Κύριε υπουργέ της Άμυνας της μητρός πατρίδος, Νίκο Δένδια, τι είναι αυτό που σας ενόχλησε και τιμωρείτε τους σπουδαστές της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού; Το ότι αποκάλυψαν το τι μας κάνει εμάς η Τουρκία για τώρα 50 χρόνια;
Δεν είναι αυτό που μας κάνει από το 1974, όταν ξεκίνησε από τότε εμπράκτως μάλιστα, με τους μαζικούς βιασμούς γυναικών, κοριτσιών, παιδιών ακόμη και ανδρών; Μήπως ξεχνιούνται όλες αυτές οι πράξεις των «ηρωικών» «μεχμετζιήκ» που καταπάτησαν την πατρίδα μας; Από τότε όταν κατέλαβαν το 40% της πατρίδας μας, μας έχουν καβαλικεμένους και συνεχώς ταπεινωμένους, να μη το ξεχνάτε. Ποιός είναι που υβρίζει διαχρονικά, αυτοί ή εμείς; Από τότε που μας κατέλαβαν την πατρίδα μας, αυτοί οι βάρβαροι, μας οδήγησαν οι διάφοροι κυβερνόντες, στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα, να έχουμε την ουρά μας στα σκέλια μας, από φόβο, αλλά ίσως από λεπτότητα και ευγένεια του ενός κράτους προς το άλλο. Όμως κύριε Δένδια η Τουρκία δεν σηκώνει ευγένεια, επειδή είναι χώρα βαρβάρων και απολίτιστων.
Να μη το ξεχνάτε ότι η Κύπρος αλλά και η Ελλάδα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Τουρκία εφόσον αυτή κατέχει τα εδάφη μας. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε στρατιώτες, δηλαδή αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και στρατιώτες με νεύρο, θέληση και πίστη για αγώνες, και όχι στρατιώτες χωρίς σκοπό και στόχους, όπως κατάντησαν μετά την ήττα μας το 1974. Οι σπουδαστές των μονίμων υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού μας έδειξαν τον δρόμο στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα, και ανύψωσαν το ηθικό των απανταχού Ελλήνων. Τέτοια στάση και συμπεριφορά χρειάζεται η πατρίδα μας για να κρατηθεί ψηλά η σημαία του αγώνα για απελευθέρωση και διατήρηση των εδαφών μας.
Την ούτω καλούμενη ευγένεια και «πολιτισμένη» τάξη στην πολιτική την χρησιμοποιήσαμε πάρα πολύ και διαχρονικά χωρίς οποιοδήποτε αποτέλεσμα, μάλλον επιτύχαμε το ανάποδο με την Τουρκία να είναι συνεχώς αποθρασυνόμενη, παράλογη και πολύ επιθετική. Η Τουρκία δεν καταλαβαίνει από τέτοια. Το πολύ σκύψιμο καταντά να γίνεται συνήθεια και το εκμεταλλεύεται η Τουρκία. Οι νέοι, με το σφρίγος που τους διακατέχει, δεν αποδέχονται αυτό το σκύψιμο και την γονυκλισία. Αντιδρούν γινόμενοι έτοιμοι για αγώνες για αποκατάσταση του δικαίου. Χρειαζόμαστε τέτοιους μαχητές που να είναι έτοιμοι και αποφασισμένοι και όχι μαμμόθρεφτους και δειλούς. Μη κόβεται τα φτερά των νέων στρατιωτικών διότι όταν παραστεί η ανάγκη δεν θα υπάρχουν.
