Το είπαμε και άλλοτε, το επαναλαμβάνουμε και τώρα. Σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι συμβαίνουν όλα του κόσμου τα στραβά και τα παράλογα. Όσα αναφέρονται πιο κάτω, αποδεικνύουν του λόγου το ασφαλές.
Τελευταία, δημοσιεύονται, σε μια συγκεκριμένη εφημερίδα, αρκετά κείμενα, που στρέφονται κατά του σημερινού Αρχιεπισκόπου και αναφέρονται στη χριστουγεννιάτικη εγκύκλιό του. Οι γνωστοί οπαδοί τής όποιας λύσης, λύση να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι, που καμώνονται, μάλιστα, τους κοινωνικούς και πολιτικούς αναλυτές και ερευνητές, κούνια που τους κούναγε!, παίρνουν την πένα στα χέρια τους και…όποιον πάρει ο χάρος. Σειρά, τώρα, πήρε ο Αρχιεπίσκοπος, επειδή οι κατήγοροί του εναντιώνονται σφόδρα ως προς το περιεχόμενο της χριστουγεννιάτικης εγκυκλίου του και, κυρίως, όσον αφορά στις θέσεις του για την επίλυση του εθνικού μας θέματος.
Ασφαλώς, η διακίνηση ιδεών, αλλά και η παράθεση διαφορετικών θέσεων και απόψεων, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας και για κανένα λόγο δεν πρέπει αυτές να γίνονται αντικείμενο απόρριψης ή χλευασμού, αρκεί μ’ αυτές να αποφεύγονται τα ασύστολα ψεύδη και να μη γίνονται για χάρη ενός πείσματος και μόνο. Η διαφωνία είναι δείγμα υγείας και, αν αυτή απουσιάζει, τότε, με το δίκιο σου, πρέπει να υποθέσεις ότι κάτι στραβό θα συμβαίνει, όπως αυτά που λαμβάνουν χώραν σε ένα δικτατορικό ή και αυταρχικό καθεστώς. Αν, σε αρκετές περιπτώσεις, συμβαίνει να διαφωνούμε με τον ίδιο τον εαυτό μας για όσα είπαμε ή πράξαμε προηγουμένως, πώς είναι, τώρα, δυνατό να έχουμε την απαίτηση να συμφωνούν όλοι μαζί μας ή να έχουν την ίδια άποψη επί ενός θέματος; Και όμως! Οι οπαδοί της όποιας λύσης, επειδή οι θέσεις τους ως προς το εθνικό μας θέμα διαφέρουν από αυτές του Αρχιεπισκόπου, φτάνουν στο σημείο να επιμένουν ότι αυτές, άκουσον-άκουσον, συνταυτίζονται με εκείνες του Τουρκοκύπριου ηγέτη, Τατάρ, αφού αμφότερες, αυτά μάς λένε, θα έχουν ως αποτέλεσμα τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Για του λόγου το ασφαλές, ιδού τα ανάρμοστα γραπτά τους. «Φαίνεται ότι ο Ερσίν Τατάρ έχει βρει έναν ανέλπιστο σύμμαχο στην προσπάθειά του να επιτύχει την de jure διχοτόμηση της Κύπρου… Δεν είναι ούτε ένας ακραιφνώς τουρκόφιλος Άγγλος ή Ευρωπαίος βουλευτής. Είναι, όσο σοκαριστικό και αν ακούγεται, ο Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου, Γεώργιος!» Ύστερα από την ανάγνωση των πιο πάνω, σκέφτεσαι πώς να αντιδράσεις. Αυτόματα, το μόνο που μπορείς να πεις είναι: Πέστε μας, ακόμη, ένα τέτοιο!
Αληθώς, δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις!
Αλλά αυτοί δεν μένουν ως εδώ! Προχωρούν παραπέρα, για να κατακρίνουν τη δημοκρατική αρχή «ένας άνθρωπος, μία ψήφος».
Για να δικαιολογήσουν αυτήν την απαράδεκτη και αντιδημοκρατική τους θέση, συγκρίνουν εντελώς ανόμοιες καταστάσεις. Γράφουν ότι «…η Κύπρος, ο πληθυσμός της οποίας είναι περίπου το 0,18% του πληθυσμού τής ΕΕ, μπορεί να προβάλει βέτο και να ματαιώσει μια απόφαση που υποστηρίζεται από το υπόλοιπο 99,82%…». Χωρίς άλλο, αυτό είναι ένα γεγονός, αλλά καθόλου δεν σχετίζεται με τη δημοκρατική αρχή «ένας άνθρωπος, μία ψήφος». Έτερον εκάτερον! Σχετικά είναι τα ερωτήματα. Σε ποια από τις άλλες 26 χώρες τής ΕΕ, δεν ισχύει, ως προς τις εκλογικές τους διαδικασίες, η αρχή αυτή;
Σε ποια από τις εν λόγω χώρες θα αποδέχονταν οι κάτοικοι παραβίαση, έστω και κατ’ ελάχιστον, αυτής της αρχής, συμπεριλαμβανομένων και των κρατών με ομοσπονδιακό σύστημα διακυβέρνησης, όπως είναι η Ισπανία και η Γερμανία; Γιατί, στην περίπτωση της Κύπρου, να μην επικρατήσει το ίδιο, αφού, εννοείται, προκύψει προηγουμένως επίλυση του εθνικού μας θέματος; Ασφαλώς, αυτή η δημοκρατική αρχή ισχύει για άτομα-ψηφοφόρους και όχι για κράτη-μέλη μιας ένωσης.
Χωρίς άλλο, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου τάσσεται, και καλά κάνει, κατά των συνεχών υποχωρήσεων της πλευράς μας για την επίλυση του εθνικού μας θέματος. Από την αποδοχή της ομοσπονδίας, που ήταν τάχα η μόνη προϋπόθεση για την άμεση λύση του προβλήματος, οδηγηθήκαμε στην πολιτική ισότητα και, απ’ εκεί στην εκ περιτροπής προεδρία. Κι όμως! Ακόμη να επέλθει η ποθητή λύση. Ποιος, άραγε, φταίει! Τώρα, οι Τούρκοι απαιτούν κυριαρχική ισότητα και λύση δύο κρατών, και απορρίπτουν την ομοσπονδία! Αύριο, ασφαλώς και θα ζητούν την πλήρη τουρκοποίηση της πατρίδας μας.
Μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τι άλλο απέμενε να πράξει ένας άξιος Ιεράρχης, όπως είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, κ. Γεώργιος;
*Φιλόλογος
