Η πολιτική στην Κύπρο βρίσκεται σε μια περίοδο μετάβασης. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα -οικονομικές, κοινωνικές, θεσμικές- απαιτούν υπευθυνότητα και στοχευμένες λύσεις. Τα παραδοσιακά κόμματα καλούνται να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, διατηρώντας όμως τον θεσμικό τους ρόλο ως πυλώνες σταθερότητας και εκπροσώπησης της κοινωνίας. Η πολιτική εξελίσσεται. Και σε χώρες όπως η Κύπρος που μικρές αλλαγές, είναι πολύ πιο επιδραστικές από ότι σε μεγαλύτερες χώρες, είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι αυτές οι αλλαγές έχουν ήδη αρνητικό αντίκτυπο στην μετεξέλιξη της πολιτικής (βλ. περίπτωση Φειδία).
Για αυτό, η πολιτική δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι πεδίο πρόσκαιρων εντυπώσεων, αλλά ένας χώρος διαμόρφωσης ρεαλιστικών προτάσεων, ιδεών και εισηγήσεων, που θα βελτιώσουν την καθημερινότητα των πολιτών και θα διασφαλίσουν τη συνέχεια και την πρόοδο του κράτους.
Πλέον θα πρέπει οι ίδιοι οι πολιτικοί να πείσουν την κοινωνία. Είναι επιτακτική ανάγκη να αποδείξουν ότι παρά τις προκλήσεις, παραμένουν οι κύριοι φορείς διαμόρφωσης πολιτικών. Και αμφίδρομα οι πολίτες να πεισθούν πως το ζητούμενο στις μέρες μας δεν είναι η απόρριψη των πολιτικών θεσμών, αλλά η εξέλιξη τους. Επιβάλλεται, λοιπόν, οι πολιτικές δυνάμεις να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες και να λειτουργήσουν ως μοχλοί ουσιαστικής αλλαγής, χωρίς να απομακρύνονται από τον ρόλο τους ως θεσμικοί πυλώνες σταθερότητας.
Θα ήταν ευχής έργο να συμφωνήσουμε ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κόμματα. Ας συμφωνήσουμε ότι τα κόμματα δεν είναι ούτε γραφεία εξευρέσεως εργασίας, ούτε χώροι «κανονίσματος» ημετέρων, αλλά ούτε και χώροι διασκέδασης. Είναι φορείς παραγωγής πολιτικής. Η κοινωνία χρειάζεται κόμματα που θέτουν στόχους, που διαμορφώνουν λύσεις, που προσφέρουν στρατηγική και όραμα. Χρειάζεται πολιτικούς που δεν αρκούνται σε επικοινωνιακές προσεγγίσεις, αλλά αφού πετύχουν ο καθένας στον τομέα τους, εισέρχονται στον στίβο της πολιτικής με όραμα και προχωρούν σε θεσμικές πρωτοβουλίες και προγραμματικές παρεμβάσεις με ουσιαστικό περιεχόμενο, προς όφελος της κοινωνίας.
Η τεχνολογία έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο επικοινωνίας, επηρεάζοντας και την πολιτική. Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης έχουν προσφέρει νέες δυνατότητες επαφής με τους πολίτες, αλλά δεν μπορούν να αποτελούν υποκατάστατο του πολιτικού λόγου. Αναμφίβολα το να βλέπεις ένα βίντεο στο tik tok, είναι σαφώς πολύ πιο άμεσο από το να διαβάζεις αυτό το άρθρο. Όμως η αμεσότητα της επικοινωνίας δεν πρέπει να οδηγεί σε αποσπασματικές, πρόχειρες και ανεύθυνες πολιτικές τοποθετήσεις, όπως αυτές που βιώνουμε τελευταία.
