Βουτιές σε καταγάλανα νερά, βόλτες σε στενά δρομάκια για να ανακαλύψουμε την πόλη, ηλιοθεραπεία σε παραλίες λουσμένες απ’ τη θαλασσινή αλμύρα, απόμερα ταβερνάκια με πιάτα βαθιά νόστιμα, πολύχρωμα κοκτέιλ και παγωμένο κρασί. Εφτά άνθρωποι που αγαπάνε τα ταξίδια μιλάνε για τους αγαπημένους τους προορισμούς. 
 
 
Πάολα Παπακώστα, blogger στο cypriotandproud.com
«Πάλι νησιά; Ναι πάλι νησιά. Και φέτος, και κάθε χρόνο. Κάτι ξέρει το Conde Nast που έχει ψηφίσει την Ελλάδα ως την ομορφότερη χώρα για φέτος. Κάτι ξέρουν και οι στατιστικές που δείχνουν άνοδο στον τουρισμό κάθε καλοκαίρι. Μία φορά αποπειραθήκαμε να πάμε εκτός Ελλάδας για τις καλοκαιρινές μας εξορμήσεις και το μόνο πράγμα που καταφέραμε ήταν να αντιληφθούμε και πάλι πως «σαν την Ελλάδα δεν έσιει» για παραθαλάσσιες, καλοκαιρινές διακοπές. Δυο είναι τα δεδομένα κάθε χρόνο (τα οποία ενδέχεται να αλλάξουν με κάθε παιδί που προστίθεται στην οικογένεια): Ψάχνουμε για 1-3 νησιά ανάλογα με το μέγεθος και την απόσταση του καθενός με το άλλο. Ψάχνουμε επίσης για νησιά που δεν έχουμε ξαναπάει. Η ευκολία πρόσβασης είναι σε δεύτερη μοίρα αφού δυστυχώς ή ευτυχώς τα καλύτερα της Ελλάδας δεν είναι και τόσο άμεσα προσβάσιμα.
 
Θα περιγράψω το αγαπημένο μου τρίο -Ιθάκη, Λευκάδα, Κεφαλλονιά- και ένα ταξίδι που μου έμεινε στο μυαλό. Δεν θα μακρηγορήσω για το Ιόνιο, το απέραντο πράσινο και το ονειρεμένο σκηνικό. Θα συγκεντρωθώ στο πως εκεί που περιμέναμε τη Λευκάδα να κάνει το μπαμ, το έκανε η Ιθάκη. Ενώ η τουριστική Κεφαλλονιά μας βγήκε ερημικός προορισμός.
 
Η Κεφαλλονιά είναι εύκολα προσβάσιμη από Αθήνα, αρκετά τουριστική αλλά και καθόλου αν μείνεις στο Φισκάρδο και τα περίχωρα.
 

 
Ενθουσιαστήκαμε με τον Οδυσσέα στην παραλία της Αγίας Ιερουσαλήμ, ένα σουρεάλ σκηνικό με ένα νεαρό “rock dude” να φτιάχνει απίστευτα μαγειρευτά σε ταβέρνα κάτω από τα δέντρα, πάνω στη θάλασσα. Επίσης αξιοσημείωτο είναι οι Αλατίες στο Μάγγανο, ενώ η πασίγνωστη Τασσία αν και αρκετά καλή δεν τη βρήκαμε ισάξια της φήμης της. Δεν πήγαμε στις γνωστές παραλίες, το μόνο που κάναμε ήταν να στρίβουμε εκεί που βλέπαμε θάλασσα χωρίς ταμπέλα και ανακαλύψαμε ερημικές, πανέμορφες παραλίες κάτω από τα δέντρα. Μείναμε στο Emelisse το οποίο άξιζε τον κόπο.
 

