Πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Προεδρικό Μέγαρο, εκδήλωση της Ακαδημίας Επιστημών Γραμμάτων και Τεχνών για να τιμηθούν δυο λαμπροί Κύπριοι δημιουργοί οι οποίοι με τις επιτυχίες τους λάμπρυναν το όνομα της Κύπρου διεθνώς:
>Τον μουσικό Μάριο Ηλία, και
>Τον γεωλόγο Γιώργο Κωνσταντίνου.
Παρακολουθώντας το αιτιολογικό της βράβευσής τους μόνο περηφάνια μπορούσε να νοιώθει κανείς για τα επιτεύγματα των ανθρώπων της « άλλης» Κύπρου
Γράφω το σημείωμα αυτό ωστόσο για να εξάρω την παρουσίαση από μέρους του Προέδρου της Ακαδημίας κ. Αχιλλέα Αιμιλιανίδη του έργου της Ακαδημίας στα λίγα χρόνια της ζωής της. Αποδείχθηκε και μέσα από τα λεχθέντα κατά την παρουσίαση το πόσο σημαντικό έργο επιτελεί η Ακαδημία Επιστημών Γραμμάτων και Τεχνών.
Μαζί φωτίστηκε και το έργο που καταξιωμένοι Κύπριοι έχουν επιτύχει στο τομέα της μουσικής δημιουργίας και της γεωλογίας/αρχαιολογίας.
Ιδιαίτερη εντύπωση μού προκάλεσε η αναφορά του κ. Αιμιλιανίδη στη σχέση Πολιτείας και Ακαδημίας επιστημών Γραμμάτων και Τεχνών την οποία ο ομιλητής περιέγραψε ως ιδανική. Η Πολιτεία, το Κράτος, υποστήριξε ο κ. Αιμιλιανίδης , όχι μόνο χρηματοδότησε και χρηματοδοτεί την ίδρυση και λειτουργία της Ακαδημίας αλλά την περιβάλλει με απόλυτο σεβασμό και εκτίμηση για το έργο που επιτελεί. Απέφυγε συστηματικά η Πολιτεία, συνέχισε ο κ. Αιμιλιανίδης, να παρέμβει με οποιοδήποτε τρόπο στη λειτουργία της Ακαδημίας επιδεικνύοντας πλήρη σεβασμό στο κύρος και την αξιοκρατική προσέγγιση που χαρακτηρίζει τη λειτουργία του Θεσμού και τα μέλη του Συμβουλίου του.
Ακούγοντας λοιπόν τις εγκωμιαστικές αναφορές του κ. Αιμιλιανίδη για τη Κυβέρνηση και το σεβασμό που αυτή επιδεικνύει προς την Ακαδημία, διερωτήθηκα αν της ίδιας εκτίμησης δεν θάπρεπε να τυγχάνουν και τα δημόσια Πανεπιστήμια της Κύπρου.
Έζησα την περίοδο κατά την οποία ο αείμνηστος Χρυσόστομος Σοφιανός πρώην Υπουργός Παιδείας έδωσε ατέλειωτες μάχες για τη δημιουργία Πανεπιστημίου στην Κύπρο. Από τότε διαδοχικοί Υπουργοί Παιδείας συνέδραμαν ουσιαστικά τον αγώνα για τον ίδιο σκοπό μέχρις ότου ο πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γιώργος Βασιλείου, ο οποίος και με τους δικούς του αγώνες αξιώθηκε να θέσει τον θεμέλιο λίθο του πρώτου δημόσιου πανεπιστημίου της χώρας, του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια ικανά για να αποδείξουν την ποιότητα των κυπριακών δημόσιων πανεπιστημίων (Πανεπιστημίου Κύπρου και ΤΕΠΑΚ) με τρόπο που τα πανεπιστήμια μας αυτά να κερδίσουν ήδη την αναγνώριση τους διεθνώς. Σε όλους τους διεθνείς θεσμούς αξιολόγησης πανεπιστημιακών ιδρυμάτων τα πανεπιστήμια μας κερδίζουν περίοπτες, ολονέν και ψηλότερες θέσεις. Πέρα από αυτό, η μικρή μου επαφή με ακαδημαϊκούς στην Ευρώπη και ΗΠΑ με πείθει πως οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων μας που συνεχίζουν παρακολουθώντας μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό είναι εξαιρετικά καταρτισμένοι και διαπρέπουν και στις μεταπτυχιακές τους σπουδές.
Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα διερωτάται κανείς αν έφθασε ήδη η ώρα η Πολιτεία -Κυβέρνηση και Βουλή των Αντιπροσώπων – να επανεκτιμήσουν τη θέση τους απέναντι στα δημόσια πανεπιστήμια μας προχωρώντας σε επικαιροποίηση της νομοθεσίας με στόχο την απελευθέρωση των δημόσιων Πανεπιστημίων από τον ασφυκτικό κλοιό του κράτους στον οποίο από την ίδρυση τους βρίσκονται αυτά. Γιατί όπως ακριβώς η Πολιτεία τιμά και αναγνωρίζει την Ακαδημία Επιστημών Γραμμάτων και Τεχνών της Κύπρου δίνοντας της πλήρη ελευθερία δράσης έτσι και τα δημόσια μας πανεπιστήμια, τα οποία στελεχώνουν καταξιωμένοι Κύπριοι επιστήμονες, δικαιούνται αυτής της ελευθερίας. Πολύ περισσότερο μετά που τα πανεπιστήμια μας απέδειξαν τι είναι και τι μπορούν.
Αυτή η υποχρέωση της Πολιτείας γίνεται ακόμα πιο επιτακτική τώρα που η νομοθεσία μας ορθά επιτρέπει την εδώ εγκαθίδρυση και λειτουργία ξένων πανεπιστημίων με τα οποία τα δικά μας δημόσια ιδρύματα θα είναι σύντομα σε σχέση ευγενούς άμιλλας και συναγωνισμού.
Αν η Πολιτεία μας, επαναλαμβάνω η Κυβέρνηση και ιδιαίτερα η Υπουργός Παιδείας και η Βουλή των Αντιπροσώπων, συμμερίζονται τις απόψεις των διεθνών Οίκων Αξιολόγησης Πανεπιστημίων και τις εκτιμήσεις μου για τα δημόσια μας πανεπιστήμια, ας τολμήσουν να προχωρήσουν θαρραλέα στην απελευθέρωση των Πανεπιστημίων μας δίνοντας τους απόλυτη ελευθερία δράσης, με την βεβαιότητα πως και στη νέα εποχή τα πανεπιστήμια μας θα τιμήσουν την αποστολή τους αποδεικνύοντας ποια είναι η αληθινή Κύπρος. Και αν ακόμη διαθέτουν περισσή τόλμη ας σκεφτούν το ενδεχόμενο διοργάνωσης εκδήλωσης απόδοσης τιμής προς τα δημόσια πανεπιστήμια μας για την ως τώρα προσφορά τους στο κυπριακό γίγνεσθαι. Σε μια τέτοια εκδήλωση θα μπορούσαν να τιμηθούν οι μέχρι σήμερα υπηρετήσαντες, ζώντες και αποδημήσαντες πρυτάνεις των δημόσιων Πανεπιστημίων Κύπρου.
>Πανεπιστήμιο Κύπρου:
Νέλλη Τσουγιοπούλου, Πρόεδρος προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής ΠΚ
Μιλτιάδης Χαχολιάδης ,
Νίκος Παπαμιχαήλ,
Σταύρος Ζένιος,
Κώστας Χριστοφίδης,
Τάσος Χριστοφίδης.
>Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΤΕΠΑΚ):
Ελπίδα Κεραυνού Παπαηλιού,
Ανδρέας Αναγιωτός,
Παναγιώτης Ζαφίρης.
Στα πρόσωπα των πιο πάνω θα μπορούσαν να τιμηθούν οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι στο σύνολο τους, το πολύτιμο αυτό κομμάτι του εθνικού μας πλούτου, για την προσφορά τους στο ευγενέστερο άθλημα της ζωής. Αυτό της παιδείας των ανθρώπων.
*Πρώην Υπουργός
