Μπορεί ο νέος χρόνος να είναι «ξαλαφρωμένος» από επετειακές των πενηντάχρονων εκδηλώσεις αλλά η κατοχή είναι πάντα εδώ, μαζί και οι μεθοδευμένες ενέργειες μονιμοποίησης και σταδιακής νομιμοποίησής της.
Η Έκθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ ήταν ξανά απεικονιστική ανεξήγητης δειλίας, ισοπεδωτική και (αν)ισόρροπη. Το ίδιο και το προσχέδιο του ψηφίσματος για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ που θα εγκριθεί στις 31 του μήνα. Στο τέλος της διαδρομής θα γίνουν, όπως πάντα, κάποιες μικρές τροποποιήσεις για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, και ο θύτης και το θύμα….
Δημοσιογραφικές πληροφορίες για τις διεργασίες για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ μιλούν για τον ρόλο του απεσταλμένου του Συμβουλίου Ασφαλείας στην προβολή της ανάγκης τήρησης «αμερόληπτης και ισορροπημένης στάσης». Φαίνεται πως τα κατάφερε πάλι (και δεν δυσκολεύτηκε) ο Κόλιν Στιούαρτ, παρά την αντίδραση της Ελλάδας (μη μόνιμου μέλους από την αρχή του χρόνου). Δηλαδή όπως έγινε με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, για να μην πάμε πίσω καμμιά εικοσαριά χρόνια στην εισβολή του Ιράκ στο Κουβέϊτ; Πόσο αμερόληπτη και ισορροπημένη είναι η στάση εξίσωσης του εισβολέα και του θύματος; Έχει όμως και χειρότερα! Ασχολήθηκαν με την εισβολή της Τουρκίας που (στον ίδιο επεκτατικό ρόλο) εισέβαλε και στη Συρία;
Η χρονιά που πέρασε παρουσίασε μια κινητικότητα, αποτέλεσμα (και) της προηγηθείσας εντατικής προσπάθειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα δεκατέσσερα μονομερή μέτρα του Προέδρου της Δημοκρατίας προς τους Τουρκοκύπριους, παρά τις επιμέρους επιφυλάξεις, είναι χρήσιμα για όσους συμπατριώτες μας κατανοούν (και δεν είναι λίγοι) πως ο εχθρός είναι εισαγόμενος. Πέρυσι τέτοιο καιρό, η εμπλοκή της Προσωπικής Απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα είχε, από μόνη της, θεωρηθεί επιτυχία αφού η κατοχική πλευρά, έστω και με όρους για εξάμηνη ημερομηνία λήξης, την αποδέχτηκε ενώ είχε ήδη απορρίψει μια προηγούμενη επιλογή του Γενικού Γραμματέα. Στόχος της Τουρκίας ήταν να διαπιστωθεί αδιέξοδο που μόνο καλά περίμενε να φέρει για τις επιδιώξεις της. Τελικά, το εξάμηνο έληξε με άγνωστο το περιεχόμενο της έκθεσης της κας Ολγκίν. Μόνη ορατή εξέλιξη ήταν το δείπνο στις 15 Οκτωβρίου.
Απρόθυμος έδειχνε ο κατοχικός ηγέτης πηγαίνοντας σε εκείνο το δείπνο. Τόσος δρόμος για ένα άτυπο δείπνο! Τελικά μπορεί να του άνοιξε η όρεξη, όχι μόνο για το μενού της βραδιάς. Το κίνητρο για άνοιγμα νέων οδοφραγμάτων μπήκε σαν κοινός στόχος και παρά το γεγονός ότι είπανε πως η θετική έκβαση του εγχειρήματος δεν αποτελεί προϋπόθεση στην πορεία προς τη διευρυμένη του Μαρτίου, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι θα είναι τροχιοδεικτική της συνέχειας…
Χωρίς κινητικότητα δεν πας πουθενά αλλά και η κινητικότητα δεν σε απομακρύνει κατ΄ανάγκη από τον γκρεμό. Η Κυπριακή Δημοκρατία έδειξε, για άλλη μια φορά μόνο αυτή, την καλή της θέληση. Δεν αρνήθηκε να τραπεζώσουν οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Τούρκο ομόλογό τους Χακάν Φιντάν, που δεν έχασε ευκαιρία, πριν και μετά, να μιλήσει για δυο κράτη… Ψήφισε μεγαλόψυχα ένα Τούρκο διπλωμάτη, ένθερμο της γαλάζιας πατρίδας, στη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΑΣΕ, σε απλά ελληνικά του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη! Και για τον σταθμό της Μιας Μηλιάς θα πληρώσουμε πάλι εμείς τις δαπάνες λειτουργίας και …χαλάλι που δεν παίρνουμε το επεξεργασμένο νερό παρά τη συμφωνία για τον επιμερισμό του για αρδευτικούς σκοπούς. Την ίδια ώρα, έτσι για χάρη της οικοδόμησης εμπιστοσύνης… Εποικισμός, δημογραφική αλλοίωση, στρατικοποίηση, σφετερισμός περιουσιών σε πλήρη εξέλιξη, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου – όλα χαρακτηρισμένα ως εγκλήματα πολέμου.
Οι προοπτικές για τα οδοφράγματα δεν φαίνονται αισιόδοξες αλλά, να μην το ξεχνάμε, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Κι ας σταματήσουν οι αντεγκλήσεις για το αν τα οκτώ τα μέτρα του Προέδρου της Δημοκρατίας θα είναι «φουλ μενού» ή «α λα καρτ». Είναι γενικότερα απαισιόδοξες οι προοπτικές, αυτό όμως δεν δικαιολογεί απάθεια, εγκατάλειψη της προσπάθειας ή, ακόμα, και του στόχου με τάσεις υποταγής. Αν δεν ξέρεις πού θέλεις να πας κι αν δεν αγωνιστείς ενάντια στα εμπόδια στον δρόμο, μην εκπλαγείς την υποταγή να την εμφανίσουν σαν δικαίωση…
