε θέλω να κάνω μια διευκρίνιση και να μην θεωρήσω την Ουκρανία αδιάλλακτη, αφού πρόκειται για μια χώρα, που δέχεται επίθεση. Οι πόλεις της βομβαρδίζονται, οι πολίτες της δολοφονούνται και μεγάλο μέρος του εδάφους της είναι υπό κατοχή. Η Ρωσία είναι αυτή που επιτίθεται. Έχει μετατοπίσει την ρητορική της από τον γελοίο ισχυρισμό της «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας, προκειμένου να παρουσιαστεί η ίδια ως θύμα της δυτικής επιθετικότητας. Υπάρχουν τρεις πιθανές καταλήξεις. Η λιγότερη πιθανή είναι μια ρωσική «νίκη» που θα επιβεβαιώνει όλα τα εδαφικά κέρδη που έγιναν την περασμένη χρονιά όπως, επίσης, και την προσάρτηση της Κριμαίας. Ένα άλλο σενάριο με μεγαλύτερες πιθανότητες να συμβεί είναι η Ουκρανία να συνεχίσει να πολεμά και πως η Δύση να την υποστηρίζει, επιτρέποντάς της να ανακαταλάβει τα περισσότερα αλλά όχι από τα εδάφη της. Τέλος, το τρίτο που είναι και το πιο πιθανόν είναι μια συνεχιζόμενη σύγκρουση χαμηλής έντασης κάπου κατά μήκος της υπάρχουσας πρώτης γραμμής.
-Με ποιο τρόπο η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία επηρέασε την περιφερειακή ασφάλεια και ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για την διεθνή κοινότητα;
-Η περιφερειακή ασφάλεια ταρακουνήθηκε μέχρι τον πυρήνα της, καθώς εξαφανίστηκαν οι ψευδαισθήσεις πως μια ένοπλη σύγκρουση ήταν αδύνατη μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών. Για τη διεθνή κοινότητα, η εισβολή αποδεικνύει την ανάγκη αύξηση των αμυντικών δυνατοτήτων και επαναβεβαίωσης των διατλαντικών δεσμών, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η αβεβαιότητα. Οι πράξεις της Κίνας, μιας χώρας, που έχει φιλοδοξία να παίξει παγκόσμιο ηγεμονικό ρόλο, ήταν υποτονικές σε σχέσεις με τις επιδιώξεις της. Αυτή η αποτυχία ενισχύει την κεντρική θέση της Δύσης, στη διαχείριση διεθνών κρίσεων.
-Τι πρέπει να γίνει ώστε στο μέλλον να αποφευχθούν παρόμοια γεγονότα με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία;
-Η ήττα της Ρωσίας είναι ουσιώδης ώστε να αποφευχθεί παρόμοια επιθετικότητα στο μέλλον. Αν η επιθετικότητα και οι προσαρτήσεις της επιτραπούν, τότε ισχυρές χώρες θα πιστέψουν πως μπορούν να εισβάλουν στους γείτονες τους και να νομιμοποιήσουν τα εδαφικά κέρδη, που θα αποκομίσουν μέσω της ισχύς και των δημοψηφισμάτων με το πιστόλι στον κρόταφο. Για τις χώρες με πυρηνικά αυτό ανοίγει την πόρτα σε αυξημένη χρήση στρατιωτικής δύναμης και χρήση πυρηνικών εκβιασμών για την απόκτηση εδάφους μέσω πολέμου. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ πρέπει να επιβεβαιώσουν εκ νέου τη συμμαχία τους και να διασφαλίσουν ότι οι αποτρεπτικές τους ικανότητες διαθέτουν επαρκείς πόρους. Πρέπει να ενεργούν από κοινού και αποφασιστικά όταν έρχονται αντιμέτωπες με επιθετικότητα. Στην επίθεση, για παράδειγμα, της Ρωσίας, στη Γεωργία το 2014 υπήρξε μια χλιαρή αντίδραση. Υπήρξε μια πιο κάπως σθεναρή αντίδραση το 2014 όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, αλλά όπως φάνηκε δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει τον Βλαντιμίρ Πούτιν να προσπαθήσει να κερδίσει ακόμη περισσότερα το 2022.