Τα κόμματα και οι πολιτικοί έχουν την ιερή υποχρέωση να διατηρούν τη σοβαρότητα και το θεσμικό τους κύρος. Αντί να παρασύρονται από πρόσκαιρες τάσεις, υιοθέτηση επιφανειακών επικοινωνιακών πρακτικών, οφείλουν να επενδύσουν στην ουσία, που δεν είναι άλλη από την ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου, την προώθηση μεταρρυθμίσεων για τις οποίες η χώρα βοά και τη δημιουργία πολιτικών που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας. Η πολιτική στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, βασίζεται στην τεκμηριωμένη συζήτηση, στη στρατηγική σκέψη και στις πραγματικές προτάσεις. Κι αυτό θα πρέπει να συμβεί κι εδώ. Αν αναλογισθεί ο μέσος πολίτης τους τομείς που απαιτούνται αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο, θα βρεθεί ενώπιον ενός τεράστιου καταλόγου.
Η κυπριακή οικονομία παραμένει ανθεκτική, αλλά βρίσκεται αντιμέτωπη με σημαντικές προκλήσεις. Ο αυξημένος ανταγωνισμός, η ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων, η γραφειοκρατία και το υψηλό κόστος ζωής αποτελούν σοβαρά εμπόδια που απαιτούν συνετή και υπεύθυνη πολιτική διαχείριση. Παράλληλα, η κοινωνία αντιμετωπίζει ζητήματα όπως η ασφάλεια, το μεταναστευτικό, το κυκλοφοριακό και η κοινωνική συνοχή. Αυτές οι προκλήσεις δεν λύνονται με γενικόλογες υποσχέσεις, αλλά με στοχευμένες και ρεαλιστικές μεταρρυθμίσεις. Το κράτος επιβάλλεται να δημιουργεί τις συνθήκες για την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, διασφαλίζοντας παράλληλα ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο που προωθεί τη διαφάνεια, την οικονομική σταθερότητα και τη δίκαιη κατανομή των ευκαιριών.
Ο πρωταρχικός ρόλος της πολιτικής στην Κύπρο αυτή τη στιγμή είναι αναγκαίο να εστιάζει στην ουσία και όχι στη ρητορική. Η κοινωνία έχει ανάγκη από υπεύθυνη ηγεσία που θα προσφέρει λύσεις, θα προστατεύει τους θεσμούς και θα διασφαλίζει τη συνέχεια του κράτους. Οι πολίτες δεν ζητούν γενικόλογες τοποθετήσεις ή πολιτικές αοριστίες. Αναζητούν υπεύθυνες ηγεσίες που μπορούν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις με ρεαλισμό, συνέπεια και αποφασιστικότητα. Ως ανώτατος στόχος των κομμάτων ας οριστεί εκ προοιμίου η επικέντρωση στην παραγωγή πολιτικής, η βελτίωση στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και η ενίσχυση του θεσμικού τους ρόλου.
Πόσω μάλλον όσον αφορά στο Δημοκρατικό Συναγερμό, ο οποίος για δεκαετίες είναι πρωτοπόρος. Ο Συναγερμός αποτέλεσε τον πυλώνα σταθερότητας της οικονομίας, τη μεγαλύτερη φαρέτρα ιδεών σε κάθε εποχή, μια σύγχρονη μηχανή παραγωγής πολιτικής. Η σταθερότητα, η υπευθυνότητα, η μακροπρόθεσμη πολιτική σκέψη και κυρίως η αποτελεσματικότητα που χαρακτήριζε τους ανθρώπους μας της πρώτης γραμμής, είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες πρέπει να στηριχθεί το μέλλον του κόμματος και κατ’ επέκτασιν του τόπου μας. Οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν την ανάγκη να νιώσουν αντάξιοι της πολιτικής εκείνης που βασίζεται στη γνώση, στον σχεδιασμό τον ρεαλισμό και στην αξιοπιστία. Η πολιτική δεν είναι επικοινωνία. Είναι ευθύνη. Επιτέλους ήρθε η στιγμή να αναλάβουμε αυτή την ευθύνη με σοβαρότητα, ηθική, ειλικρίνεια, όραμα και αποφασιστικότητα.
*Ιατρός, μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ
