Τα πρόσφατα γεγονότα στη Συρία, με την κλιμάκωση της βίας και τις μαζικές σφαγές αμάχων, αναδεικνύουν με δραματικό τρόπο τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Η εμπλοκή της Άγκυρας στην υποστήριξη εξτρεμιστικών ισλαμικών ομάδων, οι οποίες ευθύνονται για εγκλήματα πολέμου και εθνοκάθαρση, συμπεριλαμβανομένου εκτελέσεις αμάχων, με βάση τη θρησκευτική τους ταυτότητα, επιβεβαιώνει την ανύπαρκτη αξιοπιστία της ως εταίρου στην ευρωπαϊκή ασφάλεια.      
Η σφαγή στη Συρία δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά ένα προσχεδιασμένο έγκλημα, με στόχο την εθνοκάθαρση και την εδαφική επέκταση της Τουρκίας. Η Άγκυρα, μέσω της υποστήριξης ισλαμικών τζιχαντιστών, επιδιώκει να ελέγξει τα παράλια της Συρίας, ανοίγοντας τον δρόμο και για την επέκταση της επιρροής της μέχρι τον Λίβανο.       

Η στάση της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις είναι προβληματική. Η αδυναμία ανάληψης άμεσης δράσης για την προστασία των χριστιανικών κοινοτήτων στη Συρία, καθώς και η υποβάθμιση της τουρκικής ευθύνης, συνιστούν σοβαρά γεωστρατηγικά λάθη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την αναφορά σε «εμφύλιο πόλεμο», υιοθετεί την τουρκική αφήγηση και παραβλέπει την ενορχηστρωμένη φύση της βίας.       

Επιπλέον, ο αναθεωρητισμός, που εκδηλώνεται από την Τουρκία, ενθαρρύνει αναθεωρητικές δυνάμεις παγκοσμίως να προχωρήσουν σε εδαφικές επεκτάσεις. Η διάκριση μεταξύ αναθεωρητών και χωρών που υποστηρίζουν το διεθνές δίκαιο και το status quo είναι πλέον κρίσιμη.      

Η Ευρώπη, αναγκαστικά, προχωρά σε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, καθώς δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στις αμερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας. Χώρες όπως η Βρετανία και Γερμανία επιδιώκουν ενεργά την ένταξη της Τουρκίας στη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας. Η προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας, με τη στήριξη μιας αναθεωρητικής δύναμης που κατέχει παράνομα εδάφη κράτους μέλους, είναι μη βιώσιμη και επικίνδυνη αφού η Τουρκία θα δρα σαν Δούρειος Ίππος στις Ευρωπαϊκές Υποδομές Ασφαλείας.      

Η απόφαση αυτή αποδεικνύει την έλλειψη ενότητας στην ΕΕ, καθώς οι βορειοευρωπαϊκές χώρες αγνοούν τις ανησυχίες ασφαλείας των νοτιότερων κρατών μελών. Η ΕΕ δεν θα επιτύχει πραγματική ασφάλεια, αντικαθιστώντας μια Εγγυητική δύναμη με μια άλλη, λιγότερο δημοκρατική. Η Ελλάδα και η Κύπρος αφήνονται εκτεθειμένες και κινδυνεύουν με περιθωριοποίηση.       

Η Τουρκία έχει αποδείξει την ικανότητά της να εκβιάζει συμμάχους του ΝΑΤΟ για να προωθήσει τα συμφέροντά της, συχνά εις βάρος της Ελλάδας. Αυτό θα επαναληφθεί και στη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας.      

Τα οικονομικά και πολιτικά οφέλη που θα αποκομίσει η Τουρκία θα την ενθαρρύνουν να γίνει πιο επιθετική εναντίον των γειτόνων της, όπως η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αρμενία και το Ισραήλ, που θεωρεί εμπόδια στην πορεία της προς την παγκόσμια αναβάθμιση της.       

Η Κύπρος, ως κράτος μέλος της ΕΕ, έχει ιδιαίτερη ευθύνη να αναδείξει τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας και να απαιτήσει την ανάληψη δράσης. Η Άγκυρα, με την εμπλοκή της σε εγκλήματα πολέμου και την υποστήριξη εξτρεμιστικών ομάδων, δεν μπορεί να θεωρείται αξιόπιστος εταίρος στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να θέσει το ζήτημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να απαιτήσει τη διεθνή καταδίκη της τουρκικής εμπλοκής στη Συρία και την επιβολή κυρώσεων, την άμεση ανάληψη δράσης για την προστασία των χριστιανικών κοινοτήτων στη Συρία, τον αποκλεισμό της Τουρκίας από ευρωπαϊκά προγράμματα εξοπλισμών και την παροχή οικονομικής βοήθειας για την ανάπτυξη της αμυντικής της βιομηχανίας.

Η Ευρώπη οφείλει να αναγνωρίσει ότι η Τουρκία, με την πολιτική της, συνιστά απειλή για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή. Η ανοχή απέναντι στην τουρκική αυθαιρεσία θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα και ως ένα σημείο και η Κύπρος θα πρέπει να εγκαταλείψουν την καταστροφική πολιτική του κατευνασμού της Τουρκίας και να υποστηρίξουν σθεναρά τα συμφέροντα τους και το διεθνές δίκαιο.      


*Δικηγόρος