Το soundtrack της ζωής τους

Με το «Rocketman» να γεμίζει με τα τραγούδια του Elton John τις αίθουσες, συλλέξαμε τα greatest hits απ’ τις πολλές μουσικές βιογραφίες που υπάρχουν εκεί έξω.

ELVIS (1979): Αρκετές βιογραφίες του Elvis Presley εμφανίστηκαν μετά τον πρόωρο θάνατο του βασιλιά το 1977, όμως αυτή η τηλεταινία, σε σκηνοθεσία John Carpenter, είναι μέχρι στιγμής εκείνη απ’ την οποία πρέπει να ξεκινήσετε. Ο σχετικά άγνωστος τότε Kurt Russell απέσπασε μία υποψηφιότητα για Emmy για την αξιομνημόνευτη ενσάρκωση του Elvis αποδίδοντας στο ακέραιο όλη τη μελαγχολική ένταση που τον διέκρινε και χωρίς να μετατρέπεται σε καρικατούρα.

ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ (1983): Μία από τις καλύτερες ελληνικές βιογραφίες, η ταινία του Κώστα Φέρρη αφηγείται την ιστορία της μεγάλης ρεμπέτισσας Μαρίκας Νίνου (1918 – 1957) την οποία υποδύεται η Σωτηρία Λεονάρδου. Οι περιπλανήσεις, οι έρωτες, οι επιτυχίες και οι προσωπικές τραγωδίες της ηρωίδας αλλά και μια ματιά στα γεγονότα της Ελλάδας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, συνοδεύονται από την υπέροχη μουσική και τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου. Αργυρή Άρκτος στο Βερολίνο και τέσσερα βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

AMADEUS (1984): «Την εποχή που μεσουρανούσε το MTV εμείς προτείναμε ένα τρίωρο έπος για κλασική μουσική με ονόματα σιδηρόδρομους, πεΜε το «Rocketman» να γεμίζει με τα τραγούδια του Elton John τις αίθουσες, συλλέξαμε τα greatest hits απ’ τις πολλές μουσικές βιογραφίες που υπάρχουν εκεί έξωρούκες και κοστούμια» θα πει πολύ αργότερα ο Milos Forman σχετικά με το τεράστιο ρίσκο που πήρε ο ίδιος και η Orion με αυτή τη σαγηνευτική βιογραφία του Wolfgang Amadeus Mozart που εστιάζει στον (υποτιθέμενο) ανταγωνισμό του διάσημου συνθέτη με τον συνάδελφό του Antonio Salieri. Οκτώ Όσκαρ και δεκάδες άλλα βραβεία μετά, το φιλμ σήμερα συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα του 20ού αιώνα περισσότερο για τις διαχρονικές, οικουμενικές αξίες που περιέχει με κυριότερη την ταύτιση του καθενός από εμάς με τον Salieri στο ότι νιώθουμε ως κομπάρσοι στο μεγαλειώδες έργο κάποιου άλλου.

SID & NANCY (1986): Το φιλμ του Alex Cox καταγράφει τη θυελλώδη, αυτοκαταστροφική σχέση του μπασίστα των Sex Pistols Sid Vicious (Gary Oldman) και της φίλης του Nancy Spungen (Chloe Webb), που τελείωσε με την τελευταία να κείτεται νεκρή στο μπάνιο ενός ξενοδοχείου και τον Vicious σε κατάσταση αμόκ να κατηγορείται για τον φόνο της (πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης καθώς ήταν έξω με εγγύηση). Ο Cox δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για το πανκ κίνημα όσο στο να δείξει την αργή, σταδιακή κάθοδο του ζευγαριού στην κόλαση των καταχρήσεων, της εξάρτησης και της βίας. Και το πετυχαίνει απόλυτα, είναι ακριβώς από εκείνα τα φιλμ που μένουν πάνω σου σαν επίμονος λεκές.

LA BAMBA (1987): Καλογυρισμένο βιογραφικό δράμα με θέμα τη –σύντομη- ζωή και καριέρα του νεαρού φτωχού (μεξικανικής καταγωγής) Καλιφορνέζου Ritchie Valens (1941-1959) που ανακαλύφθηκε από μια μικρή δισκογραφική εταιρεία, εξελίχθηκε σε σταρ πρώτου μεγέθους (με hits όπως τα «La Bamba», «Donna» και «Come on, let’s go») και χάθηκε πρόωρα σε αεροπορικό δυστύχημα στις 2 Φεβρουαρίου το 1959, μαζί με τους επίσης γνωστούς μουσικούς Buddy Holly και Big Bopper. Το φιλμ δεν ξεφεύγει από τα καθιερωμένα του είδους και φλερτάρει με το μελό, όμως ξεχειλίζει από συναίσθημα, διαθέτει ένα εξαιρετικό καστ και είναι πλημμυρισμένο με λάτιν επιτυχίες. Το φιλμ έκανε ευρύτερα γνωστό τον Lou Diamond Phillips, όμως δεν εξελίχθηκε ποτέ σε μεγάλο σταρ.

