Πέθανε ο ηθοποιός Μπρούνο Γκαντς – Είχε υποδυθεί και τον Χίτλερ

Πέθανε σε ηλικία 77 ετών ο κορυφαίος Ελβετός ηθοποιός Μπρούνο Γκαντς. Όπως ενημέρωσε τα μέσα ο εκπρόσωπός του βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στη γενέτειρά του Ζυρίχη. Έπασχε από καρκίνο. 

Ο Ελβετός καλλιτέχνης είχε συνεργαστεί με πολλούς από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του κόσμου, όπως ο Βιμ Βέντερς, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο Ερίκ Ρομέρ, ο Βέρνερ Χέρτζογκ και ο Έλληνας Θόδωρος Αγγελόπουλος.  Είχε παίξει σε δύο ταινίες του Έλληνα δημιουργού, το περίφημο «Μία αιωνιότητα και μία μέρα (1998) και το τελευταίο του φιλμ «Η σκόνη του χρόνου».

Ο Γκανζ είχε ερμηνεύσει πλήθος ρόλων από τον άγγελο στα «Φτερά του έρωτα» (1987) του Βέντερς μέχρι τον Χίτλερ στην «Πτώση» (2004) του Όλιβερ Χιρσμπίγκελ. Τον είχαμε απολαύσει επίσης -μεταξύ άλλων- στις ταινίες:  «Ένας Αμερικανός Φίλος» (1977), «Ανθρωποκυνηγητό σε δύο ηπείρους» (1978), «Νοσφεράτου: Ο Δράκουλας της Νύχτας» (1979) «Far away, so close» (1993), «Ο άνθρωπος της Μαντζουρίας» (2004), «The Baader Meinhof Complex» (2008), «The reader» (2008), αλλά και στα πρόσφατα «The party» της Σάλι Πότερ & «The house that Jack built» του Λαρς Φον Τρίερ.

Στη θεατρική σκηνή είχε παίξει σε πολλά έργα, όπως των Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, Σον Ο’Κέισι, Ευρυπίδη και συγκεκριμένα τον Πενθέα στις «Βάκχες», ενώ ο ίδιος είχε ιδρύσει με τον Πέτερ Στάιν τη βερολινέζικη «Σάουμπινε».

Ο Γκανζ το 1996 τιμήθηκε με το Δαχτυλίδι του Ίφλαντ στη Γερμανία, το 2010 βραβεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου για την προσφορά του στην έβδομη τέχνη και απέκτησε το δικό του αστέρι στη Λεωφόρο των Αστέρων στο Βερολίνο, ενώ το 2014 του απονεμήθηκε η Χρυσή Κάμερα.

Τα πρώτα χρόνια

Ο Γκαντς γεννήθηκε το 1941 στη Ζυρίχη, από Ελβετό πατέρα και μητέρα ιταλικής καταγωγής. Ως έφηβος παράτησε το σχολείο για να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής, ενώ εργαζόταν σε βιβλιοπωλείο.

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Γκαντς πραγματοποιήθηκε το 1960 με την ταινία «Der Herr mit der schwarzen Melone». Σύντομα, όμως, επικεντρώθηκε στο θέατρο. Άρχισε να συνεργάζεται με τον Πέτερ Στάιν, συμμετέχοντας στα έργα «Τορκουάτο Τάσσο» (1969) του Γκαίτε, «Βάκχαι» (1973) του Ευριπίδη, «Παραθεριστές» (1973) του Μαξίμ Γκόρκι και άλλα. Με τις παραστάσεις αυτές, αλλά και με το έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ «Ο αδαής και ο παράφρων» (1972), ο Γκαντς αναγνωρίστηκε ως ένας αξιόλογος θεατρικός ηθοποιός και το 1973 ανακηρύχθηκε ως ο Καλύτερος Ηθοποιός της χρονιάς από το περιοδικό Theater heute.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο Γκαντς άρχισε να παίζει σε ορισμένες σημαντικές ταινίες, όπως οι «Ένας Αμερικανός Φίλος» (1977) του Βιμ Βέντερς και «Νοσφεράτου: Ο Δράκουλας της Νύχτας» (1979) του Βέρνερ Χέρτσογκ. Το 1978 πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση σε αγγλόφωνη ταινία, στο «Ανθρωποκυνηγητό σε δύο ηπείρους» (1978) του Φράνκλιν Τζ. Σάφνερ, όπου συμπρωταγωνίστησε με τους Λόρενς Ολίβιε και Γκρέγκορι Πεκ.

Το 1987 ο Γκαντς πρωταγωνίστησε στην ταινία «Τα φτερά του έρωτα», σε σκηνοθεσία του Βιμ Βέντερς, στην οποία παρέδωσε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του. Αργότερα, επανέλαβε τον ίδιο ρόλο στο σίκουελ «Τόσο μακριά, τόσο κοντά!» (1993). Η επόμενη μεγάλη του ταινία ήταν η «Μία αιωνιότητα και μία ημέρα» του Αγγελόπουλου, η οποία βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικαστο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Ακολούθησε η ιταλική «Ψωμί και τουλίπες» (2000) του Σίλβιο Σολντίνι, για την οποία ο Γκαντς κέρδισε το Νταβίντ ντι Ντονατέλλο Α΄ Ανδρικού Ρόλου.

Το 2000 ο Γκαντς έπαιξε στην παράσταση Φάουστ σε σκηνοθεσία του Πέτερ Στάιν, μια από τις σπάνιες φορές που έχει παρουσιαστεί ολόκληρο το έργο του Γκαίτε. Η συνολική διάρκεια ήταν περίπου δεκαπέντε ώρες. Ο ίδιος το έχει χαρακτηρίσει ως «το μεγαλύτερο θεατρικό εγχείρημα στο οποίο έχω πάρει ποτέ μέρος».

Από την «Πτώση» και έπειτα

Το 2004 ο Γκαντς ενσάρκωσε τον Αδόλφο Χίτλερ στην ταινία «Η Πτώση» του Όλιβερ Χιρσμπίγκελ. Μελέτησε συστηματικά διάφορα ντοκουμέντα και η ερμηνεία του έγινε δεκτή διεθνώς με εξαιρετικά σχόλια. Ωστόσο, δέχθηκε επίσης κριτική για την επιλογή του και, όπως έχει δηλώσει σε συνέντευξή του, ο ρόλος αυτός τον στοίχειωνε για καιρό. Το ίδιο έτος συμμετείχε και στην ταινία «Ο άνθρωπος της Μαντζουρίας».

Το 2008 ο Γκαντς εμφανίστηκε σε δύο ταινίες με υποψηφιότητες στα 81α Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, τις «Σφραγισμένα χείλη» και «Το σύμπλεγμα Baader Meinhof». Μερικές από τις πιο πρόσφατες ταινίες του είναι οι «Ο άγνωστος» (2011), «Ο συνήγορος» (2013), «Χάιντι» (2015), Γράμμα από το παρελθόν (2015) και «Το πάρτι» (2017).

Ο Γκαντς διέθετε διαμερίσματα, εκτός από τη γενέτειρά του, στο Βερολίνο και τη Βενετία.

Πηγή: philenews/ethnos.gr