Μπήκαμε πια στον δρόμο που χάραξε η (νέα) Γενεύη… Χωρίς πολλές διεκδικήσεις, σε ένα δρόμο που φαίνεται δύσκολος και ανηφορικός. Λες, καλύτερα έτσι παρά μια κατηφόρα προς τα πίσω. Το ξέρεις, όμως, πως κατηφόρες θα βρεις και όταν νομίζεις πως πορεύεσαι μπροστά και δεν αποκλείεται αυτές να ΄ναι περισσότερο επικίνδυνες. Το είπαμε ξανά πως η Γενεύη έβγαλε αθώα την Τουρκία, απλά και μόνο γιατί ουδείς είχε πρόθεση να τη δικάσει ούτε καν για όσα όφειλε να κάνει για εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Ούτε μια υπόμνηση, ούτε μια υπενθύμιση, ούτε μια διακριτική κουβέντα «θα είχατε παρακαλώ την καλοσύνη, κάποια ώρα να χειριστείτε τις εκκρεμότητές σας;». Η Κυπριακή Δημοκρατία, με υπόμνηση της υπόστασής της και της ιδιότητας τού μέλους της ευρωπαϊκής οικογένειας, εξέφρασε την προθυμία της να βοηθήσει στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας εάν η τελευταία κάνει κάποια βήματα. ‘Εχει καθοριστική σημασία ποια θεωρούμε απαραίτητα βήματα προκειμένου να ξεκινήσει η πορεία και να ανοίξει η προοπτική για ειρήνη στην περιοχή, αν βέβαια αυτό είναι για όλους το ζητούμενο. Κάτι ακούστηκε για τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της κατοχικής Τουρκίας. Υπάρχει προσδοκία να ανοίξουν κάνα-δυο λιμάνια της για πλοία με κυπριακή σημαία. Αρκεί αυτό, τόσο απλά;
Από νωρίς φάνηκε, παρά τις κάποιες περί του αντιθέτου πληροφορίες, πως o Γενικός Γραμματέας θα προχωρούσε με την κα Maria Angela Holguin Cuellar, σε ανανεωμένο ρόλο Προσωπικής Απεσταλμένης του. Κάπου ενδιάμεσα έχει σίγουρα ζητηθεί η έγκριση «των δυο μερών» για τις νέες υπηρεσίες της που καλύπτονται κάτω από μια μάλλον ανήσυχη ασάφεια περί «επόμενων βημάτων». Πιο …αυθόρμητος ο κατοχικός ηγέτης (με τη φανερή επιτήρηση της Τουρκίας) έσπευσε να την αποδεχτεί. Kι ας είχε παλαιότερα πολλές επιφυλάξεις. Κάποια ανησυχία την έχουμε. Πριν απ΄όλα, ουδέν γνωρίζουμε για το περιεχόμενο της δικής της έκθεσης προς τον Γενικό Γραμματέα που όλοι δηλώνουν πως έμεινε επτασφράγιστο μυστικό. Ειδικά αν είναι έτσι, πώς εγκρίνουμε ή όχι τη συνέχεια μιας αποστολής που δεν ξέρουμε τι έχει μέχρι τώρα εισηγηθεί; Θα συνεχίσει κι αυτή «από εκεί που έμεινε»; Το κατοχικό καθεστώς μόλις που δέχτηκε την (περυσινή) εξάμηνη θητεία της, τώρα έσπευσε από νωρίς να ανάψει πράσινο φως… Πάντως ο Τατάρ μάς εξήγησε πως «…στο τέλος των επαφών που είχε στο νησί η Maria Angela Holguin Cuellar ανέφερε ότι δεν υπάρχει κοινό έδαφος και ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί προσέγγιση με συνεργασία ανάμεσα στα “δύο κράτη”…». Δεν το πιστεύουμε αλλά ας το διαψεύσει όποιος γνωρίζει…
Στην τελευταία συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου (πριν τη Γενεύη) διερωτηθήκαμε αν η όλη προσπάθεια θα καταντούσε μια συζήτηση για άνοιγμα νέων οδοφραγμάτων. Η διευκρίνιση που δόθηκε ήταν πολύ περισσότερο ενθαρρυντική πλην όμως δεν δικαιώθηκε. Φταίει που τελικά ο πήχης ήταν χαμηλός και η ανησυχία έντονη. Τα χειρότερα αποφεύχθηκαν όχι γιατί δεν υποβόσκουν αλλά γιατί δεν προβλήθηκαν σ’ αυτή τη φάση!
Στο μεταξύ στη διάσκεψη του Παρισιού για το Ουκρανικό, πάλι παρούσα η Τουρκία, ανάμεσα σε τριανταμία χώρες! Πολλές φορές διεθνής, με πλούσιο βιογραφικό και ειδική σε εισβολές και κατοχή ξένων εδαφών, ήταν φαίνεται απαραίτητη για να εξηγήσει πώς καταφέρνει να μην αποχωρεί από εδάφη που κατέχει. Άραγε να πρόκειται για μια πρωτότυπη …ομοιοπαθητική προκειμένου να αντιμετωπιστεί η συνεχιζόμενη εισβολή και κατοχή της Ουκρανίας από τη Ρωσία; Αλήθεια, τι θα κάνουν οι Ευρωπαίοι αν η Ρωσία «δεν θέλει» ούτε αυτή να αποχωρήσει; Πάλι καλά που, σε αντίθεση με την πρόσφατη σύναξη του Λονδίνου, αυτή τη φορά καλεσμένη ήταν και η Κυπριακή Δημοκρατία – ατυχώς κάτι είχαμε να πούμε κι εμείς για τη δική μας εμπειρία…
Στις 2 του Απρίλη, θα συζητηθούν τα περί νέων οδοφραγμάτων και οι λοιπές πρωτοβουλίες. Η Τουρκία παραμένει προστατευμένη, απούσα από ευθύνες κι ενοχές. Τα δημοσιεύματα από τα κατεχόμενα και οι ειδήσεις από την Τουρκία, εν μέσω δακρυγόνων και λοιπών εκφράσεων αυταρχισμού, είναι ανησυχητικά. Και μακάρι, μέσα από την ένταση κρατικής βίας, να συνειδητοποιήσουν όσοι πολίτες της περηφανεύονται για την κατοχή, τον εποικισμό και τον σφετερισμό ξένων περιουσιών, πως κάποια ώρα θα ήταν κι οι ίδιοι θύματα του «αυθορμητισμού» ενός αυταρχικού κι επεκτατικού καθεστώτος…
