Μόνο ως επικοινωνιακό αυτομαστίγωμα μπορεί να εκλάβει κανείς την απόφαση του ΘΟΚ να επαναφέρει την… υπογραφή του πάνω στα Βραβεία Θεάτρου. Εμείς βάζουμε τα λεφτά, σου λέει, να πάρουμε και τη δόξα.
Φαίνεται ότι καθόλου δεν εισπράττουν το γενικότερο κλίμα που άρχισε πάλι να μυρίζει μπαρούτι σε σχέση με τις επιχορηγήσεις ή δεν τους ενδιαφέρει αρκεί να γίνει αυτό που τους καρφώθηκε στο νου.
Δεν φτάνουν τα χτυπήματα που δέχτηκε το κύρος του θεσμού; Ο τρόπος που σκαρφίστηκαν για τη διατήρηση των βραβείων θα πυροδοτήσει σίγουρα πολλές συζητήσεις. Γιατί έπρεπε να δοθεί και πάτημα σ’ όσους διατείνονταν τα προηγούμενα χρόνια ότι ο ΘΟΚ συντηρεί τα βραβεία για ν’ αυτολιβανίζεται;
Το ξέρουμε ότι είναι ο θεσμοθέτης, δεν θέλει κολαούζο. Είναι όμως και θεματοφύλακας του εγχώριου θεάτρου. Οφείλει να διαχειρίζεται τις λεπτές ισορροπίες κι όχι να ρίχνει λάδι στη φωτιά και να φέρεται σαν παραχαϊδεμένος πρωτότοκος.
Γ. Σαβ.
