DEAD OF NIGHT (1945): H πρώτη σπονδυλωτή ταινία τρόμου στην ιστορία είναι βρετανικής προέλευσης και στα σίγουρα από τις πιο ανατριχιαστικές. Αποτέλεσε το καλούπι όχι μόνο για το συγκεκριμένο format αλλά και για πολλές γνώριμες θεματικές του είδους ο επαναλαμβανόμενος εφιάλτης, η προαίσθηση ενός δυστυχήματος και -φυσικά- το σήμα κατατεθέν του φιλμ που περιλαμβάνεται στην τέταρτη ιστορία: η (ζωντανή;) κούκλα του εγγαστρίμυθου που οδηγεί τον ιδιοκτήτη της σταδιακά στην τρέλα.
TRILOGY OF TERROR (1975): Αυτή η μάλλον άνιση τηλεοπτική ανθολογία κατατρόμαξε γενιές και γενιές κυρίως με την τελευταία ιστορία όπου μια κακάσχημη ινδιάνικη κούκλα που περιέχει ένα διαβολικό πνεύμα κυνηγά να σκοτώσει την Karen Black μέσα στο διαμέρισμά της.
MAGIC (1978): Μία από τις καλύτερες ταινίες που αξιοποιούν το εύρημα της creepy κούκλας εγγαστρίμυθου που λάνσαρε το Dead of Night, αυτό το έντονο ψυχολογικό θρίλερ του Richard Attenborough (σε σενάριο του William Goldman που διασκεύασε το ομώνυμο βιβλίο του) ποντάρει στην ατμόσφαιρα και τη διάχυτη αίσθηση αβεβαιότητας για να προκαλέσει ανασφάλεια και φόβο. Ο Anthony Hopkins είναι ο σχιζοφρενικός εγγαστρίμυθος που πιστεύει ότι εξουσιάζεται από την κούκλα του, τον Fats, και πετυχαίνει μια ανατριχιαστική ερμηνεία που ουσιαστικά τον έβαλε στο ραντάρ του Χόλιγουντ.
CHILD’S PLAY (1988): Λίγες ταινίες πετυχαίνουν τον τρόμο της δαιμονικής κούκλας όσο αυτό το surprise hit από τα late 80’s που μετατράπηκε σε ένα από τα πιο παραγωγικά franchises με έξι συνέχειες, το φετινό reboot, κόμικ, video games και μια τηλεοπτική σειρά που αναμένεται το 2020. Το πρώτο φιλμ παραμένει το καλύτερο, μία ανόθευτη ταινία τρόμου όπου το πνεύμα ενός serial killer εισέρχεται στην κούκλα που κάνει δώρο μία μητέρα στον γιο της και προσπαθεί να κατακτήσει το σώμα του, ώστε να μεταφερθεί εκεί και να μην παγιδευτεί στο πλαστικό για πάντα. Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, απανωτά μπου, ψυχολογικός τρόμος και ο διαβολικός Chucky (με τη φωνή του Brad Dourif) να στοιχειώνει για πάντα τη μνήμη.
PUPPET MASTER (1989): Ακόμα ένα μακρόβιο και εξαιρετικά κερδοφόρο franchise με δολοφονικές κούκλες, δημιούργημα του μικρομπατζετά παραγωγού Charles Band μέσω της νεοσύστατης τότε Full Moon Pictures. Έχει ως κεντρικούς χαρακτήρες ανθρωπόμορφες μαριονέτες που ζωντάνεψαν χάρη σε ένα αρχαίο αιγυπτιακό ξόρκι και η κάθε μία διαθέτει κι έναν ξεχωριστό δολοφονικό μηχανισμό (ο Blade λεπίδα, ο Six Shooter έξι πιστόλια, η Leech Woman ξερνάει βδέλλες κλπ) και στην 30χρονη(!) ιστορία της σειράς έγιναν όργανα του κακού, ήρωες, αντιήρωες μέχρι και αντίπαλοι των ναζί. Υπάρχουν συνολικά 13(!) ταινίες με πιο πρόσφατη το περσινό reboot Puppet Master: The Littlest Reich κι ένα spin off του Blade αναμένεται του χρόνου.