Η Ιθάκη ήταν αναμφίβολα η έκπληξη του ταξιδιού. Πανέμορφη, γραφική, ερημική, κάτι σαν παραμύθι. Σαν βγήκαμε στον πηγαιμό, καθόλου δεν περιμέναμε τέτοια εμπειρία. Ισορροπημένος συνδυασμός θάλασσας και βουνού με εξαιρετικό φαγητό στα έγκατα του νησιού.  Αξιοσημείωτα είναι το Κοχύλι στο Βαθύ με πολύ καλά μαγειρευτά και κρέατα ειδικά μετά από μπάνιο στο Φιλιατρό. Επίσης ο Καλιώρας για πολύ καλό ψάρι στο Πέρα Χωρί και το Yefuri στο χωριό Πλατρειθιάς για πολύ καλή δημιουργική κουζίνα. Οι περισσότερες παραλίες (αν όχι όλες), δεν είναι οργανωμένες, και ίσως το αγαπημένο μου στοιχείο στο νησί. Άσπρος Γιαλός, Φιλιατρό, Γιδάκι, όλες ονειρεμένες. Αξίζει να ενοικιάσεις βαρκούλα για 4-5 ώρες. Εμείς μείναμε στην Περαντζάδα στο Βαθύ σε μοντέρνους ρυθμούς με θέα το κλειστό λιμάνι της Ιθάκης. Επίσης αξιοσημείωτα είναι το Odyssey Apartments, καλό και για οικογένειες.
 

Το τρίτο νησί του ταξιδιού, η Λευκάδα, το πλέον αγαπημένο νησί των Ελλαδιτών το αφήσαμε για το τέλος. Επίσης καταπράσινο, λίγο πιο “πολιτισμένο” από τα υπόλοιπα αφού ενώνεται με στερεά Ελλάδα και επομένως προσελκύει πολλούς έφηβους αλλά και τουρίστες. Από φαγητό αξίζει το Θυμάρι σε μία πανέμορφη αυλή κέντρο της πόλης με ντόπια, χειροποίητα φαγητά. Επίσης Τ’ Αλώνι για την απόλυτη λευκαδίτικη κουζίνα στο χωριό Χορτάτα. Μην ξεχάσεις να δοκιμάσεις τις μοναδικές πίτες. Επίσης ο Σταύρος για ψαρικά που σερβίρει φαγητό της θάλασσας εδώ και πολλές δεκαετίες. Μείναμε στο Pavezzo, ένα σπιτάκι στο βουνίσιο χωριό, Κατούνα. Μικρό, φιλόξενο με ιταλικά στοιχεία ήταν πραγματικά πανέμορφο. Από παραλίες προτιμήσαμε όλες εκτός τις διάσημες λόγω πολυκοσμίας. Οι Εγκρεμνοί  που “γκρεμίστηκαν” πριν από μερικά χρόνια είναι προσβάσιμοι με καράβι. Αν και πραγματικά πανέμορφη παραλία στο μάτι εγώ την βρήκα τουριστική, με επικίνδυνα κύματα που δεν μας άφησαν να κολυμπήσουμε. Εύκολη πρόσβαση από Ιθάκη, Κεφαλλονιά ή ακόμη με αμάξι από στερεά Ελλάδα».
 

 
 
Χριστίνα Σαρρή, Δικηγόρος
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;  
Οι καλοκαιρινές συγκεντρώσεις στον κήπο μας με οικογένεια, φίλους, καλό φαγητό και παγωμένο ροζέ.
 
Πού θα θέλατε να ζείτε;  
Στο παρόν στάδιο όπου καλούμαι να αντεπεξέλθω τόσο με τις επαγγελματικές όσο και με τις οικογενειακές μου υποχρεώσεις, θεωρώ ότι το νησί μας προσφέρει μία ιδανική ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής σταδιοδρομίας και ποιότητα ζωής.
 
Τον Αύγουστο ποια βιβλία θα διαβάσετε:
Έχω ήδη διαβάσει το πρώτο βιβλίο τριλογίας της Rachel Cusk, Outline οπότε με περιμένουν το Transit και Kudos.
 

 
Εάν το καλοκαίρι του 2019 είχε soundtrack ποιο θα ήταν;
Το φετινό μας καλοκαίρι θα έχει άρωμα και μουσική υπόκρουση Ελλάδας.
 
Αγαπημένη παραλία στην Κύπρο;
Παραλία Λάρας.
 
