Σύντομα η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βρεθεί ενώπιον του διλήμματος κατά πόσον θα αποδεχθεί ότι η Ρωσία, μετά την εκδημοκρατικοποίησή της θα είναι ένα καθ’ όλα ευρωπαϊκό κράτος που θα πρέπει σε κάποιο στάδιο να γίνει μέλος της Ενωμένης Ευρώπης, αφού είναι ήδη και μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αυτό θα είναι δύσκολο να το δεχτούν η Γερμανία και η Γαλλία που συνήθισαν να είναι ηγέτιδες χώρες στην ΕΕ, αλλά και τα υπόλοιπα δυτικοευρωπαϊκά καθολικά και προτεσταντικά κράτη, γιατί η Ρωσία είναι το μεγαλύτερο κράτος σε γεωγραφικό και πληθυσμιακό εκτόπισμα στην Ευρώπη και μάλιστα χριστιανική ορθόδοξη. Υπάρχει δε και η ιδεολογία ότι η Μόσχα θα είναι η Τρίτη Ρώμη. Ας γίνει μνεία εδώ ότι ο τελευταίος Τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Β’ ήταν πρώτος εξάδελφος του τελευταίου Κάϊζερ της Γερμανίας και του τότε Βασιλιά της Μ. Βρετανίας. Είναι βεβαίως πέραν πάσης ιστορικής πραγματικότητας να λέγεται ότι τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη είναι ανεξίθρησκα και ότι η θρησκεία δεν επηρεάζει την πολιτική και τον πολιτισμό.
Αυτό το δίλημμα θα τεθεί αμέσως μετά την αποκατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ και Ρωσίας και την συνεπακόλουθη λύση στο ουκρανικό η οποία θα αναγκάσει τον Ζελένσκι να πάει στο σπίτι του. Αιματοκύλισε τον λαό του γιατί ήθελε να βάλει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, ενώ όφειλε να τηρεί στάση ουδετερότητας και τις ισορροπίες όπως οι προκάτοχοί του και να μην προκαλεί την Ρωσία.
Συνάντησα πρόσφατα ένα υψηλοβάθμο δυτικοευρωπαίο αξιωματούχο και του έθεσα τον εξής συλλογισμό στον οποίο δεν απήντησε και τήρησε σιγήν ιχθύος: «Και το ουκρανικό να μην υπήρχε, τα δυτικά καθολικά και προτεσταντικά κράτη θα έψαχναν ή και θα δημιουργούσαν ή και θα προσχηματίζοντο διάφορα προσκόμματα για να μην εξομαλυνθούν οι σχέσεις τους με την Ρωσία, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι σε κάποιο στάδιο η Ρωσία, περαιτέρω εκδημοκρατικοποιούμενη, θα πρέπει να γίνει αποδεκτή στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια και πανευρωπαϊκή αμφικτυονία που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα μπορούσαν λοιπόν να αποδεχτούν ότι το μεγαλύτερο γεωγραφικά και πληθυσμιακά κράτος στην ΕΕ και μάλιστα ορθόδοξο θα είναι η Ρωσία; Ο σεβαστός Πάπας στο Βατικανό τί έχει να πει επί τούτου;»
Σημειωτέον ότι εάν καμιά φορά η Ρωσία γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ, αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία χάνει κάθε σημασία και αξία που θα έχει για την Δύση, γιατί θα καταστεί η Ρωσία ο φορέας προάσπισης των συμφερόντων της Δύσης στην περιοχή και η Τουρκία θα χάσει κάθε σημασία στο διεθνές σκηνικό. Αυτό θα έχει ευνοϊκές προοπτικές για την Κύπρο και την Ελλάδα.
Όταν σε κάποιο στάδιο ο Τράμπ με τον Πούτιν θα έχουν λύσει το ουκρανικό και θα πει ο Τράμπ στους Ευρωπαίους ότι εμείς έχουμε ομαλοποιήσει τις σχέσεις μας, το ουκρανικό δεν υφίσταται πλέον, έχετε εσείς λόγο ή λόγους να μην ομαλοποιήσετε την σχέση σας με την Ρωσία; Τί θα απαντήσουν όλοι αυτοί που εκόπτοντο να εφαρμόζουν κυρώσεις κατά της Ρωσίας και μάλιστα με αρνητικές επιπτώσεις επί των ιδίων; Για ένα φανατισμό και μόνο, και αγνοώντας ότι η κοιτίδα του ρωσικού έθνους είναι το Κίεβο, το οποίο ήταν η έδρα της ρωσικής βασιλικής οικογένειας. Αγνοώντας επίσης ότι η ύπαρξη της Ουκρανίας σήμερα ως ξεχωριστής κρατικής οντότητας οφείλεται στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Από το Κίεβο οι βασιλείς της Ρωσίας πήγαν και βαφτίστηκαν χριστιανοί στην Κωνσταντινούπολη τον 9ον/10ον αιώνα και στην συνέχεια εξεχριστιάνισαν το έθνος τους και άρχισε ο πολιτισμός τους να εξελληνίζεται. Ο καθεδρικός ναός στο Κίεβο, κατ’ απομίμησιν της Κωνσταντινουπόλεως, είναι αφιερωμένος στην Αγία Σοφία. Σύμβολο της ελληνικότητας του ρωσικού πολιτισμού είναι το κυριλλικό αλφάβητο το οποίο είναι παραλλαγή του ελληνικού, καθώς και η πληθώρα ελληνικών λέξεων στο λεξιλόγιό τους. Η δε λεγομένη «ουκρανική γλώσσα» είναι στην ουσία παραλλαγή της ρωσικής. Ας αναλογιστούμεν επί των ανωτέρω.
*Πανεπιστημιακός
