Κατά το τελευταίο διάστημα παρατηρήθηκε μια σημαντική έξαρση κλοπών και διαρρήξεων σε συγκεκριμένες περιοχές της Λάρνακας, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί τους να τελούν κάτω από το καθεστώς τρόμου, ανασφάλειας και αβεβαιότητας.
Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο Λάρνακας στην προσπάθειά τους να ακούσουν τους ίδιους τους κατοίκους και να ψηλαφίσουν επί τόπου το πρόβλημα και τις διαστάσεις του, διοργάνωσαν συγκέντρωση των κατοίκων των περιοχών αυτών κατά τις οποίες παρέστησαν ο Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας και άλλοι αξιωματούχοι της τοπικής Αστυνομικής Διεύθυνσης.
Αυτό που μου προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση με αποτέλεσμα το έναυσμα για τη συγγραφή του παρόντος άρθρου μου ήταν η φύση των παραπόνων των συνδημοτών μου και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν – ή καλύτερα δεν αντιμετωπίζουν – τις διάφορες αντικοινωνικές συμπεριφορές, ιδιαίτερα των παιδιών και των νεαρών προσώπων.
Συγκεκριμένα υπέβαλαν αίτημα όπως η Αστυνομία εποπτεύει μέχρι πρωίας τα πάρκα των γειτονιών επειδή σ’ αυτά καταφεύγουν παιδιά και φωνασκούν, ασχημονούν, ανάβουν φωτιές, καπνίζουν, κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών κ.τ.λ..
Κάλεσαν επίσης την Αστυνομία να εποπτεύει τους δρόμους γιατί σ’ αυτούς οι νεαροί αναπτύσσουν ιλιγγιώδεις ταχύτητες και κάνουν «σούζες» με τα σκούτερ τους με αποτέλεσμα την πρόκληση οχληρίας και τροχαίων ατυχημάτων.
Είναι αναντίλεκτες οι ευθύνες και τα καθήκοντα της Αστυνομίας για την πάταξη των κάθε είδους παρανομιών και για την εμπέδωση του Νόμου και της τάξης σε όλη την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όμως εγώ εστιάστηκα κατά τη συζήτηση στο ρόλο και τις ευθύνες των ιδίων των γονιών στη διαπαιδαγώγηση, στις νουθεσίες, στην καλλιέργεια αρχών και αξιών στα ίδια τα παιδιά τους. Γιατί απλούστατα αυτά τα παιδιά και οι νέοι που ξενυχτούν στα πάρκα των γειτονιών και οδηγούν επικίνδυνα τις θορυβώδεις μηχανές τους από κάποια σπίτια προέρχονται και από κάποιους γονείς διαλανθάνουν της προσοχής και του ελέγχου τους.
Αυτοί οι νεαροί που καταστρέφουν τις σχολικές περιουσίες και βανδαλίζουν τα δημόσια σχολεία και άλλα κτήρια εφορμούν από κάποια σπίτια κάποιων αδιάφορων γονιών. Και αυτοί οι νεαροί που οδηγούν επικίνδυνα τα παραποιημένα μηχανάκια τους για να προκαλούν θόρυβο και οχληρία πιθανόν να ενισχύθηκαν οικονομικά από κάποιους «αχάπαρους» γονιούς που δεν θέλησαν να χαλάσουν τα χατίρια των κανακάρηδών τους.
Γι’ αυτό προσωπικά κάλεσα τους συνδέσμους γονέων των Δημοτικών, των Γυμνασίων και των Λυκείων να συνέλθουν σε έκτακτες συνεδριάσεις και να μελετήσουν τρόπους και μεθόδους ελέγχου των ιδίων των παιδιών τους σε συνεργασία τόσο με τους εκπαιδευτικούς όσο και με την Αστυνομία.
Γιατί είναι εύκολο να αυτοαπαλλασσόμαστε των ευθυνών μας και να ζητούμε από τους δημόσιους φορείς να επιλύσουν τα δικά μας προβλήματα που εμείς οι ίδιοι οι γονείς δημιουργούμε ή ανεχόμαστε με την αδιαφορία ή την υπερβολική ανεκτικότητα και τη συνενοχή μας σε ότι διαπράττεται.
Ήταν επίσης χαρακτηριστικό το παράδειγμα που αναφέρθηκε για κάποιο «κοστουμαρισμένο» κύριο της περιοχής της Δροσιάς Λάρνακας που κουβαλούσε με το αυτοκίνητο του ξύλα για την «λαμπρατζιά» του Πάσχα, έτσι για να διατηρήσουν το «έθιμο» τα παιδιά της γειτονιάς.
Η κυπριακή οικογένεια διέρχεται μια περίοδο έντονης παθογένειας που εκδηλώνεται στα σχολεία, στους δρόμους, στις γειτονιές, στα γήπεδα. Ο έλεγχος και η διαπαιδαγώγηση έχουν το σημείο εκκίνησής τους από τα ίδια τα σπίτια μας και μετά επεκτείνεται στα σχολεία και στους Δημόσιους Φορείς.
Ούτε οι καθηγητές, ούτε οι Δήμοι και Κοινότητες, ούτε και η Αστυνομία μπορούν να πατάξουν την αταξία, την παρανομία, το έγκλημα και τις παραβατικές συμπεριφορές εάν εμείς οι ίδιοι οι γονείς (και οι παππούδες) δεν αναλάβουμε το ρόλο, τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες που πρωτίστως μας αναλογούν.
Με τα όσα επισημαίνω πιο πάνω, ουδόλως απαλλάσσω των βαρύτατων ευθυνών τους εκείνους τους πολιτικούς και πολιτειακούς άρχοντες που διακυβέρνησαν το δύσμοιρο αυτό τόπο και εκκόλαψαν ή ανέχτηκαν δια των πράξεων και παραλείψεων τους τη διαφθορά, τη διαπλοκή, την καταπάτηση αρχών και αξιών και έσπειραν τους σπόρους για τη σημερινή τραγική παθογένεια της κυπριακής κοινωνίας. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω!
Η υφιστάμενη και συνεχώς κλιμακούμενη δημογραφική αλλοίωση της πατρίδας μας έχει το μερίδιο ευθύνης της και θα αποτελέσει την ταφόπλακα της ήρεμης και ομαλής ζωής που είχαμε την τύχη να ζήσουμε επί των ημερών μας. Και ο νοών νοείτω!
Υ.Γ. Επέστη ο χρόνος της σύστασης και λειτουργίας ενός Κοινωνικού Συμβουλίου του Κράτους που θα είναι εντεταλμένο να παρακολουθεί σφαιρικά τα κοινωνικά δρώμενα της χώρας μας, να χαράσσει στρατηγική για την αντιμετώπιση και διαχείριση τους και να λογοδοτεί στον ίδιο το λαό για τα πεπραγμένα και τα επιτεύγματα του. Ίσως έτσι ανατείλουν καλύτερες μέρες.
*Δημοτικός Σύμβουλος ΔΗ.ΠΑ.
