Θέλει να συνεγείρει τον κόσμο. Να τον οδηγήσει στην κάλπη για να κάνει την επανάστασή του. Διαμηνύει προς όλες τις κατευθύνσεις πως στη δημοκρατία δεν υπάρχει χαμένη ψήφος.

Ο τέως πρύτανης και νυν υποψήφιος για την προεδρία Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, υπογραμμίζει πως δεν υπάρχει χαμένη ψήφος στη δημοκρατία. Και η μόνη χαμένη ψήφος είναι η ψήφος που δίνεται σε αυτούς που μας οδηγούν σε χαμένες πενταετίες, σε χαμένες γενιές και τέλος σε χαμένες πατρίδες. Για τον ίδιο, πρότυπο είναι οι σκανδιναβικές χώρες. Πιστεύει ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε κι εμείς, αρκεί να κάνουμε τις σωστές επιλογές ως κοινωνία. Για τον ίδιο το διακύβευμα της αναμέτρησης είναι αν θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε στη θεσμική παρακμή (τη διαφθορά, το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία, τα σκάνδαλα, την αναποτελεσματικότητα) ή αν θα κάνουμε το δημιουργικό άλμα προς τα εμπρός.

-Φτάνουμε στην πιο καίρια προεδρική αναμέτρηση για το μέλλον του τόπου. Τι ανάγνωση κάνετε ως υποψήφιος που δεν είστε πολιτικό προσωπικό, αλλά προέρχεστε από την επιστημονική κοινότητα; 

-Στην κατεχόμενη πατρίδα μας όλες οι προεδρικές εκλογές είναι κρίσιμες – δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Ωστόσο, κάθε προεδρική εκλογή διεξάγεται στα δικά της συμφραζόμενα και τις δικές της συγκυρίες. 

Το 2013 είχαμε τη χρεοκοπία της χώρας. Σήμερα, αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα του θεσμικού εκφυλισμού, σε ένα περιβάλλον διεθνούς αστάθειας. Χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε να έχουμε ένα στιβαρό και αδιάφθορο κράτος, θεσμούς που να εμπνέουν εμπιστοσύνη, πολιτικούς ηγέτες που να κερδίζουν το σεβασμό μας. Αντ’ αυτών τι έχουμε; Ένα ηθικά χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό, το οποίο μεριμνά για την επιβίωσή του και τα συμφέροντα των «πελατών» του.   

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Οι παραδοσιακοί πολιτικοί απέτυχαν να προσαρμόσουν την Κύπρο στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης κοινωνίας και οδήγησαν το εθνικό μας θέμα σε αδιέξοδο. Χρειάζονται νέοι άνθρωποι στο τιμόνι, με αποδεδειγμένο ήθος, ικανότητες και γνώσεις. Για την αλλαγή χρειάζεται το πρώτο βήμα: να τολμήσει ο πολίτης να πει στους πολιτικάντηδες «Φτάνει. Μέχρι εδώ». 

Θέλω να είμαι η φωνή των πολλών που βλέπουν τα αδιέξοδα και αναζητούν τη δημιουργική λύση. Δεν θέλω να γκρεμίσω οτιδήποτε παλιό. Θέλω να παραμερίσω το σάπιο για να δημιουργηθεί χώρος για το νέο, το παραγωγικό, το έντιμο, και το αξιοκρατικό. Χρειαζόμαστε μια δημιουργική αποδόμηση. Αυτό θέλω να προσφέρω.         

-Το διακύβευμα για εσάς, με τη γνώση και τις εμπειρίες που αποκομίσατε σε αυτό τον προεκλογικό, ποιο είναι;

-Το μόνιμο διακύβευμα για την κατεχόμενη χώρα μας είναι υπαρξιακό: το ίδιο το μέλλον της πατρίδας μας. Στην παρούσα συγκυρία, το διακύβευμα είναι αν θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε στη θεσμική παρακμή (τη διαφθορά, το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία, τα σκάνδαλα, την αναποτελεσματικότητα) ή αν θα κάνουμε το δημιουργικό άλμα προς τα εμπρός – να γίνουμε επιτέλους μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, με αξιόπιστους θεσμούς και πολιτικούς, και δημόσιο βίο για τον οποίο θα είμαστε περήφανοι. Χωρίς θεσμούς που εμπνέουν εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, μόνο οικονομία της αρπαχτής, σαν αυτή που ζήσαμε.  

