Είναι κάτι στο Πάσχα που σε κάνει να σταθείς, να αφουγκραστείς, να συλλογιστείς. Εσύ, και όλα τ’ άλλα, εσύ και όλοι οι άλλοι. Πώς γίνανε τα πράγματα, και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Πού είναι τα ινδάλματα, οι ηγέτες που εμπιστευτήκαμε, η ευτυχία που ευχόμαστε σε κάθε ευκαιρία;
Στ’ αλήθεια, όλη μας τη ζωή πιστέψαμε και κυνηγήσαμε. Πιστέψαμε υποσχέσεις ευημερίας από Προέδρους, Πρωθυπουργούς, πολιτικούς ευρωπαίους, αμερικανούς και ντόπιους. Κυνηγήσαμε κάθε καινούργια εξέλιξη επειδή ο κόσμος αλλάζει, μάς είπαν, και χάνεσαι αν ξεκόψεις. Έτσι όλοι πήραμε smartphone, φτιάξαμε λογαριασμό στο facebook, βάλαμε Netflix, και γεμίσαμε με τέτοια τις ώρες μας. Κι’ επειδή ένα 24ωρο έχει μόνο 24 ώρες, αυτό δεν γινότανε ν’ αλλάξει, πετάξαμε συνήθειες παλιές που μάς κλέβανε τον χρόνο. Όπως το διάβασμα εφημερίδας και βιβλίων. Κοντεύουν δε ορισμένοι να παραιτηθούν και από τη σκέψη και τον στοχασμό, αφού το ChatGPT μάς φέρνει στο πιάτο ένα στρωτό κείμενο πια για ό,τι αναζητήσουμε, ακαδημαϊκό, εργασιακό ή εγκυκλοπαιδικό.
Απάνω στον κυκεώνα των αλλαγών, διαπιστώνουμε πως μάς έχουν αντιγράψει και τα μικρά παιδιά μας. Που απαιτούν το δικό τους smartphone, τον δικό τους λογαριασμό στο TikTok. Και μέσα σε εικονικούς κόσμους, χάνουν τις χαρές του πραγματικού. Αδυναμία συγκέντρωσης, απώλεια ανεκτικότητας, παραβατικότητα είναι οι διαπιστώσεις που δικαιολογημένα τρομάζουν. Μπορεί όμως και για καλό. Αφού οι συμπεριφορές των παιδιών μας ίσως μάς οδηγούν σε ένα restart. Ως προς το νόημα της ζωής!
Η ζωή πρέπει να έχει νόημα, το νόημα δεν είναι σοφό να το εγκαταλείψουμε επειδή μπήκε στη ζωή μας η τεχνητή νοημοσύνη, ούτε επειδή εξαπλώνονται πόλεμοι από πλουτοκράτες και δυνάστες. Ο Πλάτων, αιώνες πριν τον Χριστιανισμό, αποφαίνεται πως οι πράξεις και τα έργα του ανθρώπου αποκτούν νόημα και αξία όταν τείνουν να πλησιάσουν ένα ιδεατό σημείο, να ‘μεθέξουν’ μιας ιδέας. Ο Πλάτων εξερεύνησε πέρα από τον αισθητό κόσμο, πέρα από τα όρια χρόνου και χώρου, και κατέληξε στο Αγαθό, στη μία θεία ουσία.
Αντίστοιχα, οι Χριστιανοί λέμε ότι η πορεία του ανθρώπου οδηγεί στη τελείωση, προς τον Θεό. Με υπόδειγμα την ζωή του, ο Χριστός έφερε την αγάπη για τον πλησίον σε έναν υλικό κόσμο που και τότε σπαρασσόταν από βία και υποταγή στις σαρκικές ηδονές, τόσο στη Ρώμη όσο και στην Αλεξάνδρεια και Αντιόχεια. Με αποκορύφωμα την σταυρική θυσία του, ο Χριστός σπάει τις αλυσίδες και αποδεικνύει σε κάθε καλόπιστο ότι η ψυχή είναι αθάνατη και στο χέρι σου είναι να την σώσεις.
