Πανευρωπαϊκά και παγκόσμια, τα ευνομούμενα δημοκρατικά κράτη, για να αυτοπροστατεύονται από τους επίδοξους εθνοσωτήρες, τηρούν και εφαρμόζουν αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες, εν τη σοφία τους, όρισαν και καθόρισαν, με γνωμικό μάλιστα αποφθεγματικό τρόπο, ως βασικό κριτήριο με βάση το οποίο θα πρέπει να κρίνονται και να τιμούνται ή όχι τα δημόσια πρόσωπα, όπως και τα άτομα που διαδραμάτισαν ή διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της Ιστορίας.

Αποφάνθηκαν λοιπόν διά στόματος του σοφού και δεινού ρήτορα Δημοσθένη ότι «προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται», που σημαίνει πως «με βάση το αποτέλεσμα του τελευταίου συμβάντος κρίνονται όλα τα προηγούμενα». Το έκαναν οι Γάλλοι με τον Πεταίν, τον ήρωα του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, που παρέδωσε την πατρίδα του αμαχητί στους Γερμανούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και θεωρείται, διά νόμου, προδότης της πατρίδας του και αποτελεί ποινικό αδίκημα η απόδοση σ’αυτόν οποιασδήποτε τιμής. Και το κρίσιμο ερώτημα είναι: Δικαιούμαστε εμείς, ένας προδομένος και πολύπαθος λαός, να αγνοούμε ή να διαγράφουμε το «τελευταίο εκβάν» του Γρίβα που ισοδυναμεί με προδοσία της πατρίδας και να τον τιμούμε, όταν τα σημάδια της προδοσίας τα βιώνουμε καθημερινά, καθώς αντικρίζουμε στον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο και σε όλη τη βόρεια περιοχή του νησιοιύ μας την τουρκική ημισέληνο, εδώ και 50 χρόνια; Ποια μηνύματα στέλνουμε στους νέους ανθρώπους, όταν ως πολιτεία παραχαράσσουμε την Ιστορία, απλά και μόνο για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων και ιδιοτελών φιλοδοξιών; Δικαιούνται σίγουρα να τον τιμούν, όπως τον τίμησαν και φέτος, οι “οπαδοί” του, οι ομόδοξοί του εθνικ(ά)φρονες πατριδοκτόνοι αλλά και άλλοι, προφανώς ανιστόρητοι και επιλήσμονες της Ιστορίας;

Ήταν, άλλωστε, ο θρύλος του ‘55-59 που ηγήθηκε του απελευθερωτικού μας αγώνα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ή να διαγράφουμε το γεγονός ότι ήταν και ο μετέπειτα (1971) ιδρυτής της παράνομης και εγκληματικής ΕΟΚΑ Β΄, που έστρεψε τα όπλα ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία -την πατρίδα του-για να ανατρέψει τον δημοκρατικά εκλεγμένο από τον λαό πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄, διοργανώνοντας δύο αποτυχημένες απόπερες δολοφονίας του και σχεδιάζοντας-σε συνεργασία με την επαίσχυντη χούντα των Αθηνών, δύο σχέδια πραξικοπήματος, που αποκαλύφθηκαν μετά τον θάνατό του (27 Ιανουαρίου 1974) και αποτελούν πλέον ιστορικά τεκμήρια της αντεθινικής του δράσης.

Η Ιστορία έχει καταγράψει επίσης το γεγονός ότι η εγκληματική οργάνωση του Γρίβα ΕΟΚΑ Β’, κατά την ίδια περίοδο (1971-1974), δολοφονούσε δημοκρατικούς πολίτες και ανατίνασσε αστυνομικούς σταθμούς, ενώ είχε πρακαλέσει συνθήκες φόβου και τρομοκρατίας ανάμεσα στον λαό. Και, ως αποκορύφωμα της εγκληματικής της δράσης, τα πρωτοπαλίκαρα του Γρίβα, οι ΕΟΚΑβητατζήδες, «σαν έτοιμοι από καιρό», συμμετείχαν στο προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, που άνοιξε την κερκόπορτα για να εισβάλει στο νησί μας ο τουρκικός Αττίλας, προκαλώντας μια πρωτόγωνρη τραγωδία στον τόπο και τον λαό μας (νεκροί, αγνοοούμενοι, προσφυγιά, τουρκική κατοχή της μισής μας πατρίδας και άλλα δεινά), συνέπειες τραγικές που βιώνουμε ως σήμερα και έχει παρέλθει ήδη μισός αιώνας!

Δικαιούνται λοιπόν να τον τιμούν οι ομόδοξοί του ΕΛΑΜίτες, Εοκαβητατζήδες, πραξικοπηματίες και άλλοι επίδοξοι εθνοσωτήρες, που υπηρετούν την εθνικιστική ακροδεξιά ιδεολογία του μίσους, που και ο ίδιος υπηρετούσε, όπως ιστορικά τεκμαίρεται. Δεν δικαιούται όμως, κ. Χριστοδουλίδη, να τον τιμά η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία πρόδωσε τόσο επαίσχυντα, εγκληματικά και ολέθρια, αλλά ούτε και η Βουλή, κυρία πρόεδρε, που μπορεί μεν να είσαι και πρόεδρος κόμματος, αλλά όταν παρίστασαι και τιμάς έναν, κατά τεκμήριο, ολετήρα της πατρίδας, οι ρόλοι δεν διαχωρίζονται! Οι θεσμοί πρέπει να προστατεύονται, να αναδεικνύονται και να καταξιώνονται από αυτούς που τους εκπροσωπούν και όχι να διασύρονται, να εξευτελίζονται και να εκπίπτουν στη συνείδηση του λαού!

*Φιλόλογος-συγγραφέας ερευνητής