– Προσπαθήσατε να πείσετε το εκλογικό σώμα να σκεφτεί έξω από το κουτί. Τα μηνύματα ποια είναι; Μπορούμε να ελπίζουμε ότι ξεφεύγουμε από την πεπατημένη;

-Οι πολίτες παίρνουν τα μηνύματα – κατανοούν την αναγκαιότητα ριζοσπαστικών αλλαγών για να πάμε μπροστά. Παράλληλα, είναι αναμενόμενο να φοβούνται την αλλαγή. Αυτή την εύλογη αντίφαση – να θέλουμε την αλλαγή αλλά να τη φοβόμαστε συγχρόνως – την εκμεταλλεύονται οι επαγγελματίες πολιτικοί. Το εκλογικό σώμα θα κάνει την υπέρβαση όταν η επιθυμία του για αλλαγή συναντηθεί με τον υποψήφιο που θα την εκφράσει πειστικά. Μέσα από τη σύμπτωση αυτή θα λυθεί και η αντίφαση που προανέφερα. Με την υποψηφιότητά μου ευελπιστώ να είμαι αυτός ο υποψήφιος. 

Ξέρω καλά τις τεράστιες δυνατότητες του τόπου μας – είμαστε ένας λαός που εκτιμά τη μόρφωση, τη σκληρή εργασία και την αξιοπρέπεια. Αυτό που μας λείπει είναι οι θεσμοί που θα οργανώσουν και θα διοχετεύσουν όλη αυτή την ενέργεια σε παραγωγικούς σκοπούς. Είμαι αισιόδοξος ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε μια σύγχρονη κοινωνία, με βάση επιτυχημένα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Δικό μου πρότυπο είναι οι σκανδιναβικές χώρες, οι οποίες συνδυάζουν την κοινωνική αλληλεγγύη, την προστασία του περιβάλλοντος, τις υψηλές επιδόσεις στην παιδεία και την τεχνολογία, με την οικονομία της γνώσης και την ισότητα. Μπορούμε να τα καταφέρουμε κι εμείς, αρκεί να κάνουμε τις σωστές επιλογές ως κοινωνία. 

– Η κομματοκρατία θεωρείται βαρίδι για την κοινωνία μας, αυτή η αναμέτρηση διαφοροποιεί την κατάσταση; Υπάρχει πεδίο για εμπλοκή νέων προσώπων και για άνοιγμα της βεντάλιας;

-Η κομματοκρατία είναι τεράστιο βαρίδι στην κοινωνική πρόοδο. Δεν θέλω, όμως, να παρεξηγηθώ: τα κόμματα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της δημοκρατίας. Αυτό που αξιώνω, ωστόσο, είναι τα κόμματα να μην κυριαρχούν στον δημόσιο βίο ελέγχοντας τα πάντα – από τις προαγωγές στην Αστυνομία και τη Δημόσια Υπηρεσία, μέχρι τη διοίκηση ημικρατικών οργανισμών και την ‘πώληση’ διαβατηρίων σε πλούσιους αλλοδαπούς. Εξηγούμαι: Τα κόμματα είναι σημαντικά. Το κράτος των κομμάτων –η κομματοκρατία– είναι επιβλαβές. 

Δεν λέω κάτι καινούριο. Η διαπίστωση αυτή απηχεί την άποψη του μέσου καλοπροαίρετου πολίτη. Η αμφισβήτηση της κομματοκρατίας και των παραδοσιακών κομμάτων που τη διαιωνίζουν, είναι πλέον διάχυτη σε όλη την κοινωνία. Σε μεγάλο βαθμό εξηγεί γιατί οι πολίτες γυρνάνε την πλάτη στην πολιτική και αυξάνεται η αποχή τους από εκλογικές διαδικασίες. Προσωπικά, παθιάζομαι με τη χώρα μου και δεν είμαι διατεθειμένος να εκχωρήσω την τύχη της στους εμπόρους της πολιτικής. Χωρίς την πολιτική – την πολιτική που νοιάζεται για το κοινό καλό και όχι για εμάς και τους κολλητούς μας – δεν μπορούμε να διαχειριστούμε υπεύθυνα και δημιουργικά τις δημόσιες υποθέσεις του τόπου μας. 

