THE TERMINATOR (1984). Το πρωτότυπο αυτό μίγμα δράσης, επιστ. φαντασίας και τρόμου του James Cameron πήρε το χιλιοφορεμένο μοτίβο του ταξιδιού στο χρόνο και το μετέτρεψε σε αφετηρία για μια από τις συναρπαστικότερες κούρσες του είδους. Αν και τα περισσότερα στοιχεία σχετικά με τα πηγαινέλα στον χωροχρόνο θα αποκαλυφθούν στις τρεις συνέχειες, ο πρώτος “Εξολοθρευτής” δεν παύει να είναι αυτός που άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού: Όχι πια πιτσιρίκια που κολλάνε στο παρελθόν ή συναντιούνται με τυχαίες ιστορικές προσωπικότητες. αλλά δύο στρατιώτες που στέλνονται από το μέλλον για να βρουν την ίδια γυναίκα, η οποία και κρατά στα χέρια της (ή πιο σωστά στην κοιλιά της) το μέλλον της ανθρωπότητας.
BACK TO THE FUTURE (1985): Δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να είσαι πάνω από 40 και να
μην είναι αυτή η πρώτη ταινία που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς για ταξίδι στο χρόνο. Ο νεαρός Marty McFly (ο Michael J. Fox στον διασημότερο ρόλο της καριέρας του) ταξιδεύει με τη βοήθεια του τρελοεπιστήμονα Doc Emmett Brown (Christopher Lloyd) 30 χρόνια πίσω στο χρόνο και πρέπει να τα φτιάξει στους γονείς του αλλιώς κινδυνεύει να μη γεννηθεί καν.
Γρήγορο, ευφάνταστο και αστείο (το hip παιδί των 80’s προσπαθεί να κατανοήσει την κοινωνία των clean cut 50’s), το “Back to the Future” γνώρισε τεράστια επιτυχία και ακολουθήθηκε από δύο συνέχειες (είναι δομημένο ως τριλογία) όπου το ταξίδι συνεχίζεται στο 2015 και το 1885.
STAR TREK IV: THE VOYAGE HOME (1986): Εύκολα η χειρότερη ταινία “Star Trek” με το πλήρωμα του Enterprise να μεταβαίνει στο Σαν Φρανσίσκο των 80’s στην προσπάθειά του να διασώσει κάποιες φάλαινες έτσι ώστε να αποτραπεί στο μέλλον η καταστροφή του πλανήτη από εξωγήινους που τις λατρεύουν. Ναι, είναι τόσο χάλια όσο ακούγεται όμως παραμένει μία σχετικά απολαυστική ψάρι-έξω-απ’-το-νερό κωμωδία τύπου, όπου άνθρωποι και εξωγήινοι από το μέλλον προσπαθούν να προσαρμοστούν στο πρωτόγονο παρόν μας και φυσικά δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα.
BILL AND TED’S EXCELLENT ADVENTURE (1989) Προκειμένου να περάσουν το διαγώνισμα της Ιστορίας δύο βλακέντιοι (Alex Winter και Keanu Reeves) ταξιδεύουν στο χρόνο όπου και ζητούν τη βοήθεια, μεταξύ άλλων, του Σωκράτη, του Τζέγκις Χαν και της Ζαν ντ’ Άρκ. Ναι, είναι τόσο ηλίθιο όσο ακούγεται αλλά ταυτόχρονα όσο ένοχα απολαυστική μπορεί να γίνει μια νεανική κωμωδία των 80’s.
TIMECOP (1994): Από τις καλύτερες ταινίες του Jean-Claude Van Damme (ναι, υπάρχουν!) αυτή η γρήγορη περιπέτεια φαντασίας χρησιμοποιεί το έξυπνο εύρημα της αστυνόμευσης του χρόνου, βάζοντας ομοσπονδιακούς πράκτορες να ελέγχουν τα ταξίδια στο χρόνο για τυχόν ανωμαλίες. Όταν ένας διαβολικός γερουσιαστής θέλει να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία προς όφελός του, εναπόκειται στον δυναμικό μας ήρωα να τον σταματήσει χοροπηδώντας από χρονιά σε χρονιά.
