Το ζητούμενο στο σημερινό -και στα τρία προηγούμενα- άρθρο, είναι η αλήθεια. Η αλήθεια γύρω από τις συνθήκες -αλλά και το χώρο- που ο καταδρομέας Σωτήρης Κωνσταντίνου σκοτώθηκε ανήμερα του χουνταφασιστικού και τουρκοφόρου παραξικοπήματος του Ιούλη 1974. Μια αλήθεια που -για την οικογένεια του καταδρομέα και την ηθική πολιτειακή τάξη- αποκαταστάθηκε τελεσίδικα με το πόρισμα της υπό τον Ξενοφώντα Καλλή έρευνας, το 2007: Ο καταδρομέας Σωτήρης Κωνσταντίνου δολοφονήθηκε εν ψυχρώ και πισώπλατα στις 15 του Ιούλη 1974. Τελεία! Δολοφονήθηκε, προφανώς από χουντικό αξιωματικό, με μαχαίρι/λόγχη και περίστροφο/πιστόλι και «…πλήρωσε με την ίδια τη ζωή του την πίστη του στη Δημοκρατία και τη νομιμότητα» (Χριστόδουλος Πασιαρδής, 23/12/2007). Και η πολιτεία, ως όφειλε, αποκατέστησε το όνομα του Ήρωα καταδρομέα. Και απολογήθηκε -διά του τότε ΥΠΑΜ- στην οικογένεια του Ήρωα, γιατί επί 33 χρόνια κώφευε στις εκκλήσεις της για έρευνα, ως προς τις συνθήκες που το βλαστάρι τους σκοτώθηκε.
Αλίμονο, όμως, ο δικηγόρος – έφεδρος ανθυπολοχαγός καταδρομών, κ. Ανδρέας Παπαχαραλάμπους, επιμένει στη δική του «αλήθεια». Αντίθετα με όσα η επίσημη έρευνα αποκάλυψε και αντίθετα με όσα ο ίδιος ο τότε υπουργός Άμυνας ανέφερε στην κηδεία του Σωτήρη (23/12/2007). Επιμένει ότι αυτός κατέχει την “πραγματική” αλήθεια. Χωρίς, όμως να την τεκμηριώνει και χωρίς να απαντά στα ερωτήματα που του τίθενται. Αντίθετα, μιλά για τους διαφωνούντες μαζί του απαξιωτικά και με περισσή αλαζονεία, χρησιμοποιώντας -για το πρόσωπό μου- ανοίκειους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Το θέμα, ωστόσο, δεν είμαι εγώ, γι αυτό και τους προσπερνώ. Κι επανέρχομαι στα ουσιώδη, κάποια των οποίων άγγιξα και προηγούμενα. Αλλά ο κ. Παπαχαραλάμπους, μη έχοντας πειστικές απαντήσεις, τα προσπερνά διά του στρίβειν και σφυρά αδιάφορα…
Παρατήρηση 1η: Αναφέρει, ο κ. Παπαχαραλάμπους: «Ο Σωτήρης σκοτώθηκε από άνθρωπο του εφεδρικού, μαζί με πέντε άλλα άτομα. Και το ότι επικαλούνται σήμερα ότι τον εσκότωσε έφεδρος ανθυπολοχαγός, Ελλαδίτης, στις καταδρομές δεν υπήρχαν ανθυπολοχαγοί Ελλαδίτες. Ήταν όλοι Κύπριοι. Το ότι το πρώτο πλήγμα που έτυχε ήταν από λόγχη, στις καταδρομές δεν υπήρχαν λόγχες και ότι ο τυφεκισμός έγινε με πιστόλι, στις καταδρομές δεν είχαμε πιστόλια.» (“Γκρο Πλαν”, ΡΙΚ1, 2/1/25). Ποιά είναι, όμως, η πραγματική αλήθεια;
- Ουδείς επικαλέστηκε τον ισχυρισμό ότι τον Σωτήρη σκότωσε Ελλαδίτης έφεδρος ανθυπολοχαγός.