Και στο εξωτερικό;
Στη Σαρδηνία – La Maddalena.
Πες τε μου ένα πιάτο που έχετε ταυτίσει με τα καλοκαίρια της ζωής σας.
Μεσογειακή Αστακομακαρονάδα
 
Ποιο είναι το ρούχο του καλοκαιριού;
Δροσερά χρωματιστά φορέματα RIXO, capri παντελόνια με μακό μπλουζάκια και καφτάνια για την παραλία.
 
Ποιο είναι το καλύτερο μεταφορικό μέσο για ταξίδι:
Για βιαστικά επαγγελματικά ταξίδια το αεροπλάνο είναι η αναγκαία επιλογή. Για ταξίδια αναψυχής όμως, και νοουμένου ότι έχω τη δυνατότητα, επιλέγω τρένο. «Παίρνει το χρόνο του» όμως είναι μέσο μεταφοράς ρομαντικό, και με την κατάλληλη διάθεση απολαμβάνεις τη διαδρομή και όχι μόνο τον προορισμό.
 

 
Καλύτερη καλοκαιρινή ανάμνηση:
Το καλοκαίρι του 2017 ζήσαμε μοναδικές και αξέχαστες στιγμές στο Vancouver Island του Καναδά. Επιλέξαμε να μείνουμε σε σκηνές σε έδαφος των First Nations στην περιοχή Clayoquot Sound. Είναι μια απομακρυσμένη μαγευτική περιοχή, με αμέτρητα μικρά νησιά και μία από τις τελευταίες περιοχές που επιβιώνουν από εύκρατο τροπικό δάσος. Για πέντε μέρες είχαμε γίνει ένα με τη φύση.
 
Περιγράψτε μου το πιο τρελό σκηνικό της ζωής σας που σου ‘ρχεται στο μυαλό.
Όταν φτάσαμε στο Clayoquot Sound, η ομάδα υποδοχής μας καλωσόρισε και μας ζήτησε να αδειάσουμε τις αποσκευές μας από όλα τα φαγώσιμα για να αποφύγουμε τον κίνδυνο αρκούδας να εισέρθει στη σκηνή μας! Επίσης μας εφοδίασαν με ατομικές κόρνες και μας εκπαίδευσαν για τη διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθήσουμε σε περίπτωση που βρεθούμε αντιμέτωποι με άγριο ζώο. Ήταν πραγματικά σουρεαλιστικό το αίσθημα, η πενταήμερη επίσκεψή μας όμως ολοκληρώθηκε χωρίς δυσάρεστα περιστατικά και τα άγρια ζώα τα θαυμάσαμε από ασφαλή απόσταση. 
 
Διαλέξτε μια αγαπημένη φωτογραφία και πέστε μου γιατί είναι ξεχωριστή;
Δύσκολο να διαλέξω μόνο μία. Γενικά όμως οι οικογενειακές μας φωτογραφίες από τα διάφορα μέρη που επισκεφθήκαμε πάντα με συγκινούν. Τα κορίτσια μας, μας συνοδεύουν στα ταξίδια μας από μικρή ηλικία και είναι συγκλονιστικό όταν τις βλέπουμε στις φωτογραφίες να μεγαλώνουν τόσο γρήγορα χρόνο με το χρόνο.
 
Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Την αφοσίωση, υποστήριξη και την καλή τους παρέα.
 
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας προορισμός και γιατί;
Η Ελλάδα. Για τον πολιτισμό της, το γαλάζιο και το πράσινο, το βουνό και τη θάλασσα, το χαρακτήρα της, το καλό φαγητό.
 
Τα απογεύματα στη βεράντα τι πίνετε; 
Παγωμένο ροζέ.
 