-Ποια στρατιωτικά μαθήματα αντλούνται από αυτό τον πόλεμο; Τι μπορούν να κάνουν λιγότερο ισχυρά κράτη, όπως η Κύπρος, όταν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους απειλές;
-Η στρατιωτική ισχύς πάντα θα έχει σημασία. Ένας μαχητικός και αξιόπιστος στρατός μπορεί να επιβραδύνει την προέλαση ενός εισβολέα μέχρι να κινητοποιηθεί διεθνής βοήθεια, η οποία μπορεί να μεταφραστεί και σε παροχή υλικού εξοπλισμού. Η κοινή γνώμη επηρεάζεται μαζικά από τη δημόσια φύση αυτού του πολέμου. Πολλοί στρατιώτες με τα κινητά τους τηλέφωνα μεταδίδουν τι συμβαίνει και μάλιστα σε πραγματικό χρόνο. Βλέπουμε τον ρόλο που παίζουν οι νέες τεχνολογίες όπως τα drones, η συνεχής αξία του πυροβολικού μεγάλης εμβέλειας και η σημασία της καλής αντίληψης. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, για παράδειγμα, οι Ουκρανοί λαμβάνουν πληροφορίες από τους συμμάχους τους. Αυτή η συνεργασία αναδεικνύει ένα άλλο σημαντικό μάθημα, τη σημασία του να έχεις φίλους. Η άμυνα μιας χώρας είναι δική της ευθύνη. Όπως βλέπουμε στην Ουκρανία, είναι πολύ σπάνιο μια χώρα να στέλνει στρατιώτες της για να υπερασπιστεί μια άλλη, ειδικά χωρίς επίσημη συμμαχία. Για την Κύπρο, οι συμμαχίες είναι εξαιρετικά σημαντικές για την αποτροπή μελλοντικών απειλών. Είναι θετικό να βλέπουμε στενότερες σχέσεις μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ και Αιγύπτου. Και ακόμη πιο ενθαρρυντικό να βλέπουμε τους αναπτυσσόμενους στενούς δεσμούς μεταξύ της Κύπρου και των ΗΠΑ.
-Όταν ξεκίνησε η εισβολή αρκετοί ειδικοί αναφέρθηκαν στο ότι «αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει το τέλος της Ρωσίας». Ένα χρόνο μετά, ποια είναι η κατάσταση;
-Αυτές οι απόψεις ήταν σπάνιες, μιας και οι περισσότεροι είχαν προβλέψει μια γρήγορη επέλαση για τη Μόσχα. Όταν η ρωσική επέλαση αποδείχθηκε αργή, τότε ξεκίνησαν οι συζητήσεις για πιθανή κατάρρευση. Η πραγματικότητα βρίσκεται κάπου στη μέση. Οι αρχικές ήττες της Ρωσίας επιβεβαιώθηκαν από αριθμούς, μια αδίστακτη αδιαφορία για τις ζωές των Ρώσων στρατιωτών και μια βάναυση περιφρόνηση για τους νόμους του πολέμου. Αυτή η σύγκρουση έχει ομοιότητες με τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Σήμερα, ωστόσο, η Ρωσία δεν έχει ισχυρούς συμμάχους. Παράλληλα, πολλά λαμπρά μυαλά της, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, ενώ υπέστη και ένα ισχυρό οικονομικό σοκ. Υπάρχουν περιορισμοί στην ελευθερία του Τύπου και αυξημένη πολιτική καταστολή. Οι πλούσιοι Ρώσοι εξακολουθούν να έχουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, αλλά εκατομμύρια άνθρωποι που ζούσαν καλύτερα λόγω των οικονομικών συναναστροφών με τη Δύση, βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να διαβρώνεται.
Η Ρωσία πρέπει να παρουσιαστεί πρόθυμη να αποκηρύξει τη χρήση βίας
-Πως τα γεγονότα του περασμένου έτους επηρέασαν τις σχέσεις της Δύσης με την Ρωσία και πως ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές για το μέλλον;
-Για τριάντα χρόνια, η Ρωσία και η Δύση εμβάθυναν τις σχέσεις τους. Η Μόσχα έγινε μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης το 1996, μέλος των G-8 το 1998 και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου του 1998. Υπήρξαν ελπίδες ότι όλα αυτά θα ενσωμάτων τη Ρωσία στη Δύση. Οι δυτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν επί ρωσικού εδάφους είχαν τεράστια κέρδη και Ρώσοι ολιγάρχες εμφανίστηκαν για να καρπωθούν τα οικονομικά οφέλη. Επίσης, το βιοτικό επίπεδο βελτιώθηκε για εκατομμύρια Ρώσους. Το ρωσικό φυσικό αέριο όπως και το πετρέλαιο έγιναν βασικός πυλώνας των ευρωπαϊκών αγορών ενέργειας. Επιπλέον, οι Ρώσοι απέκτησαν δεσμούς με τις ευρωπαϊκές χώρες μέσω της εκπαίδευσης, των ταξιδιών και των επενδύσεων.
