Στο άρθρο μου αυτό θα διατυπώσω μια άποψη αιρετική, διαφορετική από τις άλλες, που διαφωνούν με την απόφαση του δικαστηρίου. Το μόνο που σκέφτονται είναι πως να την ματαιώσουν, είτε με έφεση είτε με αλλαγή του νόμου. Για τούτο θέλω από την αρχή να δηλώσω, ότι υποστηρίζω με πάθος τον μονοασφαλιστικό και αλληλέγγυο χαρακτήρα του Γε.Σ.Υ. Δηλαδή όλα τα εισοδήματα στην Κύπρο να φορολογούνται με 2.65% και οι εισφορές να κατατίθενται στο ταμείο του ΟΑΥ. Και ο ΟΑΥ να είναι ο ένας και μοναδικός φορέας ασφάλισης της υγείας των δικαιούχων, ανεξάρτητα αν έχουν εισοδήματα και καταβάλλουν εισφορές. Αυτή η φιλοσοφία αποτελεί μια θαυμάσια μέθοδο ανακατανομής του εθνικού εισοδήματος. Πλούσιοι και φτωχοί αντιμετωπίζονται ως ίσοι από το Γε.Σ.Υ. Ο αλληλέγγυος χαρακτήρας προσθέτει και μια νότα ενσυναίσθησης και ανθρωπιάς στη σημερινή πεζή εποχή του ατομικού συμφέροντος. Θεωρώ για τούτο εγκληματική κάθε προσπάθειας αλλαγής του μονοασφαλιστικού και αλληλέγγυου χαρακτήρα του Γε.Σ.Υ. Αυτή η φιλοσοφία και ο χαρακτήρας δεν πρέπει να διαφοροποιηθεί, έστω και στο ελάχιστον και για οποιοδήποτε λόγο.
Ο τρόπος όμως λειτουργίας του Γε.Σ.Υ. και οι παροχές του προς τους δικαιούχους δεν πρέπει να αποτελούν ταμπού. Ο μονοασφαλιστικός και αλληλέγγυος χαρακτήρας του Γε.Σ.Υ. πρέπει να διατηρηθεί. Αλλαγές στις παροχές και στον τρόπο που δίδονται μπορούν και πρέπει να συζητούνται για βελτίωση του Γε.Σ.Υ. Φυσικά κάθε αλλαγή δεν πρέπει να επηρεάζει έστω και στο ελάχιστον τα δικαιώματα και τις ευκαιρίες προσφοράς ιατρικής φροντίδας προς τους δικαιούχους του Γε.Σ.Υ. Για παράδειγμα δεν πρέπει ένας ιδιώτης γιατρός να μπορεί να χρησιμοποιεί το χειρουργείο νοσηλευτηρίου ενταγμένου στο Γε.Σ.Υ. για να χειρουργεί δικούς τους ασθενείς.
Έρχομαι τώρα στο επίμαχο θέμα της απόφασης του δικαστηρίου, που σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, οποισδήποτε μπορεί να συνταγογραφεί φάρμακα του Γε.Σ.Υ. τα οποία ο δικαιούχος να παίρνει από τα φαρμακεία του Γε.Σ.Υ. Όλοι τρομοκρατημένοι διακηρύσσουν, ότι πρέπει να ακυρώσουμε αυτήν την απόφαση, διαφορετικά:
-Ο ΟΑΥ θα κινδυνεύει από της καταχρήσεις των ιδιωτών γιατρών και δεν θα μπορεί να επιβάλλει κυρώσεις. Μα φυσικά μπορεί να υπάρχει έλεγχος. Προσωπικά βλέπω θαυμάσιο έλεγχο, αν ο ιδιώτης γιατρός καταχωρεί την συνταγή, αλλά η εκτέλεσή της να προϋποθέτει έγκριση από τον Π.Ι. του δικαιούχου. Και φυσικά η έγκριση αυτή θα χρεώνεται ως μια επίσκεψη του δικαιούχου στον προσωπικό του γιατρό. Ο Π.Ι. θα μπορεί να ζητήσει να δει τον δικαιούχο. Το ίδιο θα ισχύει και για παραπεμπτικά, αν στο μέλλον παραχωρηθεί το δικαίωμα. Θα υπάρχει δηλαδή αυτή ή άλλη έγκριση.
-Οι ειδικοί γιατροί θα εγκαταλείψουν το Γε.Σ.Υ. Αυτή είναι μια υπόθεση, λανθασμένη για μένα.