Γεύση παγωτό:
Μαστίχα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ελληνικό νησί;
Η Σαντορίνη.
Διακοπές εντός:
Ακάμας και Πρωτάρας.
Και διακοπές εκτός:
Το bucket list είναι μεγάλο.
Ποιο είναι το καλύτερο μυστικό όταν ταξιδεύουμε;
Όσα βιβλία και να διαβάσει κανείς, όσα ντοκιμαντέρ και ταινίες να παρακολουθήσει, τίποτα δεν συγκρίνεται με την προσωπική εμπειρία και τις αναμνήσεις που θα δημιουργήσει ο ίδιος στον προορισμό που πρόκειται να επισκεφτεί. Είμαστε μια μικροσκοπική κουκκίδα στο χάρτη, οπότε είναι συναρπαστικό να ερχόμαστε, έστω και για λίγο, σε επαφή με την όμορφη διαφορετικότητα. Προσωπικά διαφωνώ με τα ταξιδιωτικά πακέτα και συστήνω μεμονωμένες διαδρομές, ξενοδοχεία, δραστηριότητες, εμπειρίες που ταιριάζουν μόνο σε μας και όχι στο «γκρουπάκι». Είναι σημαντικό να αφήνουμε χώρο και χρόνο για να χαθούμε στον τόπο που επισκεπτόμαστε – όχι όλα φιξαρισμένα από την αρχή μέχρι το τέλος και ακολουθούμε τις συμβουλές και τις συστάσεις των ντόπιων.
 
Τι θα κάνετε φέτος το καλοκαίρι;
Φέτος πάμε Ζαγοροχώρια και Μετέωρα.
 

 
Κωνστάντια Δημητριάδου, διευθύντρια στην Cal Creative Communication
«Αν εξαιρέσω την οικογένεια και τους φίλους μου, δεν αγαπώ πολλά πράγματα τόσο πολύ, όσο τα ταξίδια. Ούτε καν τα παπούτσια. Όσοι μάλιστα με γνωρίζουν καλά, ξέρουν ότι είμαι addicted traveller. Και είμαι, είναι η αλήθεια. Έχω εξάρτηση με αυτά, τα αγαπώ με πάθος και κάθε συχνά – πυκνά που ετοιμάζω βαλίτσες, πιάνω τον εαυτό μου να έχει την προσμονή μικρού παιδιού λίγο πριν δοκιμάσει παγωτό.
 

Λατρεύω τις μεγάλες μητροπόλεις και αν με ρωτήσεις αν θα βαρεθώ ποτέ τα ταξίδια στο Λονδίνο ή τη Ρώμη, να ξέρεις πως η απάντηση θα είναι πάντα η ίδια.  Ποτέ. Νιώθω πολύ τυχερή που σε πόλεις όπως αυτές, είδα μαγικές παραστάσεις, μουσεία που αγάπησα ακαριαία και που δείπνησα σε εστιατόρια όπου το φαγητό ήταν αναμφίβολα μια εκπληκτική γαστριμαργική εμπειρία.
 
 

 
Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που αντίκρισα το Σινικό Τείχος -μου κόπηκε πραγματικά η ανάσα ή την πρώτη φορά που ξύπνησα ερωτευμένη στην Πράγα και την είδα μαζί του, χιονισμένη. Ούτε μπορώ να ξεπεράσω τις διακοπές μας στην Ουαλία, σε ένα εκπληκτικό αγρόκτημα, πριν τρία χρόνια. Άνοιγα κάθε πρωί την κουρτίνα και πριν πάω να κάτσω στο τζάκι μαζί με τα παιδιά μου, σταματούσα τον χρόνο και έμενα να κοιτάω για μια μεγάλη στιγμή, σιωπηλά το πράσινο. Σταματούσε εκεί που έφτανε το μάτι σου.
 

Ωστόσο, σε όσα μέρη κι αν έχω ταξιδέψει, που η αλήθεια δεν τα λες και λίγα, τίποτα δεν αγαπώ τόσο πολύ όσο την Ελλάδα. Τα ηλιοβασιλέματα κάτω από την Ακρόπολη, οι μέρες και οι νύχτες στη Μύκονο, τα στενά της Αράχοβας, εκείνο το μπλε των νησιών και η ενέργεια της γης σε κάθε έναν από τους αρχαίους ναούς, δεν μου προκαλούν μόνο δέος, μου προκαλούν ευφορία -ενίοτε και συγκίνηση. Για να την αγαπήσεις όμως την Ελλάδα, πρέπει να την δεις και να την ζήσεις. Να την αφήσεις να σε παρασύρει στα μυστικά της.
 

Μην πας μόνο στα γνωστά και τετριμμένα, που ακόμα κι εκείνα όμως, είναι μαγικά. Αξίζει να επισκεφθείς τα λιγότερο γνωστά νησιά της, να φας στις ταβέρνες με τα εφτά τραπεζάκια, να περπατήσεις στα χωριά της, να ζήσεις πανηγύρι τον Δεκαπενταύγουστο, να μεθύσεις με το ντόπιο κρασί. Πίστεψέ με, άμα τη ζήσεις σε όλο το μεγαλείο της, δύσκολα θα μπορέσεις να αγαπήσεις άλλο τόπο τόσο πολύ… Δύσκολα μετά, θα σε ικανοποιεί άλλο ηλιοβασίλεμα ή άλλη απόχρωση του μπλε…» 
 

 
Τζούλιο Φιλίππο Ντ’ Ερρίκο, ηθοποιός
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;  
Στην παραλία κάποιου εξωτικού νησιού με πολύ καλή παρέα. Να μη με νοιάζει τίποτα, να μην έχω έγνοια ή άγχος.
 
Πού θα θέλατε να ζείτε;  
Ίσως μόνο στην Αθήνα επειδή έχουμε ίδια κουλτούρα, γλώσσα και αντίστοιχο τρόπο ζωής. Μια άλλη εναλλακτική επιλογή θα ήταν η Νέα Υόρκη. Την είχα επισκεφτεί πριν τρία χρόνια και μου άρεσε αρκετά. Θα ήθελα να ξαναπάω να την εξερευνήσω ακόμη περισσότερο.
 

Εάν το καλοκαίρι του 2019 είχε soundtrack ποιο θα ήταν;
Νομίζω το καλοκαίρι 2019 είναι πάλι Φουρέιρα και «El Ritmo Psicodelico».
 
Αγαπημένη παραλία στην Κύπρο;
Θα επιλέξω τον Κόννο γιατί συνδυάζει βουνό και Θάλασσα. Είναι υπέροχος κόλπος, καθαρός, με ξανθιά άμμο και ωραία ενέργεια.
 
Και στο εξωτερικό;
Δεν έχω πάει σε παραλία στο εξωτερικό μέχρι στιγμής που να είναι καλύτερη απ’ της Κύπρου. Αλλά αν πρέπει να επιλέξω θα επέλεγα της Βαρκελώνης.
 
Πες τε μου ένα πιάτο που έχετε ταυτίσει με τα καλοκαίρια της ζωής σας.
Το καρπούζι και το παγωτό.
 

 
Ποιο είναι το ρούχο του καλοκαιριού;
Κοντομάνικο πουκάμισο. Χαλαρό και άνετο, σε λινό ή οτιδήποτε άλλο ύφασμα. Το θέμα να είναι αέρινο με καλοκαιρινή διάθεση.
 
Ποιο είναι το καλύτερο μεταφορικό μέσο για ταξίδι:
Το αεροπλάνο. Εκτός αν πρόκειται για κοντινή απόσταση και χρησιμοποιήσω τρένο.
 

 
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας προορισμός και γιατί;
Η Βαρκελώνη. Ανυπομονώ να έρθει ο Αύγουστος για να ξαναπάω. Ο λόγος είναι ότι πάλι υπάρχει αυτό το mentality το μεσογειακό που θυμίζει κάτι από Κύπρο. Υπάρχει ζωή παντού, συνέχεια γίνονται φεστιβάλ, συναυλίες και υπάρχει μια όμορφη πολυκοσμία.
 
Γεύση παγωτό;
Το φιστίκι Αιγίνης, η μαστίχα, το κεράσι, το τριαντάφυλλο και το γιαούρτι.
 
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ελληνικό νησί;
Τα μόνο νησιά που επισκέφτηκα είναι τα Χανιά και η Μύκονος. Το πρώτο το επισκέφτηκα σε λάθος εποχή οπότε δεν έχω και την καλύτερη εικόνα γι’ αυτό θα επιλέξω τη Μύκονο.
 

 
Διακοπές εντός;
Τα Σαββατοκύριακα ή δυο-τρεις μέρες στη Λεμεσό, λίγο Πάφο και λίγο Πρωτάρα. Υπάρχουν εξαιρετικά μέρη που μπορείς να πας διακοπές στην Κύπρο και να περάσεις υπέροχα, φτάνει να έχεις καλή παρέα.
 
Και διακοπές εκτός;
Φέτος θα πάω Άμστερνταμ, Βαρκελώνη και Μύκονο.
 