BIRD (1988): Η προβληματική ζωή του θρυλικού σαξοφωνίστα Charlie «Bird» Parker που ξεχώρισε για τη μαεστρία του, αγωνίστηκε να ξεφύγει από τα ναρκωτικά (με τη βοήθεια της αγαπημένης του συζύγου) και πέθανε πρόωρα σε ηλικία μόλις 34 ετών. Λάτρης της τζαζ και του ίδιου του Parker, ο Clint Eastwood αφηγείται με αγάπη και μεράκι τη –σύντομη αλλά πολύπαθη- ζωή του χαρισματικού τζαζίστα (τον υποδύεται ο Forest Whitaker), εστιάζοντας στις αλησμόνητες εικόνες και τους υποβλητικούς ήχους παρά σε μια συμβατή αφήγηση μιας απλής βιογραφίας.

THE DOORS (1991): Σ’ αυτό το εκρηκτικό, υπερκινητικό βιογραφικό φιλμ του Oliver Stone, το οποίο ο θρυλικός κριτικός Roger Ebert είχε χαρακτηρίσει «σαν να έχεις ξεμείνει σε μπαρ με έναν ενοχλητικό μεθύστακα ενώ εσύ δεν πίνεις», κεντρική ατραξιόν είναι αναμφίβολα ο Val Kilmer ως Jim Morrison όπως ήταν άλλωστε ο ίδιος ο Lizard King καθ’ όλη τη σύντομη ζωή του (πέθανε κι αυτός στα 27). Όχι μόνο δίνει την ερμηνεία της ζωής του αλλά αποτελεί την απόλυτη ενσάρκωση του ηδονισμού του LA των 60’s μπομπαρισμένου με ορμόνες, αλκοόλ και ηρωίνη. Ο Stone δεν κρίνει τον αμφιλεγόμενο ήρωα και στήνει ένα όργιο ψυχεδελικών ήχων και εικόνων που θ’ ανοίξουν το δρόμο για ανάλογα τριπάκια όπως το JFK και το Natural Born Killers.

WALK THE LINE (2005): Αυτή η άκρως ενδιαφέρουσα βιογραφία του θρυλικού «άνδρα με τα μαύρα» (Joaquin Phoenix) διαθέτει μεν τυπική εξέλιξη (δύσκολα παιδικά χρόνια, ανάδειξη, καταξίωση, δύστροπος χαρακτήρας, αδυναμίες, πτώση), αλλά ερμηνείες υψηλού επιπέδου (η Reese Witherspoon απέσπασε το Όσκαρ πρώτου γυναικείου), άψογη καλλιτεχνική διεύθυνση και –φυσικά- εξαιρετικό soundtrack.

LA VIE EN ROSE (2007): Μια άκρως ενδιαφέρουσα και συναρπαστική βιογραφία μιας από τις μεγαλύτερες φωνές του αιώνα μας, της Edith Piaf (Marion Cotillard): Από τις φτωχογειτονιές του Παρισιού, όπου μεγάλωσε και ξεκίνησε την πορεία της στο τραγούδι έως
την απόλυτη αναγνώριση και την τραγική της μοίρα πολλές δεκαετίες μετά. Το «Σπουργιτάκι» έζησε μόλις 48 χρόνια όμως σημάδεψε όσο καμία άλλη προσωπικότητα τη σύγχρονη γαλλική κοινωνία με την καθάρια φωνή της και την τρομερά αισθαντική σκηνική παρουσία της.

BEHIND THE CANDELABRA (2013): Το βιογραφικό φιλμ του Steven Soderbergh απορρίφθηκε σχεδόν απ’ όλα τα στούντιο με το αιτιολογικό ότι «ήταν υπερβολικά gay» και βρήκε τελικά στέγη στο καλωδιακό ΗΒΟ. Μας συστήνει τον Liberace (Michael Douglas), τον γυαλιστερό του κόσμο, τη σύνθετη προσωπικότητά του, το ταλέντο και τη διαβόητη του υπερβολή για τα πάντα. Καταπληκτικός πιανίστας, κιτς μαχαραγιάς, ομοφυλόφιλος που θεωρούσε ότι θα καταστραφεί αν αποκαλύψει την ταυτότητά του – ένας ταλαιπωρημένος ψυχικά, αλλά παθιασμένος με τη ζωή και ερωτευμένος με το είδωλό του άνθρωπος που πλήρωσε το τίμημα της υπερέκθεσής του.

ΒΟΗΕΜΙΑΝ RHAPSODY (2018): Το εμπορικότερο βιογραφικό φιλμ όλων των εποχών (πάνω από $900 εκατ. παγκοσμίως) αποδεικνύει όχι μόνο τη διαχρονικότητα των Queen αλλά και το αθάνατο μεγαλείο του ιδιοφυούς, αντισυμβατικού και εξαιρετικά ταλαντούχου Freddie Mercury που ενσαρκώνεται ανατριχιαστικά πειστικά από τον Rami Malek σε ένα από τα πιο πετυχημένα casting calls στην ιστορία. Τι κι αν διαθέτει ιστορικές ανακρίβειες για χάρη της δραματουργίας (ο Mercury δεν πρόδωσε ποτέ το συγκρότημά του για 4 εκατ. ούτε αυτό διαλύθηκε ποτέ, η διάγνωση του AIDS έγινε πολύ μετά το Live Aid κι όχι λίγο πριν) και η σεξουαλική ζωή του σταρ αμβλύνθηκε με έμφαση στην ετεροφυλική σχέση του με την Mary Austin, το φιλμ του Bryan Singer παραμένει ένα απολαυστικά εθιστικό και feelgood θέαμα που κορυφώνεται με την απίστευτη εμφάνιση των Queen στο Live Aid.