Ο Ο.Κ.Υπ.Υ. που ανέλαβε την διοίκηση, την διεύθυνση και τη διαχείριση των κρατικών νοσηλευτηρίων αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα επιβίωσης μέσα στον συναγωνισμό της ελεύθερης αγοράς. Τα κρατικά νοσηλευτήρια λειτουργούσαν σε ένα περιβάλλον μονοπωλίου, δεν αντιμετώπιζαν συναγωνισμό και η πελατεία τους ήταν όσοι είχαν δικαίωμα δωρεάν ιατρικής περίθαλψης. ‘Ηταν πρώτα οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι οικογένειές τους και όλοι όσοι είχαν κάρτα δωρεάν ιατρικής περίθαλψης, που την παραχωρούσε το κράτος στον πληθυσμό με χαμηλά εισοδήματα. ‘Ετσι τα κρατικά νοσοκομεία δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τον συναγωνισμό. Για τούτο είχε αναπτυχθεί μια νοοτροπία, ώστε η προσφερόμενη ιατρική περίθαλψη να είναι συνυφασμένη με ταλαιπωρία των ασθενών, που δεν είχαν άλλην επιλογή.
Η σύσταση του Ο.Κ.Υπ.Υ. και η παραχώρηση σε αυτόν της διαχείρισης των νοσοκομείων με την ταυτόχρονη ένταξή του στο Γε.Σ.Υ. τερμάτισε την μονοπωλιακή ιδιότητα των κρατικών νοσηλευτηρίων. Τα κρατικά νοσηλευτήρια πρέπει τώρα να εργαστούν στο περιβάλλον του συναγωνισμού στην ελεύθερης αγοράς.
Ο ανταγωνισμός της ελεύθερης αγοράς στοχεύει στην μείωση των εξόδων, κυρίως με αύξηση της παραγωγικότητας και αύξηση των εσόδων και με αύξηση των πωλήσεων και των πελατών. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συνεχής βελτίωση του προσφερόμενου προϊόντος και η βελτίωση των συνθηκών προσφοράς των υπηρεσιών υγείας, ώστε να προσελκύονται περισσότεροι πελάτες.
Ο Ο.Κ.Υπ.Υ με τη δημιουργία του κληρονόμησε μερικά βαρίδια της δημόσια υπηρεσίας. Ενέταξε στη δύναμή ιατρούς, νοσηλευτές και γραφείς του δημοσίου. Και ως γνωστό η δημόσια υπηρεσία αδυνατεί να αυξήσει την παραγωγικότητα, αλλά έχει μεγάλη επίδοση στην αύξηση των μισθών. ‘Ετσι ο Ο.Κ.Υπ.Υ δεν μπορεί να μειώσει τα έξοδα του με αύξηση της παραγωγικότητας, ούτε μπορεί να ανταπεξέλθει με το ύψος των μισθών που είναι κατοχυρωμένοι για τους δημοσίους υπαλλήλους.
Από την άλλη μεγάλος αριθμός ασθενών εγκατέλειψαν τα δημόσια νοσηλευτήρια και ζήτησαν εξυπηρέτηση από τον ιδιωτικό τομέα. Ο λόγος είναι απλός. Η εξυπηρέτηση της δημόσιας υπηρεσίας είναι υποβιβασμένη και πάντα είναι συνυφασμένη με την ταλαιπωρία του κοινού. Η ταλαιπωρία μειώθηκε στα δημόσια νοσηλευτήρια, όχι τόσο λόγω του συναγωνισμού, αλλά κυρίως λόγω της μείωσης των ασθενών.
Είναι γνωστοί και φανεροί οι λόγοι αυτών των προβλημάτων, που δεν αφήνουν τον Ο.Κ.Υπ.Υ να ορθοποδήσει. ‘Ετσι συνεχώς τα έσοδα θα μειώνονται και τα έξοδα θα αυξάνονται. Αυτή η διαπίστωση και η πραγματικότητα οδηγεί τον Ο.Κ.Υπ.Υ σε ετήσιο ελλειμματικό προϋπολογισμό. Και το έλλειμμα θα είναι μεγαλύτερο, όταν σταματήσει η Κυβέρνηση να καλύπτει τα ελλείματα του Ο.Κ.Υπ.Υ. Αναγκαστικά αυτό θα οδηγήσει τον Ο.Κ.Υπ.Υ σε πτώχευση.
Πολλοί προβλέπουν ξεπούλημα των δημόσιων νοσηλευτηρίων και θυμίζουν το κατάντημα των κυπριακών αερογραμμών, όταν οι ανοικτοί ουρανοί τις έσπρωξαν στον ωκεανό του συναγωνισμού.
Ο Ο.Κ.Υπ.Υ καταρτίζει στρατηγικά σχέδια για αύξηση των εσόδων και μείωση των εξόδων. Θα τα καταφέρει όμως; Φαίνεται αδύνατο. Δεν μπορούν τα νοσοκομεία να εργάζονται με ωράριο της δημόσιας υπηρεσίας. Εκείνο που πρέπει να κάμει ο Ο.Κ.Υπ.Υ είναι να απαλλαγεί από τη νοοτροπία και τις πρακτικές της δημόσιας υπηρεσίας. Τα δημόσια νοσηλευτήρια πρέπει να εργάζονται με βάρδιες ολόκληρο το 24ώρο, ανάλογα με τις ανάγκες. Θα απαλλαγεί έτσι και από πολλές δαπάνες για τις εφημερίες.
Αν δεν γίνουν αυτά ή δεν ευρεθούν παρόμοιες λύσεις, στην καλύτερη περίπτωση νομίζω ότι το κράτος θα αναγκαστεί αναζητήσει στρατηγικούς επενδυτές, να τους δώσει το 49% του Ο.Κ.Υπ.Υ και αυτοί να αναλάβουν την διεύθυνση, την διοίκηση και την διαχείριση των δημόσιων νοσηλευτηρίων. Διαφορετικά ο Ο.Κ.Υπ.Υ θα συναντήσει τις κυπριακές αερογραμμές και θα κάμει πολλούς να βλέπουν με καλό μάτι τις ιδιωτικοποιήσεις.