-Να ρωτήσω ακόμη γιατί το επιστημονικό δυναμικό της χώρας μας αποφεύγει ενεργό εμπλοκή στον δημόσιο βίο;

-Κατ’ αρχάς οι επιστήμονες δεν είναι πολιτικοί. Οι άνθρωποι κάνουν την δουλειά τους. Αυτό που θέλουμε ως κοινωνία είναι να την κάνουν καλά και υπεύθυνα. Να έχουν τους πόρους και τα κίνητρα να εργάζονται όσο πιο δημιουργικά μπορούν για τις επιστήμες και το κοινό καλό. 

Το παραδοσιακό σύστημα, δυστυχώς, αποφεύγει να αξιοποιήσει το επιστημονικό δυναμικό της Κύπρου, και υποψιαζόμαστε γιατί. Οι κομματοκράτες αφενός θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα, αφετέρου απειλούνται από τον επιστημονικό ορθολογισμό (πώς θα κάνουν τα ρουσφέτια τους; πώς θα εξυπηρετούν τους «πελάτες» τους;).  

Οι Κύπριοι επιστήμονες, στην Κύπρο και στη διασπορά, έχουν πολλά να προσφέρουν,  και έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα. Ας θέσουμε στον εαυτό μας τα ερωτήματα: θα έκανε εδώ τη λαμπρή καριέρα που έκανε στην Αγγλία ο Χριστόφορος Πισσαρίδης; Θα έπαιρνε το βραβείο της καλύτερης δασκάλας του κόσμου η Κύπρια του Λονδίνου Άντρια Ζαφιράκου αν σταδιοδρομούσε στην Κύπρο; Γιατί ακαδημαϊκοί  από την Πολυτεχνική Σχολή δεν κλήθηκαν ποτέ να υπηρετήσουν στα συμβούλια των ημικρατικών όπως η ΑΗΚ και η ΑΤΗΚ; 

Να γιατί επιμένω τόσο πολύ στη θεσμική αναβάθμιση της χώρας. Αν δεν υπερβούμε την παρακμή των θεσμών – αν δεν καλλιεργούμε την αριστεία, αρκούμενοι μόνο στους «δικούς» μας, αν δεν αξιοποιούμε τους καλύτερους, αν δεν αναζητούμε την επιστημονική τεκμηρίωση – θα είμαστε έρμαια του κάθε ιδιοτελούς κομματάρχη που θα αποφασίζει για εμάς. Τα αποτελέσματα τα είδαμε με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, την κατάρρευση των Κυπριακών Αερογραμμών, τη χρεοκοπία του 2013, την κατάρρευση του Συνεργατισμού. Οι κομματοκράτες, ό,τι πιάνουν το μαγαρίζουν.  Ο επιστημονικός ορθολογισμός αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους.

Η Κύπρος άμεσα να υποβάλει αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ

– Τι κρατάτε και τι πετάτε από τον όλο προεκλογικό αγώνα; Τι σας ενόχλησε;

-Παρατηρώ την κενολογία, την υποσχεσιολογία, την απουσία δεσμεύσεων, την έλλειψη λογοδοσίας και, φυσικά, την προσπάθεια πώλησης «μιντιακών προϊόντων», παρά ουσιαστικών ιδεών και προτάσεων. Για τους «βασικούς» υποψήφιους, ιδιαίτερα, ο προεκλογικός αγώνας είναι μια καμπάνια μάρκετινγκ και όχι ανταγωνισμός διαφορετικών προγραμμάτων. Γι’ αυτό και τον πρώτο λόγο σε αυτούς τον έχουν οι επικοινωνιολόγοι – οι επαγγελματίες του πολιτικού μάρκετινγκ. 

Για εμάς είναι διαφορετικά. Η εκλογική μάχη ήταν για εμένα και ευρύτερα για το «Νέο Κύμα» μια ωραία εμπειρία – μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε από τον κόσμο και να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του για νέες ιδέες. Αντίστοιχα με αυτό που είπε τις προάλλες η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας κυρία Αντέρν, ο προεκλογικός αγώνας μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον τόπο μας και να δεθούμε με τους ανθρώπους του ακόμη περισσότερο. 

-Ένας μη συμβατικός υποψήφιος όπως εσείς τι θα κάνατε διαφορετικά προκειμένου να αντιμετωπιστεί το αδιέξοδο στο Κυπριακό, να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, να υπάρξει ανάπτυξη; 

-Το αδιέξοδο στο Κυπριακό μπορεί να υπερπηδηθεί μόνο μέσω εντατικοποίησης των επαφών και των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, την ενεργό συμμετοχή μας με εποικοδομητικές προτάσεις στον διάλογο υπό την αιγίδα των ΗΕ, τη διεύρυνση της εμπλοκής της ΕΕ και τη διαμόρφωση διεθνών συμμαχιών με τις χώρες που διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στο διεθνές σκηνικό. Δεν ελέγχουμε τις προθέσεις και τα σχέδια της άλλης πλευράς, επηρεάζουμε όμως όσους διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στη γεωπολιτικά ευαίσθητη περιοχή μας με τη συμπεριφορά μας.