 
 
Πάνος Γιαννακόπουλος, φωτογράφος
«Ο ήχος της προπέλας του ελικοφόρου κι ο θόρυβος της μηχανής, κάθε φορά που κάποιο μικρό αεροπλάνο μας άφηνε στη μέση του πουθενά ήταν ο τελευταίος «ήχος πολιτισμού» και, ειδικά τις πρώτες φορές, σχεδόν εκλιπαρούσα από μέσα μου, να παραμείνει προσγειωμένο μήπως το μετανιώσω και θέλω να φύγω.
 

Αλλά ποτέ δεν θέλησα να φύγω από πουθενά. Ούτε από τα χώματα που κολλούσαν πάνω μου και με έκαναν να νομίζω ότι δεν θα καθαρίσω ποτέ ξανά, ούτε από το άγριο τοπίο που κάναμε να δούμε ψυχή ζώσα για ώρες, ούτε όταν δοκίμαζα να φάω κάτι αηδιαστικό για τα δεδομένα του δικού μας πολιτισμού.
Κι ο ήχος του κλικ της φωτογραφικής μηχανής κάθε φορά με κάνει να ξεχνάω και τον ήχο του αεροπλάνου και τη σιωπή τα πρώτα λεπτά στη μέση του πουθενά ή στη μέση μιας πόλης που δεν έχω ξαναδεί.
 

 
Έχω ζήσει από τη Νέα Ορλεάνη και τη Γιούτα μέχρι τη Νέα Υόρκη, την Ιαπωνία, την Ισλανδία, την Αλάσκα, τη Νότια Αμερική, το Εκουαδόρ, τη Νότια Ασία, μεγαλουπόλεις με φώτα και ζωή χαρισάμενη για τους περισσότερους τουρίστες. Έχω ζήσει και με τους Γουαρανί στον Αμαζόνιο, μια φυλή που έχει αποδεκατιστεί από τις πετρελαϊκές -υπάρχουν μόνο 38 μέλη της πια- και ξέρει όλα τα βότανα της ζούγκλας. Έχω φάει μερμήγκια για να επιβιώσω εκεί, ενώ ένας Γουαράνι με έβαλε να δοκιμάσω κρέας μαϊμούς και φίδι.
 

Όμως, η καρδιά μου θα είναι πάντοτε στην Αφρική. Τόση ομορφιά δεν έχω δει πουθενά. Τόση επιθυμία να ζήσω σαν να ζούσα εκεί για όλη μου τη ζωή, δεν την έχω νιώσει αλλού. Ό,τι έβλεπα μικρός στον Ιντιάνα Τζόουνς το έχω ζήσει εκεί. Έπινα λασπόνερα, έχω μείνει άπλυτος για μέρες μέχρι να ξαναβρούμε νερό, έχω πεινάσει μαζί με τους κάτοικους που με πήραν μαζί τους στο κυνήγι, έχω πιει καφέ από τσόφλια, έχω φοβηθεί από τις αρρώστιες. Για το μόνο που δεν φοβήθηκα ποτέ ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Στερημένοι, πάμφτωχοι, πολλές φορές με ένα σωρό αρρώστιες στη φυλή τους, χωρίς ρούχα, χωρίς τίποτα, τίποτα στην κυριολεξία, αλλά με το πιο πολύτιμο εργαλείο χαράς: το χαμόγελο. Την ευτυχία της ζωής. Την ευγνωμοσύνη ότι ζουν και βλέπουν τον ήλιο (Και τι ήλιο – τον μεγαλύτερο που έχετε δει ποτέ σας). Το προνόμιο να μοιράζονται κι αυτά που δεν έχουν.

Σε κάθε ταξίδι μου ζω το κάθε δευτερόλεπτο σαν αιώνα, το αναλύω και το σπάω σε δεκάδες κομμάτια, για να το νιώσω χωρίς να μου ξεφύγει τίποτα, ήχος, εικόνα, γεύση, μυρωδιά, αφή.
 