- Αυτό που τον Δεκέμβρη 2007 λέχθηκε, ήταν ότι τον Σωτήρη σκότωσε χουντικός αξιωματικός. Ο Σωτήρης πυροβολήθηκε πισώπλατα, εξ επαφής και μαχαιρώθηκε, πάλιν από πίσω. Τελεία!
- Ναι, αλλά «οι καταδρομείς δεν είχαν ούτε πιστόλια, ούτε λόγχες», κομπάζει επιδεικτικά ο κ. Παπαχαραλάμπους. Αλήθεια; Φαίνεται πως δεν διάβασε το βιβλίο του πραξικοπηματία Ελευθέριου Σταμάτη («Κύριοι, πάτε για ύπνο»), τότε λοχαγού στην 31η Μ.Κ. Τον παραπέμπω στη σελ. 57, όπου περιγράφει μια σκηνή, στην οποία είδε, λέει, «έναν καταδρομέα, προφανώς επηρεασμένον από τις δικές μας απώλειες, να χυμάει προς το μέρος του (σ.σ. του τραυματισμένου αστυνομικού-σκοπού της πύλης του Εφεδρικού), κραυγάζοντας και κραδαίνοντας την ξιφολόγχη, με πρόθεση να τον τελειώσει, να τον παίξει σαν τον σσιύλλον…». Αλλά, αφού οι καταδρομείς δεν… είχαν ξιφολόγχες, τότε ένας εκ των δύο ψεύδεται. Έτσι απλά…
Παρατήρηση 2η: Πού σκοτώθηκε ο Σωτήρης Κωνστατίνου; Ο κ. Παπαχαραλάμπους στις ΕΞΙ (12/8/24, 21/10/24, 2/1/25, 15/1/25, 6/2/25 και 17/2/25) παρεμβάσεις του στα ΜΜΕ, επαναλαμβάνει το ίδιο αφήγημα: «Ο Σωτήρης Κωνσταντίνου σκοτώθηκε στους κοιτώνες του Εφεδρικού από μέλος της δύναμης που υπερασπίζετο το χώρο του». Με ορισμένες -πλην εμφανείς- διαφοροποιήσεις και “διορθώσεις” -σε κάποιες εξ αυτών- για να είναι τούτο πιο πειστευτό. Στέκω μόνο σε δύο από αυτές:
- «…Ο ανθυπολοχαγός Νίκος Καλλένος από το Δάλι καταθέτει πως, πρώτος εκείνος και ύστερα ο Σωτήρης, εισήλθαν επιτιθέμενοι εντός του θαλάμου του Εφεδρικού.» («Πολίτης», 21/10/24) και
- «Ο Σωτήρης Κωνσταντίνου εισήλθε (αφού τραυματίστηκε ο προπορευόμενος καταδρομέας στο θάλαμο Νίκος Καλλένος), οπότε δέχθηκε την επίθεση από τον υπερασπιστή του χώρου που βρισκόταν ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ. Αυτά συνάδουν εξάλλου με την ιατροδικαστική έρευνα. Πυροβολισμός από πίσω και λογχισμός» («Αλήθεια», 17/02/25). [Σημ.: Τα κεφαλαία είναι του κ. Παπαχαραλάμπους κι η υπογράμμιση δική μου].
