CITIZEN KANE (1940): Αν και είναι ήδη ο ιδιοκτήτης ενός βουνού(!), ενός κάστρου και μιας μιντιακής αυτοκρατορίας, ο ζάμπλουτος Charles Foster Kane (Orson Welles) πρέπει να θριαμβεύσει και ως πολιτικός για να ικανοποιηθεί η δίψα του για εξουσία. Και για να το πετύχει αυτό πρέπει να πετάξει λάσπη στον αντίπαλό του – μια τακτική που γυρνά μπούμερανγκ. Η “καλύτερη ταινία όλων των εποχών” (σύμφωνα με αναρίθμητες λίστες αλλά όχι με το imdb) βασίστηκε (ανεπίσημα) στη ζωή του διαβόητου μεγιστάνα του τύπου William Randolph Hearst και αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα ότι “δεν μπορείς να εξαγοράσεις τα πάντα”.
ALL THE KING’S MEN (1949): Η εξουσία διαφθείρει και τα πιο ευγενή ιδανικά όπως θα μάθει με τον σκληρότερο τρόπο ο Willie Stark (Broderick Crawford) στο δρόμο προς την εκλογή του ως κυβερνήτης. Αν και πάνω από 60 χρονών και βασισμένο στο βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο του Robert Penn Warren, το αριστούργημα του Robert Rossen παραμένει το καλύτερο φιλμ εκεί έξω για τη δύναμη του πολιτικού συμβιβασμού και της διαφθοράς. Όσκαρ καλύτερης ταινίας αλλά και πρώτου ανδρικού για τον εκπληκτικό Crawford. Αγνοήστε το κουραστικό remake με τον Sean Penn.
THE BEST MAN (1964): Ο Henry Fonda και ο Cliff Robertson είναι υποψήφιοι για το χρίσμα κι ενώ διασταυρώνουν τα ξίφη τους στο συνέδριο του κόμματος, τα επιτελεία τους ξεθάβουν όσες περισσότερες βρωμιές τους μπορούν να βρουν – και βρίσκουν αρκετές. Το ερώτημα που θέτει αυτό το ενδιαφέρον πολιτικό δράμα του Franklin Schaffner είναι “μέχρι πού μπορείς να φτάσεις για να πετύχεις τον σκοπό σου;”
THE CANDIDATE (1972): Ο Robert Redford είναι ο ιδεαλιστής υποψήφιος που αναγκάζεται να σεβαστεί την αποκρουστική αλλά αναγκαία “υψηλή τέχνη του συμβιβασμού” σε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα των “καταγγελτικών 70’s”. Ο Peter Boyle στο ρόλο του “μέντορα” και πολιτικού κόουτς προκαλεί μέχρι σήμερα ανατριχίλες…
BOB ROBERTS (1992): Ο Tim Robbins έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί σ’ αυτή την οξυδερκή πολιτική σάτιρα (με τη μορφή ψευδο-ντοκιμαντέρ) γύρω από έναν νεαρό πολιτικό ο οποίος αποκτά τεράστια δημοτικότητα μανιπουλάροντας προς όφελός του τα media.
BULWORTH (1998): Καλιφορνέζος πολιτικός σε κρίση ταυτότητας (Warren Beatty) αρχίζει να μιλά σαν ράπερ και να λέει ενοχλητικές αλήθειες που ενθουσιάζουν τους ψηφοφόρους. Και θα βάδιζε προς μια άνετη νίκη εάν δεν είχε προσλάβει επαγγελματίες δολοφόνους για να τον καθαρίσουν ώστε να εισπράξει την ασφάλεια ζωής η κόρη του! Ο Beatty, ένας από τους πλέον πολιτικοποιημένους σταρ του Χόλιγουντ, υπογράφει τη σκηνοθεσία και συνυπογράφει το σενάριο αυτή της πικρής και εύστοχης σάτιρας.
PRIMARY COLORS (1998): Σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, ο John Travolta υποδύεται έναν τύπου-Bill Clinton υποψήφιο πρόεδρο που χρειάζεται την τύπου-Hilary σύζυγό του (Emma Thompson) για στήριγμα καθώς τα… πηδηματάκια του δεξιά κι αριστερά απειλούν να του τινάξουν την καμπάνια στον αέρα. Έξυπνο και to-the-point με φροντισμένη σκηνοθεσία του “σκηνοθέτη των ηθοποιών” Mike Nichols.