DEAD SILENCE (2007): Ο James Wan μας είχε ήδη κατατρομάξει με την creepy μαριονέτα του Saw οπότε ήταν ζήτημα χρόνου να κάνει και μια ταινία γεμάτη με δαύτες. Το Dead Silence περιστρέφεται γύρω από τον Jamie ο οποίος ύστερα από την άγρια δολοφονία της συζύγου του επιστρέφει στη γενέτειρά του για να διερευνήσει έναν τοπικό θρύλο που φαίνεται να σχετίζεται με το χαμό της αγαπημένης του. Ο θρύλος αφορά μια δολοφονημένη εγγαστρίμυθο και τις τρομακτικές κούκλες της τις οποίες η νεκρή θα χρησιμοποιήσει για να εκδικηθεί τους δολοφόνους της. Όχι τόσο καλό όσο τα Saw, Insidious και The Conjuring για τα οποία φημίζεται ο Μαλαισιανός σκηνοθέτης αλλά διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα, μυστήριο και φυσικά ανατριχιαστικές μαριονέτες.
ANNABELLE (2014): Αφού μας έκανε να χεστούμε πάνω μας με την αξέχαστη εμφάνισή της στο πρώτο Conjuring, η δαιμονική πορσελάνινη κούκλα Annabelle απέκτησε την ολόδική της τριλογία. Στο πρώτο φιλμ το καταραμένο παιχνίδι βρίσκει το δρόμο προς το σπίτι ενός νεαρού ζευγαριού όπου τρομοκρατεί την έγκυο γυναίκα μέχρι που εκείνη ζητά τη συνδρομή ενός ιερέα και καταλαβαίνετε λίγο πολύ πώς καταλήγει. Κάτι ανάμεσα στον “Εξορκιστή”, το “Repulsion” και το “Rosemary’s Baby” αλλά εννοείται χωρίς να πλησιάζει καν αυτά τα κλασικά του είδους, η πρώτη Annabelle απλά αναλώνεται σε ξαφνικά μπου, ανατριχιαστικούς θορύβους και ανθρώπινα κορμιά να πετάγονται σε τοίχους και ταβάνια. Υποτίθεται ότι βασίστηκε στην πραγματική -υποτίθεται- δαιμονισμένη κούκλα που βρίσκεται ακόμα στο σπίτι-μουσείο των δαιμονολόγων Ed & Lorraine Warren.
THE BOY (2016): Σ’ αυτό το σφόδρα υποτιμημένο φιλμ τρόμου η Lauren Cohan (The Walking Dead) είναι η γκουβερνάντα που ανακαλύπτει πως ο Brahms, το “αγόρι” που προσλήφθηκε να προσέχει είναι στην πραγματικότητα μία -σωστά μαντέψατε- creepy-looking κούκλα. Σε πρώτο επίπεδο η ταινία του William Brent Bell παίζει με την κλασική φόρμουλα της ζωντανής κούκλας που σου κόβει συνεχώς τα ήπατα όπως γρήγορα διαπιστώνεις ότι το πανούργο σενάριο κρύβει πολλά περισσότερα – και πολύ πιο ανησυχητικά. Πιστέψτε με, δεν θα θέλετε να μείνετε μόνοι με οποιαδήποτε κούκλα μετά απ’ αυτό. Η συνέχεια Brahms: The Boy II με την Katie Holmes αναμένεται τον Δεκέμβριο.
ANNABELLE: CREATION (2017): Το σαφώς ανώτερο prequel στο original του 2014 μάς μεταφέρει στο παρελθόν όπου μαθαίνουμε πως η Annabelle έγινε εξαρχής η δαιμονική κούκλα που λατρεύουμε να φοβόμαστε. Σε αντίθεση με το πρώτο φιλμ που ποντάρει στον εύκολο εντυπωσιασμό και τα εφέ, εδώ έχουμε ατμόσφαιρα, συμβολισμούς, ψυχολογικό στρες, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ανθρώπινο δράμα ενώ η ένταση και ο τρόμος χτίζονται αργά και μεθοδικά. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν θα σας φρικάρει – η κωλοκούκλα εδώ πραγματικά ξεπερνά εαυτόν.
ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
Annabelle Comes Home
Στο τρίτο μέρος του πετυχημένου franchise (που με τη σειρά του είναι μέρος του σύμπαντος του The Conjuring), αποφασισμένοι να εμποδίσουν την Annabelle από το να δημιουργήσει μεγαλύτερο χάος, οι δαιμονολόγοι Ed & Lorraine Warren κλειδώνουν τη δαιμονική κούκλα στην αίθουσα στοιχειωμένων αντικειμένων του σπιτιού τους, την τοποθετούν με ασφάλεια πίσω από μία αγιασμένη βιτρίνα και ζητούν την ευλογία ενός ιερέα. Αλλά μία δαιμονική νύχτα επίκειται καθώς η Annabelle ξυπνά τα κακά πνεύματα της αίθουσας, και όλοι μαζί στρέφονται εναντίον της 10χρονης κόρης των Warren, της Judy και των φίλων της.
Φιλgood, τεύχος 230.