Η πρότασή μας για αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ ανοίγει προοπτικές για να συζητηθεί η διεθνής πτυχή του Κυπριακού που είναι και το κλειδί της λύσης. Η Κύπρος πρέπει άμεσα να υποβάλει αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ. Με τον τρόπο αυτό, πρωτίστως δίνουμε το στίγμα μας, παίρνουμε την ιστορική απόφαση ότι είμαστε μέρος της Δύσης. Εάν το 1960 παίρναμε αυτή την απόφαση, η μοίρα της Κύπρου θα ήταν πολύ διαφορετική. Με την αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ ανοίγει για ολόκληρη τη συμμαχία το κεφάλαιο της διεύρυνσής της προς την Ανατολική Μεσόγειο και ανοίγει, εκ νέου, το κεφάλαιο του Κυπριακού.

Πολλοί αναφέρουν το παράδειγμα ότι Ελλάδα και Τουρκία είναι και οι δύο χώρες του ΝΑΤΟ αλλά έχουν προβλήματα. Σωστό εν μέρει, αλλά η ανάγνωσή τους είναι ελλιπής. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν εξαλείφει τα προβλήματα, ωστόσο τα καθιστά πιο διαχειρίσιμα. Μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ δεν υπήρξε πόλεμος μεταξύ χωρών της συμμαχίας. Υπάρχει η ελληνοτουρκική διένεξη, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η διένεξη εκτονωνόταν πάντα στην Κύπρο, η οποία δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ. Πρέπει να κάνουμε το βήμα, γιατί όταν θα γίνει το τελικό ξεκαθάρισμα στην περιοχή μας, θα ισχύσει το γνωστό κλισέ: αν δεν είσαι στο τραπέζι, θα είσαι στο μενού. Θα πρέπει να είμαστε στο τραπέζι την καθοριστική στιγμή. Πιστεύω πως δεν υπάρχει Κύπριος πατριώτης που θα αρνηθεί την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, με αντάλλαγμα την οριστική κατάργηση των τουρκικών εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας.

Όσον για την ανάπτυξη έχω πει και έχω γράψει πολλά. Θα περιοριστώ σε τέσσερις βασικές προτάσεις: (α) Πράσινη μετάβαση, (β) Γαλάζια ανάπτυξη, (γ) Ψηφιακός μετασχηματισμός και (δ) Πρωτογενής τομέας κτίζοντας στην αξία της μεταποίησης. Όλα αυτά αναλύονται σε βάθος στην ιστοσελίδα μου https://christofides2023.com 

Ο πολιτικός μου λόγος είναι εκτός κατεστημένου

-Δεν μπορώ να μη ρωτήσω γιατί απέτυχε η πρωτοβουλία των 4; Γνωρίζετε ότι σας επιρρίπτουν ευθύνες…

-Προσωπικά δεν νομίζω ότι έχει σημασία πλέον. Αλλά μιας και με ρωτάτε θα σας πω. Μέσα από τις συζητήσεις μας αποδείχθηκε ότι δεν θέλαμε όλοι τα ίδια πράγματα. Όχι, δεν ήταν θέμα προσωπικών εγωισμών, σας βεβαιώνω γι’ αυτό. Ήταν κυρίως θέμα διαφορών σε στρατηγικές επιλογές. Η αρχική επιθυμία μας για κοινό υποψήφιο δεν άντεξε όταν δοκιμάστηκε με τις διαφορετικές αντιλήψεις μας. Ωστόσο, ενδεχομένως, αν είχαμε περισσότερο χρόνο, να άξιζε να συνεχίσουμε τη διαβούλευση. 

– Γιατί ένας πολίτης να ψηφίσει εσάς;

Πρώτον διότι η υποψηφιότητά μου και ο πολιτικός μου λόγος είναι εκτός του κομματικού κατεστημένου. Δεν είμαι πολιτικός, δεν συναλλάχθηκα με κανέναν, δεν αποβλέπω σε προσωπικά οφέλη. Δεν έχω πολιτικούς προστάτες, δεν έχω αξόφλητα γραμμάτια πολιτικής συναλλαγής. Δεν στρογγυλεύω τα λόγια μου για να κερδίσω ψήφους. Δεν ζω από την πολιτική για να πρέπει να κάνω τα πάντα για να μείνω σε αυτή. 