ELECTION (1999): Όλη η ένταση, ο πυρετός αλλά και οι βρώμικες τακτικές μιας εκλογικής αναμέτρησης μεταφέρεται στις αίθουσες και τους διαδρόμους ενός αμερικανικού λυκείου, όταν η υπερ-συντηρητική μαθήτρια και φαβορί για την προεδρία του 15μελούς Tracy Flick (Reece Witherspoon) ανακαλύπτει πως έχει άλλους δύο αντιπάλους. Κι όταν ο αγαπημένος της καθηγητής (Matthew Broderick) στρέφεται εναντίον της, τότε καταφεύγει στα άκρα. Πανέξυπνη σάτιρα του Alexander Payne (The Descendents) που πετυχαίνει να μεταφέρει την ουσία της αμερικανικής πολιτικής στον μικρόκοσμο ενός σχολείου.
THE CONTENDER (2000): Πρέπει η κολεγιακή παρτούζα μιας υποψήφιας αντιπροέδρου των ΗΠΑ να στοιχίσει στην ίδια και το κόμμα της τις εκλογές; Προφανώς ναι, αφού πρόκειται για γυναίκα – εάν ήταν άντρας θα συνέχιζε τις παρτούζες, προφανώς μέσα στο ίδιο το Οβάλ Γραφείο – σωστά Μπιλ; Η Joan Allen τσίμπησε μια οσκαρική υποψηφιότητα για Όσκαρ γι’ αυτό το αιχμηρό πολιτικό δράμα, ο επίσης υποψήφιος Jeff Bridges υποδύεται τον αγαπημένο κινηματογραφικό Πρόεδρο του Ομπάμα και ο Gary Oldman κλέβει τις εντυπώσεις ως γλίτσας γερουσιαστής με φετίχ τα άπλυτα των άλλων.
THE IDES OF MARCH (2011): Υποψήφιος (και φαβορί) για την προεδρία (George Clooney) τα βρίσκει μπαστούνια όταν ένας άνθρωπος του επιτελείου του (Ryan Gosling) ανακαλύπτει πληροφορίες που θα μπορούσαν να του κάνουν ανεπανόρθωτη ζημιά. Όμως το να ξέρεις να αξιοποιείς τη δύναμη που έρχεται με τη γνώση είναι ένα μάθημα που όλοι πρέπει να πάρουν σ’ αυτό το πανούργο και άκρως διεισδυτικό πολιτικό δράμα που σκηνοθέτησε με μεράκι και ζήλο ο -πολιτικός ακτιβιστής- Clooney.
THE CAMPAIGN (2012): Ο Will Ferrell και ο Zach Galifianakis υποδύονται δύο φιλόδοξους πολιτικούς στη Νότια Καρολίνα που προσπαθούν να μπουν στο Κογκρέσο με οποιοδήποτε τίμημα, σ’ αυτή την πνευματώδη, καίρια και αρκετά διαφωτιστική κωμωδία που υπερβάλλει μεν αλλά βρίσκεται αρκετά κοντά στην πραγματικότητα μιας ανελέητης προεκλογικής εκστρατείας.
ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
Long Shot
Εκείνος, συγγραφέας σκληρών πολιτικών λόγων με ταλέντο στους μπελάδες. Εκείνη, κορυφαία διπλωμάτις με ταλέντο σε… όλα. Όταν ο Fred Flarsky (Seth Rogen) ξανασυναντά τον πρώτο του έρωτα που τυχαίνει να είναι πλέον υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, τη Charlotte Field (Charlize Theron), τη γοητεύει με το αυτοσαρκαστικό του χιούμορ και τις αναμνήσεις του από τον νεανικό της ιδεαλισμό. Καθώς η Charlotte σχεδιάζει την υποψηφιότητά της για τον Λευκό Οίκο, προσλαμβάνει τον Fred για να δώσει ζωντάνια στους προεκλογικούς της λόγους και η παράφορη χημεία τους οδηγεί σε μια παράνομη, αστεία και απρόσμενη σχέση σε όλο τον κόσμο, δίνοντας νέο νόημα στην έννοια «διεθνείς σχέσεις». Η απερίσκεπτη ανεμελιά του Fred όμως θα μπορούσε να καταστρέψει την καμπάνια πριν καν ξεκινήσει.