Και, κάθε φορά, όταν το βράδυ, με τη φωτογραφική μηχανή φορτωμένη με τη ζωή της ημέρας, κλείνω τα μάτια κάτω από έναν ουρανό που πρώτη φορά βλέπω, το όνειρό μου είναι το ίδιο: Πώς θα μπορούσα να εφεύρω μια μηχανή που να εγκλωβίζει όλες τις αισθήσεις μαζί. Και χαμογελάω ευτυχισμένος, γιατί η ευτυχία εγκλωβίζει όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα μαζί.
Μέχρι τότε, τα όνειρά μου είναι λίγο πιο πρακτικά και πολύ πιο εφικτά: Μου λένε οι φίλοι να τυπώσω και να εκθέσω όλο αυτό τον κόσμο. Τον κόσμο μου και τον κόσμο μας. Και νομίζω πως θα το κάνω…».

 
 
 
Κύνθια Λιβανίου, συνιδιοκτήτρια του «The Shopkeeper & Co»
 
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;  
Η απόλυτη ευτυχία δεν είναι μια εικόνα άλλα εικόνες από πολλές ευτυχισμένες στιγμές. Πιστεύω σε στιγμές ευτυχίας και όχι στην απόλυτη ευτυχία.
 
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;
Σε κατάσταση χαλάρωσης, με διάθεση αρκετά ευχάριστη και χαλαρή.
 
Πού θα θέλατε να ζείτε;  
Στη Λεμεσό, που μου αρέσει και που αγαπώ πολύ με την προϋπόθεση να κάνω ταξίδια σε διάφορους προορισμούς αρκετά συχνά.
 
Τον Αύγουστο ποια βιβλία θα διαβάσετε:
Σίγουρα το νέο βιβλίο της Zadie Smith «Grand Union», που μόλις κυκλοφόρησε.
 
Αγαπημένη παραλία στην Κύπρο;
Η παραλία του Αγίου Ερμογένη κάτω από το αρχαίο Κούριο, μου αρέσει από παιδί για τα άγρια κύματά της.
 

 
Και στο εξωτερικό;
Στη Μήλο η σεληνιακή παραλία Σαρακήνικο.
 
Πες τε μου ένα πιάτο που έχετε ταυτίσει με τα καλοκαίρια της ζωής σας.
Αστακομακαρονάδα.
 
Ποιο είναι το καλύτερο μεταφορικό μέσο για ταξίδι:
Το τρένο. Απολαμβάνω τις διαδρομές βλέποντας έξω από το παράθυρο.
 
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας προορισμός και γιατί;
Το Λονδίνο, πέρασα τα πιο όμορφα χρόνια μου εκεί, με αναζωογονεί πάντα. 
 
Διαλέξτε μια αγαπημένη φωτογραφία και πέστε μου γιατί είναι ξεχωριστή;
Αγαπημένη γιατί είμαι με τον κολλητό μου φίλο στους κήπους του πανέμορφου παλατιού Αλάμπρα, στη Γρανάδα, στην Ισπανία και τράβηξε αυτή τη φωτογραφία για ενθύμιο.
 

 
Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Την ειλικρίνεια και το χιούμορ.
 
Καλύτερη καλοκαιρινή ανάμνηση;
Αργά το απόγευμα σε ερημική παραλία στη Σκύρο να μαζεύουμε αχινούς και να φτιάχνουμε αχινοσαλάτα επιτόπου.
 
Τα απογεύματα στη βεράντα τι πίνετε; 
Παγωμένο λευκό κρασί.
 
Γεύση παγωτό;
Καρύδα.
 

 
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ελληνικό νησί;
Η Σέριφος, τόπος καταγωγής του παππού μου.
 
Διακοπές εντός;
Στον Ακάμα.
 
 
 
Και διακοπές εκτός;
Βηρυτός, Λίβανος.
 
Ποιο είναι το καλύτερο μυστικό όταν ταξιδεύουμε;
Καλή διάθεση και μπόλικο νεράκι.
 
Τι θα κάνετε φέτος το καλοκαίρι;
Αφού πρώτα κάνω ένα γρήγορο πέρασμα από το Λονδίνο για να δω τους φίλους μου, μετά θα προχωρήσω στο Μπορντώ στη Γαλλία μαζί με φίλους, για αγροτουρισμό σε ένα οινοποιείο.
 