Ωστόσο, η Δύση υπήρξε τυφλή και έκλεισε τα μάτια στην τρομακτική βία που ασκήθηκε στον πόλεμο στην Τσετσενία (1999- 2005), στις δολοφονίες δημοσιογράφων και πληροφοριοδοτών όπως η Άννα Πολιτόφκαγια και ο Αλεξάντερ Λιτβιένκο, στην επίθεση στη Γεωργία (2008), στη διαφορά, στην έλλειψη δημοκρατίας και πλουραλισμού και στην προσάρτηση της Κριμαίας. Τώρα, η Ρωσία έχει εκδιωχθεί από τους περισσότερους διεθνείς οργανισμούς. Ξένες εταιρείες και επενδύσεις εγκατέλειψαν τη χώρα και έχουν μπει εμπόδια στη διακίνηση των Ρώσων αλλά και ρωσικών κεφαλαίων. Η Μόσχα έχει μπροστά της ένα αργό, ανηφορικό δρόμο που πρέπει να διανύσει για να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τη Δύση.
-Και σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, πως ο πόλεμος επηρέασε την ασφάλεια και την σταθερότητα της ηπείρου; Μπορεί να παίξει ρόλο η Ευρώπη στην επίλυση της κρίσης;
-Αναμφισβήτητα, η κρίση ανέδειξε τη σημασία της διατήρησης καλών διατλαντικών σχέσεων και οι αμφιβολίες για την χρησιμότητα του ΝΑΤΟ εξαφανίστηκαν. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναγνώρισαν πως η στρατιωτική ισχύς έχει ακόμη μεγάλη σημασία και πως η οικονομική ενσωμάτωση δεν μπορεί να διαχωριστεί από θέματα εθνικής ασφάλειας. Η Γερμανία, η Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχουν δεσμευτεί να ανεβάσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες στο 2% του ΑΕΠ τους, όπως προνοούσε συμφωνία στο ΝΑΤΟ το 2005. Η Ευρώπη μπορεί να συμβάλει στην επίλυση της σύγκρουσης βοηθώντας την Ουκρανία να διατηρήσει την κυριαρχία της. Από την άλλη, η Ρωσία πρέπει να παρουσιαστεί πρόθυμη να αποκηρύξει τη χρήση βίας και να τηρήσει τις πολυμερείς συμφωνίες. Υπάρχει σοβαρή ανησυχία στην Ευρώπη ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι αναξιόπιστος. Πρώτα, υπήρξαν αρνήσεις ότι επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η εισβολή και μετά γελοίες κατηγορίες για «αποναζισμό» στην Ουκρανία για να το δικαιολογήσουν. Μια τέτοια προφανής εξαπάτηση δείχνει γιατί η Μόσχα δεν έχει την αξιοπιστία που είναι απαραίτητη για μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων.
Να μην μείνουν μόνοι τους οι Ουκρανοί
-Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ουκρανική κυβέρνηση και τι είδους υποστήριξη μπορεί να λάβει από τη διεθνή κοινότητα;
-Η Ουκρανία πληρώνει πολύ μεγάλο κόστος, ενώ την ίδια ώρα αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις όσον αφορά στη διατήρηση του εφοδιασμού της σε όπλα και ενέργεια, ενώ παράλληλα καταπολεμά τη διαφθορά στο εσωτερικό της. Οι Ουκρανοί θέλουν να προχωρήσουν προς τη Δύση για να αφήσουν πίσω τους την κληρονομιά της σοβιετικής διαφθοράς. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να υποστηρίξει αυτές τις προσπάθειες. Η Ουκρανία χρειάζεται συνεχή πρόσβαση σε δυτικά μέσα αεράμυνας και αντιαρματικών όπλων, καθώς η Ρωσία συνεχίζει να καταστρέφει τις βασικές υποδομές της χώρας. Επίσης, είναι απαραίτητη η πρόσβαση στη διεθνή χρηματοδότηση. τις δυτικές δυνατότητες αεράμυνας και αντιαρματικών. Η Ρωσία συνεχίζει να επιτίθεται στο ηλεκτρικό δίκτυο της χώρας, επομένως χρειάζονται υποστήριξη για την επισκευή του.
-Τι θα απαντούσατε σε αυτούς που πιστεύουν πως οι στόχοι του Βλαντιμίρ Πούτιν περιορίζονται στην Ουκρανία και ότι άλλες χώρες εμπλέκονται σε ένα είδος «κόκκινου φόβου» για να πουν ότι διακυβεύονται οι δημοκρατίες τους;
-Η επιθετικότητα της Μόσχας κατά του Κιέβου είναι μια απειλή για όλα τα δημοκρατικά έθνη, είτε οι ρωσικές εδαφικές διεκδικήσεις περιορίζονται στην Ουκρανία είτε όχι. Ο πόλεμος παραβιάζει τις απαγορεύσεις για την απόκτηση εδάφους μέσω πολέμου και τη σύγχρονη έννοια της κυριαρχίας. Οι στόχοι της Ρωσίας δεν «περιορίζονται» στην Ουκρανία, γιατί αυτός ο πόλεμος δεν είναι ο πρώτος, αλλά το πιο πρόσφατο παράδειγμα ρωσικής επιθετικότητας. Η Ρωσία διατηρεί την κατοχή της Υπερδνειστερίας. Επιτέθηκε και κατέχει το Τσινκβάλι και την Αμπχαζία από το 2008. Το 2014 κατέλαβε την Κριμαία και υποστήριξε μια σύγκρουση χαμηλής έντασης στο Ντονμπάς. Επίσης, χρησιμοποιήσει μη στρατιωτικά μέσα για να απειλήσει και να υπονομεύσει τη δημοκρατία στην Ευρώπη και την Αμερική. Ξεκίνησε κυβερνοεπιθέσεις κατά της Εσθονίας το 2007 και χρηματοδοτεί ριζοσπαστικούς πολιτικούς παράγοντες στην Ευρώπη με «δάνεια». Παράλληλα, διοχέτευσε εκατομμύρια ευρώ στην Λέγκα στην Ιταλία, χρηματοδότησε την Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και προσπάθησε να υπονομεύσει την προεδρική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον.
