GRAND PRIX (1966): Υπήρξε μια εποχή που τα αυτοκίνητα της Formula 1 τα οδηγούσαν άνθρωποι αντί για υπολογιστές και τα stunts γίνονταν με πραγματικά οχήματα και κασκαντέρ χωρίς τη συνδρομή CGI. Αυτή η διεισδυτική ματιά στον έντονα ανταγωνιστικό κόσμο της Formula 1 των 60s εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα για τις σκηνές των αγώνων που διαθέτει, (γυρισμένες με νεύρο από τον John Frankenheimer), αν και η σαπουνοπερική πλοκή λειτουργεί κάπως ανασταλτικά – παρ’ όλα αυτά τιμήθηκε με τρία τεχνικά Όσκαρ. Με James Garner, Eva Marie Saint και πολλά cameos από οδηγούς-θρύλους της εποχής (Phil Hill, Graham Hill, Juan Manuel Fangio κ.ά.)
WINNING (1969): Γρήγορα αυτοκίνητα, ρομαντισμός και μια ματιά στον κόσμο των διάσημων αγώνων ταχύτητας Indy 500. Ο Paul Newman είναι ο Frank Capua, ένας οδηγός που είναι αποφασισμένος να κερδίσει με κάθε τρόπο κι αυτή του η εμμονή παραλίγο να του στοιχίσει τον γάμο του και τη φιλία του με τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή του (Robert Wagner).
LE MANS (1971): Ο Steve McQueen υΜε αφορμή το «Ford v. Ferrari» (ή «Le Mans ’66» όπως είναι γνωστό στην Ευρώπη) τρέχουμε με τις πιο γνωστές ταινίες για τον συναρπαστικό κόσμο των αγώνων αυτοκινήτου.ποδύεται έναν παθιασμένο οδηγό που προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει τον 24ωρο αγώνα του Le Mans. Αν τόσο ο ίδιος όσο και το υπόλοιπο καστ δεν αρθρώνουν λέξη για τα πρώτα 37 λεπτά, το φιλμ θεωρείται από τα καλύτερα αυτού του είδους με εντυπωσιακές σκηνές αγώνων και μια σχεδόν ντοκιμαντερίστικη αίσθηση ρεαλισμού.
BOBBY DEERFIELD (1977): Αυτό το δακρύβρεχτο μελόδραμα με φόντο τη Formula 1, υπήρξε αφορμή για debate όσον αφορά τη χειρότερη ταινία του Al PacinoΜε αφορμή το «Ford v. Ferrari» (ή «Le Mans ’66» όπως είναι γνωστό στην Ευρώπη) τρέχουμε με τις πιο γνωστές ταινίες για τον συναρπαστικό κόσμο των αγώνων αυτοκινήτου., μέχρι φυσικά τα «Gigli» και «Jack & Jill»! Ο Sydney Pollack εμπνέεται από το «Love Story» για να καταθέσει τη δική του άποψη πάνω στον έρωτα και τον θάνατο (ναι, έχουμε κι εδώ ανίατες ασθένειες) και μπορεί η δουλειά του να αποπνέει έναν επαγγελματισμό, όμως ο Pacino (που έμαθε να οδηγεί λίγο πριν ξεκινήσει γυρίσματα!) βρίσκεται εντελώς έξω από τα νερά του (πιλότος της Formula 1; Αλήθεια έφτανε τα πηδάλια;) και δείχνει αμήχανος σε όλη τη διάρκεια του φιλμ.
DAYS OF THUNDER (1990): Στην επανένωση Tony Scott – Tom Cruise χρησιμοποιείται πάλι το μοτίβο του «Top Gun» με τα μαχητικά να έχουν αυτή τη φορά αντικατασταθεί από αγωνιστικά αυτοκίνητα NASCAR. Κι εδώ έχουμε ανταγωνισμό, σπιντάτο μοντάζ που έδειχνε τους αγώνες πιο συναρπαστικούς απ’ ότι είναι στ’ αλήθεια, σπινθηροβόλο ρομάντζο (με την πρωτοεμφανιζόμενη Αυστραλή και μετέπειτα «κυρία Cruise», Nicole Kidman) και φυσικά την αναγκαία μπαλάντα («Show me Heaven» της Maria McKee).