Προσπερνώ το αυτονόητο: Από πού κι ως πού ο κ. Παπαχαραλάμπους γνωρίζει την κατάθεση του ανθυπολοχαγού Νίκου Καλλένου; Όπου κι αν αυτή δόθηκε. Και στέκω στην αναφορά στην κατάθεση Καλλένου, συνδέοντάς την με το τελευταίο σημείο της δεύτερης αναφοράς Παπαχαραλάμπους:
- Αν δεχτούμε αυτά που αποδίδει στον Καλλένο, ότι «πρώτος εκείνος και ύστερα ο Σωτήρης, εισήλθαν επιτιθέμενοι στον θάλαμο του Εφεδρικού», τότε αυτοί επιχείρησαν έφοδο ταυτόχρονα, με διαφορά ελάχιστων δευτερολέπτων. Αλλά, στην τέτοια περίπτωση, σε ποιά λογική, πραγματικής ένοπλης μάχης, στέκει ο ισχυρισμός, ο πρώτος εκ των επιτιθέμενων καταδρομέων να τραυματιστεί ελαφρά από τον αμυνόμενο του Εφεδρικού, ενώ στον δεύτερο καταδρομέα, το αφήγημα Παπαχαραλάπους θέλει τον ίδιο αμυνόμενο να βρίσκεται -άκουσον άκουσον- πίσω απο την πόρτα και να έχει τον χρόνο πρώτα να τον λογχίσει κι ύστερα να τον πυροβολήσει εξ επαφής; Κάκιστος, ο σεναριογράφος αυτής της σκηνής, που βγάζει μάτια, π’ ανάθεμά τα…
- Όταν ανακοινώθηκε επίσημα το πόρισμα της έρευνας (Δεκέμβρης 2007), γιατί δεν έσπευσε ο Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων να πει αυτά που λέγει 17 χρόνια μετά ο κ. Παπαχαραλάμπους, αφού -τάχαμου- «δικαίωνε» το αφήγημά τους και κυρολεκτικά λούφαξαν, επικαλούμενοι μόνο την επιστολή Χάσικου του 2002;
- Αλλά…“ο Θεός αγαπά (τζιαι) τον κλέφτην, αμμ’ αγαπά τζιαι τον νοικοτζιύρην”, αναφέρει η παροιμία. Ο κ. Παπαχαραλάμπους, πριν το τελευταίο άρθρο του στην «Αλήθεια», αναφέρει, ένα μήνα προηγούμενα (15/1/25) στον «Φιλελεύθερο»: «Ο Σωτήρης Κωνσταντίνου συμμετείχε στην επίθεση στο Εφεδρικό και αξιωματικός του ήταν ο Νίκος Καλλένος. Εισήλθαν εντός του κοιτώνα του Εφεδρικού όπου ο μεν Καλλένος τραυματίστηκε ελαφρά ο δε Σωτήρης θανάσιμα…». Ούτε πρώτος και δεύτερος, αλλ’ ούτε λογχισμός και πυροβολισμός από πίσω! Και ζητά να γίνει πιστευτό το αφήγημά του!
- Μετά από 17 χρόνια και δύο μήνες εκκωφαντικής σιωπής, φρονώ ότι χρειάζεται απύθμενο θράσος να συνδέσει κάποιος το επιστημονικό πόρισμα των ξένων ιατροδικαστών/ανθρωπολόγων και της όλης έρευνας, με το αφήγημα Παπαχαραλάμπους ως «δικαίωση» του αφηγήματός του. Και συνιστά τούτο βάναυσο εμπαιγμό στη κοινή λογική και στους πολιτειακούς θεσμούς, αλλά και ύψιστη προσβολή και πρόκληση στην οικογένεια του Ήρωα καταδρομέα.
Παρατήρηση 3η: Οι “τρύπες” στο αφήγημα Παπαχαραλάμπους, για το πού και πώς σκοτώθηκε ο Σωτήρης, πολλές. Που συσκοτίζουν, παραπέμποντας σε προσπάθεια χάλκευσης των πραγματικών γεγονότων και παραχάραξης της πραγματικής αλήθειας, που αποκάλυψε το επιστημονικά τεκμηριωμένο πόρισμα της επίσημης έρευνας το 2007. Σημειώνω, επιγραμματικά, τα ακόλουθα:
- Ο Ελευθέριος Σταμάτης, στο βιβλίο του (σελ. 61), θέλει την Μοίρα του να καταλαμβάνει το συγκρότημα του ΡΙΚ και το τάγμα του Εφεδρικού Σώματος περί την 10:30.