Ως τώρα ίσως περίμενες να δεις το φως μέσα από τις ενέργειες των πολιτικών, για να εισπράξεις ανοργανωσιά, ατολμία και το βόλεμα τους. Εκλογές έρχονται και ξανάρχονται, υποσχέσεις δίνονται και εξανεμίζονται. Πού να στραφούμε, όταν οι ελπίδες μας διαψεύδονται από τα γεγονότα, η μια μετά την άλλη; Να παύσεις να αγωνίζεσαι συλλογικά; Φυσικά όχι. Γι’ αυτό πριν μερικές εβδομάδες, στις 28 Φεβρουαρίου, διοργανώθηκαν μαζικές, υπαίθριες και υπερκομματικές κινητοποιήσεις πολιτών σε περισσότερες από 100 Ελληνικές πόλεις, αλλά και στην Κύπρο, ενάντια στην κυβέρνηση που φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρεται αρκετά για την αναβάθμιση του σιδηροδρόμου, 2 χρόνια μετά το δυστύχημα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς. Αλλά είναι ώρα να ισορροπήσεις ανάμεσα στο συλλογικό και στο ατομικό.
Είναι πολλά που είναι στο χέρι σου να πράξεις για σένα, τα παιδιά και την οικογένεια σου. Τράβηξε φρένο στην υπερκατανάλωση. Βάλε αυστηρά όρια στις οθόνες, σε δραστηριότητες που πρόσκαιρα εξάπτουν την φαντασία, αλλά την ψυχή δεν την αναπαύουν. Τα Θεία Πάθη και η Ανάσταση μπορούν να εμπνεύσουν τη σκέψη και το συναίσθημα, όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Κάνε μια βουτιά σε ένα θρησκευτικό βιβλίο, υπάρχουν όλα στη νεοελληνική γλώσσα πια. Θα μαγευτείς, γιατί μέσα εκεί θα βρεις λύσεις σε κάθε πρόβλημα που ταλανίζει τον άνθρωπο σήμερα.
Αναγνώρισε ότι η σχέση με το Θεό είναι σπουδαία προσωπική υπόθεση σου, και δεν αξίζει να την εξαρτάς από τη συμπεριφορά κάποιων ιερωμένων που ίσως δεν εγκρίνεις. Υπάρχουν πολλοί, αθόρυβοι πνευματικοί, αναζήτησε αυτόν που σε γαληνεύει. Αποδέξου ότι ο στίβος της πνευματικής άσκησης φαίνεται να μας στριμώχνει, αλλά το ίδιο δεν συμβαίνει με τους κανόνες που θέτει ο καθηγητής στο σχολείο, ο προϊστάμενος στη δουλειά, ο διαιτητής στο γήπεδο, ο γιατρός με την θεραπεία; Αυτός ο στίβος έχει ατίμητο έπαθλο το γαλήνεμα σε τούτη τη ζωή, και τη σωτηρία της ψυχής στην αιώνια ζωή.
Έλα, λοιπόν, στην ακολουθία της Ανάστασης, και κάνε τον κόπο να μείνεις μέχρι το τέλος. Εκεί, θ’ ακούσεις τον Κατηχητικό λόγο, όπου ο Ιωάννης Χρυσόστομος μιλά σε εμάς με συγκλονιστική ευσπλαχνία: “Αν έχεις εργαστεί από την 1η ώρα, δέξου σήμερα το αρμόζον όφελος. Αν ήλθες μετά την 3η ώρα, γιόρτασε με ευχαρίστηση. Αν έφτασες μετά την 6η ώρα, μην αμφιβάλλεις. Αν έφτασες μόνο στην 11η ώρα, μην απελπίζεσαι. Ο Δεσπότης μας δέχεται τον έσχατο, και τον πρώτο, και τον τελευταίον ελεεί και τον πρώτο θεραπεύει.” Κι’ αν αργήσεις μιάμιση ώρα να γευτείς τις φλαούνες, τα τσουρέκια και τα κόκκινα αυγά, τί πειράζει;
*Σύμβουλος και Εκπαιδευτής Στελεχών Επιχειρήσεων και Νέων