DRIVEN (2001): Αυτό το ρουτινιάρικο «ο νέος είναι ωραίος αλλά ο παλιός είναι αλλιώς» δράμα σε σενάριο Sylvester Stallone (που επίσης πρωταγωνιστεί ως ο παλιός) ήταν η πρώτη ταινία με Formula 1 που ερχόταν συνήθως στο μυαλό κάποιου μέχρι που βγήκε το «Rush»). Τεχνικά, οι αγώνες που διαδραματίζονται δεν είναι F1 αλλά CART, καθώς οι παραγωγοί δεν είχαν την άδεια της ομοσπονδίας. Παρ’ όλα αυτά, αγνοήστε την αδέξια προσπάθεια του Sly για δράμα και αφεθείτε στις συναρπαστικές σκηνές αγώνων που σκηνοθέτησε ο φιγουρατζής Renny Harlin.
SPEED RACER (2008): Γόνος οικογένειας αφιερωμένης στον κόσμο της ταχύτητας βάζει στόχο να γίνει πρωταθλητής στην Formula One–Mach 6, όμως θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια αδίστακτη εταιρεία που κάνει τα πάντα για να τον εξουδετερώσει. Μετά την τριλογία «The Matrix» τα αδέλφια Wachowski επιχειρούν να μας θαμπώσουν εκ νέου με αυτή την υπερφιλόδοξη και άρτια τεχνολογική μεταφορά ενός manga, όμως το μόνο που πετυχαίνουν τα σπασμένα κοντέρ, τα εξελιγμένα εφέ και τα ψυχεδελικά χρώματα είναι να μας προκαλέσουν αφόρητο πονοκέφαλο.
FINAL DESTINATION 4 (2009): Όχι ακριβώς ταινία με αγωνιστικά, όμως το πρώτο τρισδιάστατο φιλμ της σειράς ξεκινάει με μια πολύνεκρη τραγωδία σε αγώνες ταχύτητας (σε αποκρουστικό in-your-face 3D) που εγγυημένα θα σας κάνει να δείτε το επόμενο γκραν πρι… από τον καναπέ σας.
SENNA (2011): Εξαιρετικό το ντοκιμαντέρ του Asif Kapadia («Amy», το φετινό «Maradona») που απεικονίζει τη ζωή του Βραζιλιάνου οδηγού της F1 και τρεις φορές παγκόσμιου πρωταθλητή, Ayrton Senna, επικεντρώνοντας στην άνοδο του με την ομάδα της McLaren, στον ανταγωνισμό του με τον Γάλλο Alain Prost και με τον επικεφαλής της FISA, Jean-Marie Balestre, μέχρι τον τραγικό θάνατο του στην ηλικία των 34. Ένα γιγαντιαίο κολάζ από ρεπορτάζ και ντοκουμέντα που συναρπάζει σαν καλογυρισμένη ταινία μυθοπλασίας που αναδεικνύει το πάθος του κοσμαγάπητου ραλίστα για την ταχύτητα και το διαρκές φλερτ με το θάνατο (που τελικά δεν απέφυγε).
RUSH (2013): Τη χρυσή εποχή της Formula 1, τα 70s, το ενδιαφέρον μονοπωλούσε ο «ποιος την έχει ταχύτερη» ανταγωνισμός ανάμεσα στον μεθοδικό, πειθαρχημένο, ιδιοφυή αλλά μαμούχαλο Αυστριακό Niki Lauda (Daniel Brühl) και τον διαμετρικά αντίθετο επιπόλαιο, ζω-για-το-τώρα, Βρετανό playboy (και με την κορμοστασιά του Chris -Thor- Hemsworth) James Hunt. Έχοντας στα χέρια του το εξαιρετικό σενάριο του Peter Morgan ο Ron Howard φτιάχνει ένα δυναμικό, τέρμα-τα-γκάζια, δράμα χαρακτήρων με σπινθηροβόλους διαλόγους, ακαριαίο χιούμορ, δύο κορυφαίες ερμηνείες και μερικές από τις πιο ζωντανές, συναρπαστικές και αφηνιασμένες σκηνές αγώνων F1 που είδαμε ποτέ.
Φιλgood, τεύχος 247.