TWELVE MONKEYS (1995): O Terry Gilliam αγγίζει τη δυστοπική τελειότητα του δικού του “Brazil” με αυτό το αριστοτεχνικά δομημένο θρίλερ επιστ. φαντασίας που απαιτεί απανωτές θεάσεις. Κάπου στο μέλλον ο πληθυσμός έχει αφανιστεί από ένα θανατηφόρο ιό και ο Bruce Willis στέλνεται στο παρελθόν με σκοπό να βρει τα αίτια της πανούκλας. Καταλήγει με έναν τρελάρα Brad Pitt και ανακαλύπτει όχι μόνο το μυστικό του ιού αλλά και το νόημα των αποσπασματικών παιδικών του αναμνήσεων. Αυτό που ακολουθεί είναι ένας πνευματικός εφιάλτης που μένει μαζί σου για καιρό.
TIMECRIMES (2007): Τύπος που τεμπελιάζει στο εξοχικό του γίνεται μάρτυρας σε κάτι που μοιάζει με φόνο, όμως τα πράγματα δεν είναι αυτά που φαίνονται καθώς κάπου εκεί κοντά κάποιος παίζει με μια μηχανή του χρόνου, προκαλώντας χρονικό χάος και πολλαπλές πραγματικότητες. Φιλμ έκπληξη από την Ισπανία με αμείωτο σασπένς και μια πέρα για πέρα
πρωτότυπη πλοκή που απαιτεί τη συνεχή σας προσήλωση αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να χαθείτε σε κάποιο από τα πολλαπλά timelines.
MIDNIGHT IN PARIS (2011): Αυτή η ευφάνταση κομεντί του Woody Allen μας διδάσκει να αγαπάμε ό,τι έχουμε κι ότι κάθε εποχή έχει τα καλά και τα άσχημά της. Ο Owen Wilson βρίσκεται στο Παρίσι με την μάλλον ρηχή αρραβωνιαστικιά του και ανακαλύπτει ότι τα μεσάνυχτα μπορεί να μεταφέρεται στη δεκαετία του ‘20 όπου και γνωρίζει όλες τις σημαντικές προσωπικότητες που ζούσαν εκείνη την περίοδο στην Πόλη του Φωτός (F. Scott Fitzgerald, Ernest Hemingway, Gertrude Stein και άλλους). Έξυπνη ιδέα, διαβολική εκτέλεση και κεφάτες ερμηνείες κι ένα Όσκαρ για το ευφάνταστο σενάριο του Allen.
H εμβληματική ηρωίδα του James Cameron, Sarah Connor, επιστρέφει για άλλη μία φορά στον εφιαλτικό κόσμο των «Εξολοθρευτών» μέσα από τη νέα προσθήκη στη σειρά που αποτελεί συνέχεια των δύο πρώτων ταινιών – Terminator (1984) και Terminator 2: Judgment Day (1991). Ακυρώνοντας τις ταινίες που κυκλοφόρησαν ενδιάμεσα, η Connor (Linda Hamilton) προσπαθεί να προστατέψει δυο γυναίκες, τις οποίες κυνηγά ένα νέο είδος Εξολοθρευτή (Rev-9), τον οποίο υποδύεται ο Gabriel Luna. Ο Cameron αναλαμβάνει τη θέση του σεναριογράφου/παραγωγού ενώ ο Tim Miller (Deadpool) υπογράφει τη σκηνοθεσία ενώ στο πλευρό των πρωταγωνιστών βρίσκονται οι Mackenzie Davis, Natalia Reyes, Diego Boneta, Jude Collie και φυσικά ο Arnold Schwarzenegger στο ρόλο του θρυλικού T-800.
