Κάνοντας ένα απολογισμό των 20 χρόνων από τη μέρα που η Αξιοθέα άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες της για να φιλοξενήσει το Πολιτιστικό Φεστιβάλ του Πανεπιστημίου Κύπρου, ο εμπνευστής του, Μιχάλης Πιερής, αναφέρεται σε εισαγωγικό σημείωμα στο πρόγραμμα του φεστιβάλ και στο πώς το είδε ο γύρω κόσμος, η κοινωνία και η πολιτεία:
«Εδώ υπάρχει δυστυχώς μια σαφής διάκριση. Από τη μια είναι ο κόσμος (της γειτονιάς της Λευκωσίας, της Κύπρου), ο οποίος θεωρεί την Αξιοθέα σπιτικό του και αισθάνεται όμορφα (και το δείχνει) να κάθεται στην αυλή της και να γεύεται τα «δώρα» που δημιουργούνται εδώ ή μας έρχονται από διάφορα μέρη (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Τσεχία, Ισραήλ, κλπ)». Από την άλλη, σχολιάζει είναι η στάση του δήμου. «Ενώ έχει φροντίσει να προσανατολίσει το κοινό, ήδη από πολύ μακριά, προς τις εστίες πολιτισμού της πόλης, εξαίρεση αποτελεί το Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου (η Αξιοθέα) για το οποίο δεν υπάρχει καμιά ένδειξη για την ύπαρξη του».
Έχει δίκιο ο κ. Πιερής. Εμείς προσθέτουμε ότι όχι μόνο δεν υπάρχει καμιά πινακίδα που να καθοδηγεί το κοινό για το χώρο του φεστιβάλ, αλλά ούτε καν έχει μεριμνήσει ο δήμος ώστε να δοθεί κάποιος χώρος στάθμευσης για την Αξιοθέα. Από τη στιγμή που επιτρέπεις τις μεικτές χρήσεις σε κατοικημένες γειτονιές, δεν μπορείς να μεριμνείς μόνο για το πού θα σταθμεύουν οι κάτοικοι και να αγνοείς τον κόσμο που έρχεται στο φεστιβάλ, τα εστιατόρια και τα μικρά καφενεία.
Ο κ. Πιερής αναφέρεται και στις κακόγουστες πινακίδες του δήμου στα όμορφα στενά δρομάκια της παλιάς Λευκωσίας: «Στην οδό Πατρόκλου, ένα τόσο στενό δρομάκι (ούτε πενήντα μέτρων) με κατά βάση πλινθόκτιστα σπίτια, αλλά και με ένα από τα σωζόμενα δείγματα βενετσιάνικης οικίας, έχουν στήσει εφτά μεγάλες αντιαισθητικές μεταλλικές ταμπέλες, οι οποίες με την πρώτη ματιά δείχνουν στους ελάχιστους κατοίκους τη δύναμη, την έπαρση και τον αυταρχισμό της εξουσίας. Δυο τεράστιες στην είσοδο, που τονίζουν τη θέληση του δήμου για «πρόστιμα» και πέντε στη μέση (σε σημεία καμίας πρακτικής σημασίας) που υποτίθεται ότι δείχνουν την ετοιμότητα για φροντίδα σε ώρα ανάγκης των κατοίκων της γειτονιάς».
Τι έχει να πει ο δήμος για όλα αυτά;
Μ.Π.