Δεύτερον, το πρόγραμμά μου είναι ένα σύνολο από ριζικές τομές που θα απελευθερώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις της πατρίδα μας και θα την οδηγήσουν στην ανάπτυξη. Θα χρησιμοποιήσω την επιστημονική τεκμηρίωση, την κοινή λογική και το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό που έχουμε στην Κύπρο, αλλά και στη διασπορά. Μακριά από κομματικές εξαρτήσεις, σκοπεύω να ξεριζώσω το πελατειακό κράτος. 

Τρίτον, δεν είμαι ουρανοκατέβατος, έχω ήδη δώσει δείγματα γραφής: αυτά που έκανα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ως Πρύτανης, κάτω από συνθήκες δεινής οικονομικής κρίσης, θέλω να τα κάνω για τη χώρα ολόκληρη.

Τέταρτον, διότι μιλάω τη γλώσσα της αλήθειας και ρισκάρω. Είμαι ο μόνος υποψήφιος που δεν ανέβηκε καμία κομματική σκάλα για να ζητήσω στήριξη. Εκφράζω ένα καθαρό και ειλικρινή πολιτικό λόγο, χωρίς την έγνοια να χάσω την εύνοια κάποιου κόμματος, κάποιου εκκλησιαστικού ηγέτη, ή κάποιου μεγάλου χρηματοδότη. Όλα τα άλλα είναι πολιτικό μάρκετινγκ. Τη γλώσσα της αλήθειας κανένα κόμμα δεν την ασπάζεται, έστω κι αν την παπαγαλίζουν. 

Πέμπτο γιατί ζω ανάμεσα στους νέους, ξέρω τις αγωνίες τους. Έχουμε κάθε συμφέρον να χτίσουμε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών. Μια κοινωνία που οι νέοι να προχωρούν με την αξία τους – με αυτά που ξέρουν και όχι με αυτούς που ξέρουν. 

Τέλος, μην ξεχνάτε ότι είμαι ο μόνος υποψήφιος που είναι πρόσφυγας. Το Κυπριακό για μένα δεν είναι καριέρα, είναι οδυνηρό βίωμα. Ανήκω στη γενιά των ανθρώπων που εγκατέλειψαν άρον-άρον τα σπίτια τους. Δεν περνάει μέρα που να μη σκεφτώ τη Λάπηθο. Οι αναμνήσεις μου δεν είναι τόσο νοσταλγία, όσο αποφασιστικότητα να λυθεί το μείζον εθνικό μας πρόβλημα. Εμείς οι πρόσφυγες, είμαστε οι άνθρωποι που αφήσαμε στη μέση τη ζωή μας, δεν θα πάψουμε ποτέ να αναζητούμε το άλλο κομμάτι του εαυτού μας!

Δεν υπάρχει χαμένη ψήφος στη δημοκρατία

– Τι λέτε στον δύσπιστο πολίτη που θεωρεί ότι αν σας ψηφίσει η ψήφος του θα είναι χαμένη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ρεαλιστική ελπίδα να εκλεγείτε;

-Εύλογη ερώτηση. Δύο πράγματα. Πρώτον, στις εκλογές, ιδιαίτερα στον πρώτο γύρο, εκφράζουμε τις πολιτικές απόψεις μας: ποιος υποψήφιος πιστεύουμε ότι θα πάει τη χώρα εκεί που θέλουμε; Με την ψήφο μας παίρνουμε την προσωπική ευθύνη για την πορεία της πατρίδας. Αν, λοιπόν, οι πολίτες συμμερίζονται το όραμά μου και το πρόγραμμά μου, κι αν με εκτιμούν ως δημόσιο πρόσωπο, τότε έχουν τη δυνατότητα να με ψηφίσουν. Ψηφίζοντάς με, δίνουν ώθηση στη δική τους αντίληψη για τα κοινά. 