- Περίπου στην ίδια ώρα (10:20 π.μ.) άλλος πραξικοπηματίας αξιωματικός (Παναγιώτης Καραχάλιος) αναφέρει, το 1975: «…Συνεχίσαμε την αποστολή μας και φτάσαμε περίπου στις 10:20 έξω από το κτίριο του εφεδρικού σώματος» (εφ. «Τα Νέα», 9/10/1975, σ. 4).
- Ο Σταμάτης γράφει, επίσης: «…Από την ώρα εκείνη κατόρθωσα να μεριμνήσω για τη διακομιδή των νεκρών και τραυματιών στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας (…) Εν συνεχεία, με πόνο ψυχής χαιρετήσαμε στρατιωτικά και αποχωριστήκαμε τους αειμακάριστους νεκρούς μας…»
- Από τα πιο πάνω, εύλογα συμπεραίνεται πως η κατάπαυση του πυρός γίνεται γύρω στις 10:30 π.μ. Συνακόλουθα -κι αφού πρώτα μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο οι τραυματίες- οι νεκροί της Μοίρας, δεν μπορεί να μεταφέρθηκαν πριν τις 11 π.μ.
- Ο Καραχάλιος στην απολογία του ανέφερε, ανάμεσα σ’ άλλα: «…Ήδη είχαμε δύο θύματα πριν να κατεβούμε από τα αυτοκίνητα…» («Τα Νέα», ό. π.). Αλήθεια, ποιοί ήταν αυτά τα δύο θύματα, πού και πώς σκοτώθηκαν; Γιατί, όταν μιλούμε για θύματα, ασφαλώς δεν εννοούμε τραυματίες, έτσι;
- Στο αφήγημα Παπαχαραλάμπους («Πολίτης», 21/10/24) αναφέρεται: «…Αρκετοί μάρτυρες καταδρομείς κατέθεσαν για την παρουσία του Σωτήρη στο πεδίο της “μάχης” του Εφεδρικού Σώματος», κατονομάζοντας, μεταξύ άλλων, τον «νοσοκόμο Καραγιάννη, ο οποίος καταθέτει ότι ο Σωτήρης βρισκόταν νεκρός στους θαλάμους του Εφεδρικού»… Σοβαρά, κ. Παπαχαραλάπους; Μάλλον «ξεχάσατε» κάποια αποσπάσματα από το προαναφερθέν βιβλίο του Σταμάτη. Ο οποίος διερωτάται (σελ. 67): «Πού πηγαίναμε για πόλεμο, για αγώνα εντός κατοικημένων τόπων, χωρίς υγειονομική κάλυψη; Τόσο δύσκολο ήταν να έχει το κάθε τμήμα έναν νοσοκόμο με υγειονομικό σακίδιο σε ένα, έστω κοινό, Land Rover χρησιμοποιούμενο ως ασθενοφόρο;». Για ποιόν νοσοκόμο, λοιπόν, μιλάτε κ. Παπαχαραλάμπους;
- Αυτόπτης μάρτυρας αναφέρει πως ο Σωτήρης βρισκόταν, με άλλους 5 καταδρομείς, νεκρός στο νοσοκομείο γύρω στις 09:45. Και το άψυχο σώμα του Σωτήρη έφερε την επιγραφή «Άγνωστος». Αλλά, αφού οι νεκροί μεταφέρθηκαν φροντίδι του λοχαγού τους, γιατί ο Σωτήρης εμφανιζόταν ως άγνωστος; Μια κυπριακή παροιμία αναφέρει: «Είπες το ψέμαν, πε τζιαι τον ψεματάρην»… Την γνωρίζετε, κ. Παπαχαραλάμπους;
* M.Sc. (econ.) – Δημοσιογράφος / συγγραφέας – ερευνητής
