Με τo remake του Halloween, θυμόμαστε τα σημαντικότερα slasher films (όπως ονομάζονται ταινίες με μανιακούς δολοφόνους που αποδεκατίζουν παρέες ανεγκέφαλων εφήβων), που έβαψαν κόκκινη τη μεγάλη οθόνη.
PSYCHO (1960): Η μητέρα «όλων των slasher films» μπορεί να έχει χαμηλό body count (μόλις δύο φόνοι) αλλά έβαλε τα θεμέλια για πάνω από 50 χρόνια φόρων τιμής και απομιμήσεων: απανωτά σοκ, δολοφόνος με μαχαίρι, twist ending. Ανέβασε επίσης τον πήχη, ίσως πολύ ψηλά για το είδος του.
BLOOD AND BLACK LACE (SEI DONNE PER L’ ASSASSINO, 1964): Δολοφόνος με μαύρα γάντια ξεπαστρεύει ένα-ένα τα μοντέλα ενός οίκου μόδας και ο Ιταλός Mario Bava «ζωγραφίζει» το πρώτο giallo (σπαγέτι-θρίλερ με απανωτούς φόνους) ποντάροντας στο μαύρο (η ενδυμασία του φονιά) και το κόκκινο (το αίμα που ρέει άφθονο).
BAY OF BLOOD (REAZIONE A CATENA, 1971): Κι αν στα πρώτα gialli οι φόνοι ακολουθούσαν ένα κάποιο μοτίβο, στο «Bay of Blood» ο Bava (και πάλι) ξεφεύγει εντελώς στήνοντας ένα αιματηρό γαϊτανάκι εγκλημάτων χωρίς φανερό κίνητρο – εφευρίσκοντας στην ουσία το slasher όπως θα το γνωρίσουμε (και αποθεώσουμε) σχεδόν μια δεκαετία αργότερα. Η σκηνή όπου ένα ζευγάρι παλουκώνεται κατά τη διάρκεια του σεξ ξεπατικώθηκε αυτούσια από το «Friday the 13th: Part II» (1981).
BLACK CHRISTMAS (1974): Ακόμα μια μορφή του slasher, αυτή του seasonal horror όπου η πλοκή διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια μιας γιορτής ή αργίας, κάνει την εμφάνισή της πολύ πριν «απογειωθεί» το υπο-είδος. Οι φοιτήτριες που ξεμένουν στον κοιτώνα κατά τη διάρκεια του χριστουγεννιάτικου break τρομοκρατούνται από έναν μανιακό που το έσκασε από το τρελάδικο. Καλοφτιαγμένο slasher που εάν πετύχαινε εμπορικά θα ήταν σίγουρα το «Halloween» της εποχής του.
THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE (1974): Σε αντίθεση με τη φήμη της πιο φρικιαστικής ταινίας που γυρίστηκε ποτέ, στο διαβόητο αριστούργημα του Tobe Hooper δεν χύνεται ούτε μία σταγόνα αίμα. Παρέα νεαρών (όπως πάντα) πέφτει θύμα οικογένειας κανίβαλων και το είδος αρχίζει πλέον να φλερτάρει με το γκροτέσκο.
HALLOWEEN (1978): Η ταινία που τα ξανάρχισε όλα. Ο πιτσιρικάς Michael Myers σκοτώνει την αδελφή του, κλείνεται σε ψυχιατρείο από όπου δραπετεύει τη νύχτα του Halloween κι επιστρέφει στη γενέτειρά του αναζητώντας περισσότερα θύματα. Το αρχετυπικό φιλμ του John Carpenter μπορεί να μην είναι το πρώτο του υπό-είδους όμως η τεράστια εμπορική επιτυχία του άνοιξε τους κρουνούς (του αίματος) για ακόμα περισσότερους μασκοφόρους μανιακούς. Ο Carpenter θέτει τα στάνταρτ και τους κανόνες του είδους (το σεξ και τα ναρκωτικά σκοτώνουν, τα υποψία θύματα συμπεριφέρονται ηλίθια, ο δολοφόνος αρνείται πεισματικά να πεθάνει κλπ) και η Jamie Lee Curtis ενσαρκώνει το ιδανικό final girl που είναι παρθένα και έχει το μυαλό της μόνο στα διαβάσματα. Ακολούθησαν έξι sequels, ένα remake με τη συνέχειά του και το φετινό sequel/reboot.
WHEN A STRANGER CALLS (1979): Ρουτινιάρικο slasher που δεν θα συμπεριλαμβανόταν ποτέ σε καμιά λίστα εάν δεν διέθετε την ίσως τρομακτικότερη έναρξη στην ιστορία: Μπέιμπι σίτερ λαμβάνει απειλητικά τηλεφωνήματα από άγνωστο (Did you check the children?) για να ανακαλύψει πως οι κλήσεις προέρχονται μέσα από το σπίτι. Creepy as hell!
FRIDAY THE 13TH (1980): Κι αν το Halloween έκανε το slasher γνωστό, η θρυλική «Παρασκευή και 13» του Sean Cunningham το εκτόξευσε σε mainstream υλικό – για την επόμενη πενταετία κάθε μεγάλο στούντιο ξαμολούσε το ένα slasher πίσω από το άλλο, ενώ μόνο το 1983 υπολογίζεται πως το 60% των εισπράξεων του box office ήταν από ταινίες του είδους. Η πλοκή συμβατική: Στην ημερομηνία του τίτλου, ομαδάρχες ανοίγουν τη για χρόνια κλειστή κατασκήνωση της Κρίσταλ Λέικ και πέφτουν θύματα ενός άγνωστου δολοφόνου. Καινούργιο στοιχείο: το ζουμερό splatter διά χειρός του μετρ των εφέ Tom Savini που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή. Ακολουθήθηκε από εννιά sequels, ένα υβρίδιο, ένα remake και μια (άσχετη) τηλεοπτική σειρά.
NEW YORK RIPPER (1982): Όπως όλα τα Χολιγουντιανά trends, ήρθε και η σειρά του slasher να λάβει τη σπαγέτι μεταχείριση (δηλαδή ξεπατίκωμα αλά ιταλικά). Εδώ όποια γυναίκα δεν ντύνεται σύμφωνα με τον αυστηρό καθολικό κώδικα σφαγιάζεται με μαχαίρι, ξυράφι ακόμα και σπασμένο μπουκάλι και ο Lucio Fulci φτιάχνει ένα από τα πιο αποκρουστικά, μισογύνικα και κακόβουλα φιλμ που γυρίστηκαν ποτέ! Δείτε το με δική σας ευθύνη.
A NIGHTMARE ON ELM STREET (1984): Ο Wes Craven αναζωογονεί (για πρώτη φορά) το ήδη κορεσμένο υπο-είδος «μπολιάζοντάς το» με υπερφυσικά στοιχεία. Οι νέοι της οδού Έλμ πέφτουν θύματα ενός φρικαλέου τύπου με καμένη μούρη και ένα γάντι με λεπίδες ο οποίος τους σκοτώνει ταυτόχρονα στους εφιάλτες τους και στην πραγματικότητα. Οι γραμμές που χωρίζουν τον ονειρικό από τον υπαρκτό κόσμο θολώνουν και ο Craven φτιάχνει μια από τις τρομακτικότερες ταινίες ever, ενώ μας συστήνει και τον απόλυτο αντι-ήρωα και εμβληματική φιγούρα της pop κουλτούρας των 80s, Freddy Krueger.