Η ιστορία των start ups και της καινοτομίας γενικότερα, δείχνει ότι για να γεννηθεί οτιδήποτε καινούριο χρειάζεται υπομονή και πείσμα. Τα έχω και τα δύο. Για να φθάσεις στο σημείο καμπής –το tipping point που λέμε στη Φυσική– χρειάζεται προεργασία.  Λέω, λοιπόν, στους συμπολίτες μου: δεν υπάρχει χαμένη ψήφος στη δημοκρατία. Κάθε ψήφος εκφράζει την προσωπική μας αντίληψη και ευθύνη για την κοινή μας πορεία. Η μόνη χαμένη ψήφος είναι αυτή που δεν πέφτει στην κάλπη. Στο τέλος της ημέρα, η χαμένη ψήφος είναι η ψήφος που δίνεται σε αυτούς που μας οδηγούν σε χαμένες πενταετίες, σε χαμένες γενιές και τέλος σε χαμένες πατρίδες. Κοιτάξτε την ιστορία μας.

– Μετεκλογικά πού θα σας βρούμε; Μια ενδεχόμενη υπουργοποίηση θα σας ενδιέφερε;

-Η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός για μένα. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, δεν ζω από την πολιτική. Δεν είμαι ανεπάγγελτος, ούτε έπαψα να έχω ενδιαφέροντα. Δεν κατέβηκα υποψήφιος για να συναλλαγώ. Αυτό κάνουν οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες που ζουν από την πολιτική. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να συνεχίσω να παλεύω για την «Άλλη Κύπρο», από τις επάλξεις του «Νέου Κύματος», με όσους μοιραζόμαστε το κοινό όραμα για μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή Κύπρο. Ξέρω ότι είναι πολλοί. Θέλω να γίνουμε η φωνή τους στον δημόσιο βίο. Η εκλογική αναμέτρηση έδωσε τη δυνατότητα στο «Νέο Κύμα» να καταθέσει τις καινοτόμες θέσεις του για την Κύπρο του αύριο – που θα επιτρέπει στη νέα γενιά να οικοδομήσει ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Φιλοδοξούμε να γίνουμε ένα στιβαρό μεταρρυθμιστικό κίνημα που θα αλλάξει τη μοίρα του τόπου μας.

Γυρίζουμε την πλάτη στο (διε)φθαρμένο σύστημα

– Για εσάς ποιο είναι το πρωταρχικό στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί;

-Πρώτον, να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτό το (διε)φθαρμένο πολιτικό σύστημα που ξεφτιλίζει διεθνώς τη χώρα. Δεύτερον, η διαμαρτυρία και η απογοήτευση να εκφρασθούν θετικά, όχι αυτοκαταστροφικά. Θέλουμε να παραμερίσουμε το διεφθαρμένο κράτος, αλλά και να ενισχύσουμε το κράτος δικαίου. Να ισχυροποιήσουμε τη δημοκρατία μας με θεσμικά αντίβαρα, όχι να την περιορίσουμε. Να δώσουμε ζωή στη δημόσια υπηρεσία, όχι να τη στραγγίσουμε από ικμάδα. Να χτίσουμε στα καλά της οικονομίας μας (το σταθερό φορολογικό σύστημα, την επινοητικότητα των επιχειρηματιών μας, τη μόρφωση του προσωπικού, τον κοσμοπολιτισμό των στελεχών των επιχειρήσεων), όχι να τη διαιωνίζουμε σε οικονομία της αρπαχτής και των κολλητών.  Πρέπει να οδηγήσουμε τη χώρα σε μια νέα αρχιτεκτονική ανάπτυξης. Οι παραδοσιακοί πολιτικοί δεν μπορούν να το κάνουν.   

-Προιωνίζει κάτι αυτή η μακρά και έντονα τοξική προεκλογική εκστρατεία για το μέλλον, τις πολιτικές συμπεριφορές και νοοτροπίες;

-Κάθε προεκλογική διαδικασία διδάσκει πολλά. Πρώτα από όλα αντιλαμβάνεται κανείς τον κανιβαλισμό του κομματικού συστήματος. Υπάρχουν πολλά είδη διαπλοκής. Είναι ένα σύστημα που δεν αφήνει τίποτα το καινούργιο να φυτρώσει ανάμεσά του. Οι αναχρονιστικές νοοτροπίες και αυτοί που τις εκπροσωπούν αντιστέκονται σθεναρά, όπως είναι αναμενόμενο. Αλλά, ως ενεργός πολίτης δεν απογοητεύομαι. Συνεχίζω να οραματίζομαι μια καλύτερη χώρα και να παλεύω γι αυτή. Ζητώ από τους πολίτες να κάνουν το ίδιο. Επαναλαμβάνω ότι η παραίτηση από τα κοινά ωφελεί τους εξ επαγγέλματος διαχειριστές τους.