Όσο καλοπροαίρετα και να θέλει κανείς να κρίνει τον σημερινό πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη, δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι με την αμετροέπεια που τον διακρίνει, δεν πείθει για την ειλικρίνεια των προθέσεών του, τόσο σε σχέση με την εσωτερική διακυβέρνηση, αλλά και πολύ περισσότερο σε σχέση με τις προσπάθειες για την επίλυση του χρονίζοντος Κυπριακού Προβλήματος.
Κλασική απόδειξη για τούτο αποτελούν οι πρόσφατες δηλώσεις του, ευθύς αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ερσίν Τατάρ-με θέμα τη διάνοιξη νέων σημείων διέλευσης, που έγινε την περασμένη Δευτέρα (20 Ιανουαρίου 2025), στην οικία του Ειδικού Αντιπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Κόλιν Στιούαρτ, στο αεροδρόμιο Λευκωσίας.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους, δήλωσε αρχικά πως κατέθεσε στη συνάντηση δική του πρόταση από οχτώ σημεία, για τα οποία ο Τατάρ ζήτησε πίστωση χρόνου, για να τα μελετήσει και να δώσει τις δικές του απαντήσεις και θέσεις στην επόμενη συνάντηση. Και αντί να μείνει ως εκεί, όπως θα έκανε κάθε σοβαρός πολιτικός ηγέτης που σέβεται τη διαπραγματευτική διαδικασία, αρχισε στη συνέχεια να απαντά στις καταιγιστικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Όχι μόνο προκάλεσε σύγχυση σχετικά με τα οκτώ του σημεία, που άφησε να νοηθεί πως αποτελούν πακέτο για αποδοχή ή απόρριψη-κόκκινες γραμμές (take or leave it!), αλλά άρχισε να αποκαλύπτει και λεπτομέρειες της πρότασής του και της συζήτησης που έγινε στη συνάντηση, αναιρώντας όσα προηγουμένως άφηνε να νοηθούν, απευθυνόμενος, προφανώς, στο ακροδεξιό-εθνικιστικό ακροατήριο που τον στηρίζει-ΕΛΑΜ και ΣΙΑ, που αντιτίθενται στη διάνοιξη νέων οδοφραγμάτων και θα ήταν ιδιαίτερα ευτυχείς, όπως διακηρύττουν, αν έκλειναν όλα τα οδοφράγματα (και γινόταν δηλαδή η πολυπόθητη γι’αυτούς διχοτόμηση!).
Οι προεδρικές δηλώσεις, όπως ήταν ανεμενόμενο, προκάλεσαν μεγάλη σύγχυση και θύελλα αντιδράσεων και συζητήσεων στη δική μας πλευρά, με αποτέλεσμα να σπεύδουν ασθμαίνοντες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο βοηθός, για να ερμηνεύσουν και επεξηγήσουν τις προεδρικές δηλώσεις-δημιουργώντας μάλλον μεγαλύτερη σύγχυση και αντιφάσεις. Ταυτόχρονα, κατάφερε, με αυτές τις αχρείαστες δηλώσις του διαψεύσει τη συνετή και αισιόδοξη ανακοίνωση των Ηνωμένων Εθνών, που μιλούσε για θετικό κλίμα ανάμεσα στους δύο ηγέτες και ειλικρινή πρόθεση και διάθεση να συνεχίσον τον διάλογο πολύ σύντομα, με στόχο να καταλήξουν σε μια συμφωνία, που θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πρώτο σημαντικό βήμα για να διαρραγεί το αδιέξοδο και να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, ενόψει μάλιστα και της επικείμενης συνάντησής τους στην Κύπρο, τον επόμενο μήνα, με τη Βοηθό Γενική Γραμματέα του ΟΗΕ, Ρόζμαρι Ντι Κάρλο, που θα επισκεφθεί το νησί μας, όπως ανακοινώνθηκε «για σκοπούς προπαρασκευής και συντονισμού ενόψει της σχεδιαζόμενης νέας πενταμερούς».
Μετά από όλα αυτά, που είναι συνήθης πρακτική του προέδρου, διερωτάται κανείς γιατί να μας παίρνουν πια σοβαρά οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αλλά και οι ξένοι γενικότερα, όταν δεν εννοούμε αυτά που λέμε και κάθε άλλο παρά συμβάλλουμε θετικά στην όλη διαπραγματευτική διαδικασία. Αν είναι τόσο τόσο δύσκολο να συμφωνήσουμε στη διάνοιξη ενός ακόμα ή δύο οδοφραγμάτων, πώς είναι δυνατό να διανύσουμε το τελευταίο μίλι που απέμεινε μετά το ναυάγιο στο Κρανς Μοντανά, με στόχο τον τερματισμό της κατοχής, την επανένωση του νησιού μας και την ειρηνική συνύπαρξη, που θα πρέπει στις δοσμένες διεθνείς συνθήκες (βλ. Γάζα) να είναι ο μόνος και διακαής μας στόχος και πόθος, αν πραγματικά αγαπάμε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο και σεβόμαστε κατά ελάχιστο τις προσδοκίες του πολύπαθου λαού μας;
*Φιλόλογος-συγγραφέας
