Sci Fi Game Changers

 

2001: A SPACE ODYSSEY (1968): Στο αθάνατο sci fi αριστούργημα του Stanley Kubrick (από το βιβλίο του Arthur C. Clarke, που συνεργάστηκε και στο σενάριο) κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ο HAL 9000, ο νοήμων υπολογιστής του διαστημικού σκάφους Discovery One, που στέλνεται σε αποστολή στον Δία για να ερευνήσει τους μυστηριώδεις μονόλιθους που φαίνεται να επηρεάζουν την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Στην πορεία, ο HAL αρχίζει να το «χάνει» και εντέλει θα προσπαθήσει να σκοτώσει τους δύο επιβαίνοντες αστροναύτες. Πέρα από τα όποια θεολογικά και φιλοσοφικά ζητήματα εγείρει, το φιλμ του Kubrick είναι από τα πρώτα που έθιξαν το θέμα μιας υπερβολικά έξυπνης μηχανής η οποία μπορεί να στραφεί εναντίον του ανθρώπου.

STAR WARS (1977): «A long time ago in a galaxy far, far away…» ονόματι Χόλιγουντ, ένας άγνωστος νεαρός σκηνοθέτης πήρε σβάρνα τα μεγάλα στούντιο προτείνοντας ένα μεγαλεπήβολο και άκρως δαπανηρό σχέδιο: μια σειρά εννιά ταινιών (τρεις τριλογίες) επιστημονικής φαντασίας πάνω στην αιώνια διαμάχη Καλού-Κακού, με στοιχεία από παραμύθια και κλασικούς θρύλους μέχρι τα γουέστερν και τις ιαπωνικές ταινίες με σαμουράι. Η συναρπαστική πλοκή έχει όλα εκείνα τα πιασάρικα στοιχεία της διαστημικής όπερας που προσελκύουν σύσσωμες τις δημογραφικές κατηγορίες, όμως ήταν καθαρά η τεχνική που έκανε το πρώτο Star Wars ταινία-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου: συγκεκριμένα, τα πρωτοποριακά για την εποχή τους εφέ και ο καινοτόμος ήχος. Το φιλμ άνοιξε στις ΗΠΑ στις 25 Μαΐου 1977… and the rest is history!

 

 

ALIEN (1979): Το πλήρωμα ενός διαστημόπλοιου αποδεκατίζεται από ένα μοχθηρό εξωγήινο ον, στο κλασικό πια φιλμ επιστημονικής φαντασίας και –κυρίως– τρόμου του Ridley Scott, με μοναδική κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, άφθονα αιματηρά εφέ κι ένα συναρπαστικά εφιαλτικό τέρας που σχεδίασε ο Ελβετός καλλιτέχνης της βιο-μηχανικής H.R. Giger. Αν και δεν είναι ολότελα πρωτότυπο θεωρείται πρωτοποριακό, έδωσε νέα πνοή στο είδος, ενώ αντίγραφά του συνεχίζουν να εμφανίζονται –κατά δεκάδες– μέχρι σήμερα!

ET – THE EXTRA TERRESTRIAL (1982): «ET call home». Ποιος δεν θυμάται την ατάκα που έλιωσε εκατομμύρια καρδιές σε όλον τον κόσμο πίσω στα 80’s; Φαντασία, παιδική αφέλεια και συγκίνηση στην ταινία-ορόσημο του είδους που έδειξε για πρώτη φορά έναν καλό και αθώο εξωγήινο να καταδιώκεται από τους ξενοφοβικούς ανθρώπους, ενώ τον βοηθούν τα πλάσματα που δεν γεννιούνται με βαρίδια και προκαταλήψεις: τα παιδιά. Κρατούσε τα σκήπτρα του εμπορικότερου φιλμ όλων των εποχών πριν αποπλεύσει ο «Τιτανικός».

BLADE RUNNER (1982): Το Χόλιγουντ ανακάλυψε τον Philip K. Dick στα τελευταία του και η πρώτη μεταφορά έργου του στην οθόνη (το μυθιστόρημα «Do Androids Dream Of Electric Sheep?») έμελλε να είναι και η πλέον αξιομνημόνευτη. Ο Harrison Ford κυνηγά ρομπότ φυγάδες στο δυστοπικό Λος Άντζελες του 2019 (το βιβλίο γράφτηκε το 1968) και ο Ridley Scott πετυχαίνει όχι μόνο να αποδώσει το ζοφερό μέλλον στο έπακρο αλλά και να φτιάξει ένα από τα αρτιότερα και πιο σαγηνευτικά φιλμ όλων των εποχών, ένα εμβληματικό φιλμ ΕΦ που σημάδεψε το είδος.

TERMINATOR 2: JUDGEMENT DAY (1991): Ο James Cameron πήρε το δικό του cult hit του 1984 και το απογείωσε στο sequel που σήμερα μνημονεύεται ως η ταινία που έβαλε το σινεμά στην ψηφιακή εποχή. Θεαματικές σεκάνς καταιγιστικής δράσης, μοναδικά computer graphics και τέσσερα Όσκαρ (ηχοληψίας, ηχητικών εφέ, οπτικών εφέ και μακιγιάζ). Ο Τ-100 του Arnold Schwarzenegger, είναι αυτή τη φορά ο καλός που έρχεται για να προστατεύσει τον John Connor (Edward Furlong) από την προηγμένη δολοφονική μηχανή T-1000 (ο αξιοπρόσεκτα ψυχρός Robert Patrick). Ο Arnie μουγκρίζει «Hasta la vista baby» και η επιστημονική φαντασία δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.

