Πληροφορούμαι ότι τα ωφελήματα του κ. Οδυσσέα Μιχαηλίδη λόγω αφυπηρετήσεως δεν αποφάσισε η κυβέρνηση να τα δώσει ως όφειλε, κατά την γνώμη μου, επικαλούμενη το γεγονός ότι δεν υπάρχει ειδική πρόνοια στον νόμο. Αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα μελετάται ακόμη από την Νομική υπηρεσία. Για τη νομική λύση του φτάνει να ξέρεις που να κοιτάξεις για να την βρεις. Η λύση δίδεται από την εποχή του Δημοσθένη και στη συνέχεια θα έρθω και στα σημερινά. Στο βιβλίο του Γ.Κ. Βλάχου, «Η μαρτυρία του Δημοσθένους», στην σελίδα 87 αναφέρονται τα εξής: «ο Δημοσθένης ερμηνεύει την αθηναϊκή νομοθεσία σε ένα σημαντικό σημείο λέγοντας μεταξύ άλλων ότι όταν οι Δικαστές διαπιστώσουν ότι σε μια δεδομένη περίπτωση υπάρχει νομοθετικό κενό: για όσα δεν υπάρχουν νόμοι (τα δικαστήρια) οφείλουν να αποφανθούν σύμφωνα με την περισσότερο δικαία γνώμη» και συνεχίζει «η περισσότερο δικαία κρίση είναι εκείνη που είναι σύμμορφη προς τις αρχές του αντικειμενικού δικαίου της δημοκρατίας, την πραότητα, την φιλανθρωπία την προστασία της προσωπικής ασφάλειας και ελευθερίας, αλλά και την παραφυλακή του δημοσίου συμφέροντος». Και προσθέτει ότι «οι Δικαστές σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να κρίνουν κατά επιείκεια».
Δεν ζητώ από την Νομική Υπηρεσία να ανατρέξει στον Δημοσθένη για να λύσει το πρόβλημα. Η ωφελιμότητα του τι είπε ο Δημοσθένης είναι ότι το είπε αυτός και είναι λογική αντιμετώπιση των νομοθετικών κενών. Για την έλλειψη νομοθετικής πρόνοιας για ένα θέμα που έπρεπε να είχε καλυφθεί με την νομοθεσία μπορεί σήμερα ο νομικός να προσφύγει στην αρχή που προβλέπει το αγγλικό δίκαιο με την ονομασία Casus omissus που υπάρχει σε όλα τα σοβαρά νομικά συγγράμματα και προβλέπει παρόμοια θέση ως εκείνη του Δημοσθένη.
Στην προκειμένη περίπτωση του Ελεγκτή δεν είναι δίκαιο ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν προστάτης του δημοσίου συμφέροντος να μην ωφεληθεί όλα τα ωφελήματα τα οποία προβλέπονται για όλους που αφυπηρετούν λόγω των έργων του αλλά και λόγω ότι τα κέρδισε εργαζόμενος ευσυνείδητα για χρόνια στο δημόσιο;
*Δικηγόρος
