Μετά την σύλληψη και φυλάκιση του δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιμάμογλου και την πλατιά πρωτόγνωρη αντίδραση της κοινωνίας δεν ξέρει κανείς που μπορεί η Τουρκία να οδηγηθεί. Συνήθως, αυταρχικοί ηγέτες δεν φεύγουν χωρίς να περάσουν από μεγάλες δοκιμασίες τις χώρες τους οδηγώντας τες πολλές φορές σε εμφύλιες διαμάχες. Όπως για παράδειγμα, ο Τσαουσέσκου της Ρουμανίας (1989), ο Καντάφι της Λιβύης (2011), ο Μάρκος των Φιλιππίνων (1986), ο Μιλόσεβιτς της Σερβίας (2000), ο Ιωαννίδης των Αθηνών που έφυγε μόνο μετά την καταστροφή της Κύπρου.
Εάν η κατάσταση στην Τουρκία ξεφύγει από τον έλεγχο του Ερντογάν ή ο ίδιος θα οδηγηθεί σε παραίτηση και πιθανόν εξορία ή θα αρνηθεί να δεχθεί τις νέες πραγματικότητες και θα εφαρμόσει μέτρα καταστολής. Αστυνομικά αρχικά και μετά στρατιωτικά – όπως συμβαίνει πάντα. Το χάος που θα δημιουργηθεί δεν ξέρει κανείς πού μπορεί να οδηγήσει και πόσο θα διαρκέσει. Γι’ αυτό οι γύρω χώρες πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα εκπόνηση σχεδίων και λήψη μέτρων. Μπορεί για την Τουρκία μια τέτοια δοκιμασία να είναι καταστροφική αλλά για τις γειτονικές χώρες και ιδίως για μας να αποδειχθούν μάννα εξ ουρανού. Για να μετατρέψουμε όμως τις εξελίξεις σε ευκαιρίες πρέπει να ετοιμαστούμε γρήγορα αφού τα γεγονότα τρέχουν.
Κύπρος και Ελλάδα πρέπει να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα που να αποτρέψουν μία ανεγκέφαλη κίνηση της Τουρκίας στην Κύπρο ώστε να στρέψει αλλού την προσοχή του τουρκικού λαού. Στα νησιά δεν μπορεί να οργανώσει στο πι και φι απόβαση. Εδώ στην Κύπρο όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδώ κινδυνεύουμε. Εδώ υπάρχει ήδη ετοιμοπόλεμος τουρκικός στρατός, δεν χρειάζεται να έρθει απέξω.
Γι’ αυτό η Κύπρος πρέπει να ετοιμάσει τον στρατό και την εφεδρεία της και η Ελλάδα να στείλει τάχιστα μια πλήρως επανδρωμένη Μεραρχία ώστε να είναι έτοιμη για ό,τι διαταχθεί από την πρώτη μέρα. Τώρα, αν όντως οδηγηθούν τα πράγματα σε εμφύλιο πόλεμο, ο λαός από την μια και οι ένοπλες δυνάμεις πιστές στον Ερντογάν από την άλλη το χάος που θα προκύψει θα μας δώσει εμάς μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να πολεμήσουμε για να ελευθερώσουμε την Κύπρο. Σπάνια στην ανθρώπινη ιστορία δίνεται δεύτερη ευκαιρία στον σκλάβο να αποκτήσει την Ελευθερία του. Εμάς μας δόθηκε στις 15 Ιουλίου 2016 με το πραξικόπημα κατά του Ερντογάν. Δυστυχώς ενώ θα ήταν η ευκαιρία μας δεν ήταν διότι 42 χρόνια παίζαμε τα χείλη μας και μας βρήκε η 15η Ιουλίου απροετοίμαστους. Τώρα ίσως μας δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία γι’ αυτό πρέπει να προετοιμαστούμε άμεσα και γρήγορα και ικανοποιητικά. Να γίνουν αυτά που πρέπει και το κακό της Τουρκίας να γίνει καλό για την Κύπρο. Έτσι θα αντιδρούσε κάθε ώριμος πολιτικός εδώ και στην Ελλάδα. Θα το κάνουν; Αμφιβάλλω. Η Ελευθερία, μας κτυπά την πόρτα αλλά εμείς πρέπει να την ανοίξουμε και ΕΜΕΙΣ να την φιλέψουμε. Κανένας άλλος δεν θα δώσει το αίμα των νέων του για μας. Ακούει κανείς εδώ και στην Αθήνα; Δυστυχώς δεν έχουμε πολιτικούς με ανοικτά αυτιά και μάτια με βαθιά ριζωμένα το αίσθημα του καθήκοντος και του προορισμού. Κανένας από αυτούς δεν θα έκανε τον αγώνα του ‘21. Μου φαίνεται λοιπόν αν οι εξελίξεις στην Τουρκία αχθούν σε ευκαιρία για μας θα περάσει και αυτή απαρατήρητη λόγω ηγεσίας. Εκτός και αν γίνει το Θαύμα! Εδώ καταντήσαμε να περιμένουμε τον Θεό να κάνει το καθήκον ανθρώπων.