Αύξηση της ρωσικής ισχύος πάση θυσία
-Έχει περάσει ένας χρόνος από την έναρξη του πολέμου. Γνωρίζουμε τι επιδιώκει ο Βλαντιμίρ Πούτιν και τι πραγματικά μπορεί να κερδίσει;
-Ο Ρώσος πρόεδρος θέλει να αυξήσει τη ρωσική ισχύ εις βάρος των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Για αυτόν ένας μονοπολικός κόσμος είναι αντίθετος με τα συμφέροντα της χώρας του. Χλευάζει ανοικτά τη Δύση και την κοροϊδεύει μέσω στρεβλώσεων όπως η πολυπολιτισμικότητα και τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚι κοινότητας. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν περιγράψει αυτά τα ζητήματα ως μοναδικές απειλές για τη Ρωσία και υπερβάλλει για την πολιτική σημασία που έχουν για τη Δύση, κάτι που του εξασφαλίζει υποστήριξη στο εσωτερικό. Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να τον βοηθήσει να μειώσει την ισχύ της ΕΕ και των διατλαντικών σχέσεων σπέρνοντας διχόνοια μεταξύ των συμμάχων, σκληραίνοντας τα σύνορα και δημιουργώντας διχόνοια ανάμεσα στις δυτικές χώρες.
-Πως πιστεύετε πως έχει επηρεάσει ο πόλεμος τη θέση του Βλαντιμίρ Πούτιν; Είναι αποδυναμωμένος λόγω της έκβασης;
-Ο Ρώσος Πρόεδρος πάντα παρουσίαζε τον εαυτό του ως ένα ισχυρό άντρα. Έκανε ιππασία ημίγυμνος, επέδειξε περίτεχνα τσαρικά παλάτια, έπαιξε χόκεϊ, σημάδεψε τίγρεις και πυροβολούσε με καλάσνικοφ. Ήταν μια εικόνα δύναμης και υπερ- αρρενωπότητας. Ένας ισχυρός Πούτιν σήμαινε μια ισχυρή Ρωσία και μια ισχυρή Ρωσία σήμαινε έναν ισχυρό Πούτιν. Αυτή η εικόνα πλέον έχει φθαρεί, αφού ο Ρώσος ηγέτης μέτρησε λάθος τις δυνατότητες της Ουκρανίας και δεν προέβλεψε την ενότητα της Δύσης. Μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να τον αγαπούν και θα συνεχίσουν να τον κάνουν, όμως όλο και λιγότεροι ξένοι ηγέτες δείχνουν πλέον να τον εμπιστεύονται.
-Με ποιο τρόπο μπορεί να απομακρυνθεί από την εξουσία; Υπάρχει κάποιος πιθανός διάδοχος;
-Ο Βλαντιμίρ Πούτιν βρίσκεται στην εξουσία εδώ και είκοσι χρόνια και έπεισε τους συμπατριώτες του πως είναι ένας ικανός ηγέτης που αγαπά τη χώρα και που αγωνίζεται για να την ενδυναμώσει. Θα είναι σχεδόν αδύνατο για τους οπαδούς του να αλλάξουν γνώμη. Μια από τις ηγετικές φυσιογνωμίες της αντιπολίτευσης ο Αλεξέι Ναβάλνι που αφιέρωσε την ζωή του για να εκθέσει τη διαφθορά της διακυβέρνησης Πούτιν είναι φυλακισμένος σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Στη ρωσική πολιτική σκηνή δεν υπάρχει κάποιος υποψήφιος για να τον αντικαταστήσει και αυτό ενδυναμώνει την παρουσία του στην εξουσία.
– Οι απόψεις που εκφράζονται στην συνέντευξη αφορούν καθαρά τον Άντρου Νόβο και δεν αντιπροσωπεύουν την επίσημη πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης, τις θέσεις του Στέιντ Ντιπάρτμεντ ή του National Defense University.