 

TWELVE MONKEYS (1995): O Terry Gilliam (και πάλι) αγγίζει τη δυστοπική τελειότητα του δικού του «Brazil» με αυτό το αριστοτεχνικά δομημένο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που απαιτεί απανωτές θεάσεις. Κάπου στο μέλλον, ο πληθυσμός της Γης έχει αφανιστεί από ένα θανατηφόρο ιό και ο Bruce Willis στέλνεται στο παρελθόν με σκοπό να βρει τα αίτια της πανούκλας. Καταλήγει με έναν τρελάρα Brad Pitt και ανακαλύπτει όχι μόνο το μυστικό του ιού, αλλά και το νόημα των αποσπασματικών παιδικών του αναμνήσεων. Αυτό που ακολουθεί είναι ένας πνευματικός εφιάλτης που μένει μαζί σου για καιρό.

THE MATRIX (1999): Τι είναι το Matrix; Το ερώτημα που απασχόλησε μια ολόκληρη γενιά στο τέλος του 20ού αιώνα και οδήγησε την επιστημονική φαντασία ακόμα ένα βήμα παραπέρα. Το φιλμ-ορόσημο της νέας χιλιετίας που επαναπροσδιόρισε το είδος, έγινε κάτι σαν θρησκεία, εκτίναξε την καριέρα του Keanu Reeves και στη συνέχεια κλώτσησε τη γαβάθα, με δύο υπερφίαλα και κουραστικά sequels που προσπάθησαν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα και κατέστρεψαν την όλη μαγεία. Ο Reeves είναι ο Νίο, ένας προγραμματιστής και part-time χάκερ που μυείται από μια μυστηριώδη φιγούρα σ’ αυτό που πάντα υποψιαζόταν: ότι ο κόσμος που ζει δεν είναι αυτό που δείχνει, και ότι υφαίνεται γύρω του μια τρομακτική, παγκόσμια, συνωμοσία.

AVATAR (2009): Αναμφίβολα η απόλυτη ταινία της περασμένης δεκαετίας, που εισήγαγε το είδος της ΕΦ (και το σινεμά γενικότερα) στη δεύτερη σύγχρονη εποχή του, 18 χρόνια μετά το «Terminator 2». Όλα είναι τεράστια, αρτιότερα, πειστικότερα και μαγευτικότερα: Πτερόσαυροι, προϊστορικά εξάποδα, γιγάντια άλογα και τίγρεις, μπλε γυαλιστεροί πίθηκοι, βουνά που αιωρούνται και φυτά που φωσφορίζουν μέσα στη μοβ νύχτα. Η πλοκή κουβαλά μια βαθύτατη φιλοσοφία, που πάει πίσω στις καταβολές του ανθρώπου και στις κατακτήσεις του, ενώ δεν λείπει η καυστική κριτική του James Cameron στη δυτική αποικιοκρατία. Ακόμα και σήμερα το «Avatar» δεν βλέπεται απλά. Βιώνεται.

INCEPTION (2010): Ό,τι κι αν πει κανείς για το απόλυτο mind fuck του Christopher Nolan θα είναι λίγο: το «Inception» είχε τη σφραγίδα του all time classic από τη σύλληψή του ακόμα στο μυαλό ενός από τους πιο προβοκατόρικους σκηνοθέτες της εποχής μας. Κάτι ανάμεσα σε sci fi, heist movie και μεταφυσικού θρίλερ, το φιλμ επιζητά την αναπόσπαστη προσοχή σου από το πρώτο κιόλας λεπτό κι όταν το πετύχει εντυπωσιάζει τόσο με τη δαιδαλώδη πλοκή και τους αιχμηρούς διαλόγους, όσο με απόκοσμα εφέ. Η θέασή του παραμένει μια ομαδική υπνοθεραπεία ή ένα εξαιρετικό κουλ τριπάκι. 

 

 

 

 

 

Με το ένατο επεισόδιο, κλείνει η ιστορία της γενιάς των Skywalker, που συντροφεύει εκατομμύρια ανθρώπους εδώ και 42 χρόνια. Οι εναπομείνασες δυνάμεις της Αντίστασης ανασυντάσσονται για να αντιμετωπίσουν το Πρώτο Τάγμα, ενώ η Ρέι προετοιμάζεται για την τελική σύγκρουσή της με τον Κάιλο Ρεν. Η Lucasfilm και ο J.J. Abrams, που επιστρέφει στη σκηνοθεσία, ενώνουν για μια ακόμη φορά τις δυνάμεις τους για ένα επικό ταξίδι σε ένα γαλαξία πολύ, πολύ μακριά. Στον καθηλωτικό επίλογο του θρυλικού saga θα γεννηθούν νέοι θρύλοι και θα δοθεί η τελευταία μάχη για την ελευθερία.