 
 
 
Ελένη Ψυχούλη, δημοσιογράφος
«Το ιδανικό καλοκαίρι, η επιστροφή σε ένα μικρό, παντελώς άσημο χωριό του Νότιου Πηλίου, εκεί όπου έχω περάσει όλα τα παιδικά μου καλοκαίρια. Σε ένα μικρό σπιτάκι που μου χαρίζει την πολυτέλεια να βλέπω τη θάλασσα να αλλάζει χρώματα όλη την ώρα. Εκεί που κυκλοφορώ με το ίδιο ξεθωριασμένο μαγιό και τις ίδιες ξεχαρβαλωμένες σαγιονάρες τα τελευταία 7 χρόνια. Εκεί που η παραλία δεν έχει ξαπλώστρες και μπιτς-μπαρ, μόνο ψάθες, μαμάδες που κυνηγάνε Γιαννάκηδες με μπρατσάκια, και την ωραία σκιά του πλάτανου για τις μεσημεριανές σιέστες.

 
 
Εκεί που κάθε μέρα περιμένουμε το μποστάνι να μιλήσει για να δούμε αν θα μαγειρέψουμε μπάμιες ή κολοκυθάκια, εκεί που οι ντομάτες μυρίζουν όπως παλιά, εκεί που όλοι με ξέρουν από πριν γεννηθώ, οπότε μπορώ να ξεχάσω για λίγο τη μάσκα της κοινωνικής ζωής που επιβάλλει η Αθήνα. Εκεί που η μέρα περνά πάνω σε μια πετσέτα πλάι στο κύμα, με βιβλία, πασατέμπο, ζυμωτό τυρόψωμο που ζυμώνω κάθε πρωί, κουβέντες απλές, όπως “τι βγάλανε σήμερα τα καΐκια-γάβρο ή σαρδέλα;”.
 
 
 
Στο χωριό δεν έχουμε μπαράκια ούτε κοσμικά εστιατόρια. Το βράδυ τρώμε φασολάκια και καρπούζι στην αυλή ή ολόφρεσκα ψαράκια στην ταβέρνα με τα πόδια στην άμμο, παίζουμε τάβλι, χαζολογάμε ακούγοντας τα τριζόνια, περιμένουμε την αλεπού να έρθει μέχρι την πόρτα μας, να την κεράσουμε κι εκείνη κάτι. Το πρωί ξυπνάμε με τον ήχο της σκούπας και του νερού που δροσίζει τις ολάνθιστες αυλές, το βράδυ τελειώνει με την τροχιά του φεγγαριού. Η ζωή όπως τη λατρεύω: με τα απολύτως απλά και τόσο πολύτιμα, απαραίτητα!».
 

 
 
 
Κυριάκος Στυλιανού, επιχειρηματίας
 
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;  
Να μπορώ να ταξιδεύω.
 
Πού θα θέλατε να ζείτε;  
Εδώ που ζω, στην Αθήνα.
 
Αγαπημένη παραλία στην Κύπρο;
Blue Lagoon στον Ακάμα.
 

 
Και στο εξωτερικό;
Οι παραλίες των ελληνικών νησιών είναι οι ωραιότερες στον κόσμο.
 
Ρούχο που προτιμάτε το καλοκαίρι;
Μαγιό, όπου είναι απαραίτητο και σαγιονάρες.
 

 
Πες τε μου ένα πιάτο που έχετε ταυτίσει με τα καλοκαίρια της ζωής σας.
Τηγανητό καλαμαράκι.
 
Ποιο είναι το καλύτερο μεταφορικό μέσο για ταξίδι:
Αεροπλάνο.
 

 
Αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός;
Αυτός που δεν έχω ανακαλύψει ακόμη.
 
Μια καλοκαιρινή ανάμνηση;
Να με παίρνει ο ύπνος στο καράβι, να κατεβαίνω σε λάθος προορισμό και να ψάχνω τους φίλους μου σε λάθος νησί!
 
Τα απογεύματα στη βεράντα τι πίνετε; 
Κρασί με πάγο.
 

 
Γεύση παγωτό;
Φιστίκι από το Dickie Dee.
 
Διακοπές εντός;
Στον Ακάμα.
 

Περιοδικό Taste, τεύχος 133.