Τιμώντας τον σπουδαίο ιταλό σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι (1920 – 1993), ο Όμιλος Φίλων κινηματογράφου παρουσιάζει, από τις 16 έως τις 21 Δεκεμβρίου, ένα αφιέρωμα που περιλαμβάνει τέσσερις από τις πιο φημισμένες ταινίες του.
 
Συγκεκριμένα, θα προβληθούν οι ταινίες «La Strada» (1954), «Νύχτες της Καμπίρια» (1957), «8½» (1963) και «Amarcord» (1973), στις 16, 17, 19 και 21 του μήνα αντίστοιχα. Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλες τις προβολές, που θα γίνουν στα ιταλικά με ελληνικούς υπότιτλους.
 
Ο πολυβραβευμένος δημιουργός, ακολουθώντας την εσωτερική του φωνή, δημιούργησε ένα νέο τρόπο αφήγησης της πραγματικότητας, δίνοντας ταυτόχρονα πνοή σε έναν κινηματογράφο της ποίησης, της φαντασίας και του παραμυθιού.
 
Κυριακή 16/12, La Strada (108’)
Άντονι Κουίν, Τζουλιέτα Μασίνα, Ρίτσαρντ Μπέιζχαρτ
Παλαιστής περιπλανόμενου τσίρκου αγοράζει σε τιμή ευκαιρίας μια φτωχή κοπέλα από τη μητέρα και της συμπεριφέρεται σαν σκουπίδι, αν κι αυτή του είναι απολύτως αφοσιωμένη. Στην πορεία από την όλη κατάσταση αγανακτεί ο κλόουν του τσίρκου, που είναι και ερωτευμένος μαζί της, και προσπαθεί να την αποσπάσει. Η ταινία έλαβε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1956 ενώ το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην πρώτη δεκάδα στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
 
Δευτέρα 17/12 «Νύχτες της Καμπίρια» (112’)
Τζουλιέτα Μασίνα, Φρανσουά Περιέ, Φράνκα Μάρτσι
Η Καμπίρια είναι μια πάμπτωχη και αγαθιάρα πόρνη που μένει σε ένα μικρό σπιτάκι στην πιο φτωχική γειτονιά της Ρώμης. Μόνο για ένα θαύμα ελπίζει κι αντί αυτού πέφτει πάνω σε ανθρώπους που θέλουν να την εκμεταλλευτούν. Όταν εμφανίζεται ένας λογιστής, φαντάζει ως η τελευταία της ελπίδα. Ο Φελίνι είχε συνεργαστεί σεναριακά  με τον Πιερ Πάολο Παζολίνι που ήξερε την ιδιαίτερη γλώσσα του λούμπεν του ρωμαϊκού προλεταριάτου. Οι «Νύχτες της Καμπίρια» έχουν επίσης βραβευτεί με Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1957.
 
Τετάρτη 19/12 «8½» (138’)
Μαρτσέλο Ματρογιάνι, Ανούκ Εμέ, Κλάουντια Καρντινάλε
Το σημαντικότερο ίσως κινηματογραφικό επίτευγμα του Φελίνι, με ανεπανάληπτα πλάνα-σεκάνς όπου παρελαύνουν όλες οι προσωπικές του φαντασιώσεις, οι φοβίες και οι ονειρικές εικόνες που μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει να υλοποιήσει. Ένα έργο-εσωτερικός μονόλογος αναπόλησης της αγωνίας του καλλιτέχνη και του αγώνα της δημιουργίας. Ο τίτλος συμβολίζει την 8η ταινία του, ενώ το «μισό» τη συμμετοχή του σε δύο επεισόδια δύο σπονδυλωτών ταινιών. Ο Γκούιντο που υποδύεται ο Μαστρογιάνι είναι ένας σκηνοθέτης που έχει στερέψει από ιδέες τη στιγμή που του έχει ανατεθεί μια υπερπαραγωγή. Περνώντας από τις παιδικές του αναμνήσεις, τις σεξουαλικές εμμονές της εφηβείας και φτάνοντας μέχρι τις διαψεύσεις της ωριμότητας φτάνει στην παραδοχή της ήττας. Στο διάσημο φινάλε της ταινίας ο σκηνοθέτης στήνει έναν εντυπωσιακό κυκλικό χορό τον οποίο κατευθύνει μέσα από έναν τηλεβόα και στον οποίο συμμετέχουν όλοι ο βασικοί χαρακτήρες της ταινίας και της ζωής του.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα εκτός συναγωνισμού στις Κάννες, ενώ αμέσως μετά πήρε το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ της Μόσχας. Προτάθηκε για Όσκαρ σε διάφορες κατηγορίες, αλλά πήρε ξανά εκείνο της Ξενόγλωσσης Ταινίας και Κοστουμιών. Η μουσική του Νίνο Ρότα για την ταινία είναι πλέον μνημειακή.
 
Παρασκευή 21/12 «Amarcord» (123’)
Μαγκαλί Νοέλ, Τσίτσο Ινγκράσια, Μπρούνο Τζανίν
 
Στα ρομανιόλ σημαίνει «θυμάμαι». Μια ημιβιογραφική και κωμικο-δραματική ταινία για την εφηβεία που εκτυλίσσεται στο Μπόργκο Σαν Τζουλιάνο, πολύ κοντά στα αρχαία τείχη του Ρίμινι. Μια εξαιρετική αναπαράσταση της φασιστικής δεκαετίας του ’30, που μέσα από τις περιπέτειες μιας παρέας εφήβων που ανακαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους γελοιοποιείται κάθε είδους εξουσία, από εκείνη του σχολείου μέχρι της φασιστικής αρχής και της Καθολικής Εκκλησίας. Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 1974.
 
Πηγή: philenews