-Άλλωστε εγκατέλειψαν τα δημόσια νοσηλευτήρια και δεν μπήκε κανένα εμπόδιο. Ο ΟΑΥ δεν πρέπει να φοβάται τον συναγωνισμό, αλλά να τον επιδιώκει, γιατί έχει το επάνω χέρι. Και αν παρουσιαστεί πρόβλημα, μπορεί να θεσπίσει κανονισμούς που θα το αποτρέπουν.
-Ο ιδιώτης δεν μπορεί να έχει το φάκελο του ασθενούς. Ο ιατρικός φάκελος δεν πρέπει να είναι απόρρητο μυστικό. Πρέπει να τυγχάνει αξιοποίησης σε κάθε περίπτωση προσφοράς υπηρεσιών υγείας.
Θα έχουμε δικαιούχους δύο ταχυτήτων. Μα και τώρα έχουμε. Απλώς τώρα οι εύποροι καταβάλλουν όλες τις δαπάνες, ή αγοράζουν προσωπικά σχέδια ασφάλισης υγείας από ασφαλιστικές εταιρείες. Ετσι ο ΟΑΥ απλώς δεν έχει ανάμειξη. Ενώ επιλογήν υπηρεσιών του ΟΑΥ θα μπορούν να κάμνουν και οι μη εύποροι. Και να μην ξεχνούμε ότι ο δικαιούχος μπορεί να κάμει και επιλογή ακριβότερου φαρμάκου από αυτό της συνταγής, ή να καταβάλει επί πλέον ποσό για μονόκλινο δωμάτιο περίθαλψης.
Προχωρώ τώρα σε παραπέρα συλλογισμούς. Ο κάθε δικαιούχος δικαιούται διάφορες φροντίδες υγείας. Η πρώτη είναι η επίσκεψη στον προσωπικό του γιατρό και στη συνέχεια με παραπεμπτικό σε ειδικό γιατρό. Άλλες υπηρεσίες που μπορεί να πάρει ο δικαιούχος είναι φαρμακευτική αγωγή, εργαστηριακές εξετάσεις, εξετάσεις απεικόνισης, χειρουργικές και άλλες επεμβάσεις. Γιατί να είναι υποχρεωμένος ο δικαιούχος να πάρει όλες τις υπηρεσίες από το Γε.Σ.Υ.;
Ο δικαιούχος θα πρέπει να μπορεί να επισκεφθεί γιατρό της επιλογής του εκτός Γε.Σ.Υ. και να καταβάλει ο ίδιος την αμοιβή. Ο ΟΑΥ θα ωφεληθεί από την μη καταβολή της αμοιβής. Γιατί ο δικαιούχος να μην μπορεί να πάρει τα φάρμακα που προσφέρει ο ΟΑΥ;. Και στη συνέχεια, αν κριθεί ότι ο δικαιούχος χρειάζεται μιαν επέμβαση, που την προσφέρει ο ΟΑΥ, γιατί να μην μπορεί ο δικαιούχος να πάρει όλη την ενδονοσοκομειακή περίθαλψή της επέμβασης, αλλά την επέμβαση να κάμει ένας χειρούργος της επιλογής του; Ο ΟΑΥ θα καταβάλει όλη τη δαπάνη της ενδονοσοκομειακής περίθαλψης, αλλά θα επωφεληθεί της αμοιβής του χειρούργου, που θα την καταβάλει ο δικαιούχος.
Στις περιπτώσεις που αναφέρω ο δικαιούχος δεν παίρνει όλες τις υπηρεσίες που δικαιούται, αλλά μερικές. Και ο ΟΑΥ απαλλάσσεται από τις αμοιβές των υπηρεσιών που δεν παίρνει ο δικαιούχος. Προσωπικά δεν βλέπω κανένα κακό. Αντίθετα απαλλάσσει το ΟΑΥ από δαπάνες και εν μέρει λύνεται το πρόβλημα της αναμονής που βασανίζει ολόκληρο το σύστημα.
Κάτω τα χέρια από το μονοασφαλιστικό Γε.Σ.Υ. που θα μείνει να μείνει αναλλοίωτο. Οι αλλαγές για βελτίωση δεν πρέπει να μας φοβίζουν, αλλά να τις συζητούμε, να τις επιδιώκουμε και να τις ελέγχουμε. ‘Οσοι προσπαθούν να διαφοροποιήσουν τον μονοασφαλιστικό και αλληλέγγυο χαρακτήρα θα μας βρουν μονολιθικά αντίθετους.
