Πώς ένας αυθάδης, προκλητικός, εγωκεντρικός, κατηγορούμενος για σεξουαλικές παρενοχλήσεις κι άλλα τόσα, καταφέρνει να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ; Αναζητώντας απαντήσεις μέσα από αμέτρητες αναλύσεις, προέκυψαν διάφορα παράδοξα.
Πολλοί εγχώριοι αναλυτές/σχολιαστές που ανήκουν στην επικρατούσα πολιτική «διανόηση» και οι οποίοι πριν τις εκλογές εξηγούσαν τους λόγους που ο Τραμπ θα έχανε, εκ των υστέρων εξηγούν τους λόγους που κέρδισε! Επιπλέον, συνεχίζουν με τη δική τους πολιτική «λογική» ως σωστή, να δώσουν εξηγήσεις για το αποτέλεσμα στις ΗΠΑ, αντί να κατανοήσουν και να παραθέσουν τους λόγους που συγκεκριμένες ομάδες της αμερικανικής κοινωνίας τον επέλεξαν. Σωρεία αρθρογραφίας/αναλύσεων της επικρατούσας «διανόησης» στην Ευρώπη καθώς και σε Κύπρο-Ελλάδα, η οποία αρνείται να θέσει, και φυσικά ούτε να απαντήσει, τα ουσιαστικά ερωτήματα εφόσον οι απαντήσεις ανατρέπουν τις δικές τους πολιτικές αντιλήψεις. Για αυτό άλλωστε, οι αναλύσεις κινούνται στο τι οι ίδιοι θεωρούν πολιτικά σωστό, χρησιμοποιώντας μειωτικούς χαρακτηρισμούς, όχι μόνο για τον Τραμπ (π.χ. Καίσαρας, τύραννος κ.ά.) που θα ήταν δικαιολογημένο, αλλά για τα εκατομμύρια ψηφοφόρους που τον ψήφισαν. Υπήρξαν κι εκείνοι που τόλμησαν να παραθέσουν πέραν από την ακρίβεια, την ακραία «πολιτική ορθότητα» και «woke» ατζέντα, που πλέον έχει δηλητηριάσει καταπιεστικά τον δημοκρατικό διάλογο επειδή ειδικές ομάδες «συμφερόντων» και σκοπών λειτουργούν στρατευμένα εναντίον οποιουδήποτε θεωρούν ότι δεν ασπάζεται τα «δικαιώματά» και τις εμμονές τους ως… θύματα.
Η οικονομία κι ακρίβεια ήταν κι είναι καθοριστική παράμετρος στις προεδρικές των ΗΠΑ αλλά προφανώς αυτό δεν αρκεί ως εξήγηση αυτή τη φορά. Υπήρξε και η αποστροφή μιας μερίδας πολιτών προς τις ακρότητες της «πολιτικής ορθότητας» για την οποία γράφουμε για χρόνια. Είναι αυτή η στάση που μετέτρεψε επίσης, παραδοσιακά φιλόξενες κοινωνίες της Ευρώπης, σε στροφή προς ακραία πολιτικά σχήματα. Μετριοπαθείς πολίτες με κοινή λογική διαπιστώνουν τη σταδιακή «εγκατάλειψη» των αξιών του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού και κοινωνίας. Κι απέναντι τους συναντούν ανακύκλωση επιθέτων περί «ρατσιστών και φασιστών» και «φοβικών», από την πολιτική «διανόηση» και τις γνωστές ομάδες κρούσης των ΜΚΟ. Για πολλούς Αμερικανούς με κοινή λογική, η επιλογή ήταν ανάμεσα σε δύο ακραίους κι επικράτησε το «μη χείρον», που οι καθιερωμένες θεωρίες της εγχώριας διανόησης αδυνατούν να εξηγήσουν. Άλλωστε, η αναγνώριση της πραγματικότητας θα σήμαινε κατεδάφιση θεωριών, στις οποίες χτίστηκαν καριέρες, φήμη, κι ενδεχομένως δύναμη.
Οι «πολιτικές ανοικτών συνόρων» και ακατάσχετης επιβολής «δικαιωμάτων», επέφεραν ραγδαία αλλαγή της καθημερινότητας, που οδηγεί τις κοινωνίες μας στην πολιτισμική αλλοίωση αξιών που οι «στρατευμένοι» θεωρούν φοβία και προκατάληψη. Αντί ορθολογισμού με πρώτο την αναγνώριση της πραγματικότητας, η πολιτική «διανόηση» έμεινε στις θεωρίες της αδυνατώντας να αναγνωρίσει την πολιτική στρέβλωση. Χαρακτηριστικά, η Ευρ. Επιτροπή χρηματοδότησε (με χρήματα των ευρωπαίων πολιτών) εκστρατεία αποδοχής της ισλαμικής μαντίλας στην ΕΕ ως «στοιχείου απελευθέρωσης»!
Εν μέσω περιφρόνησης και άρνησης της πραγματικότητας από τις ελίτ, επικρατεί εγκατάλειψη κι απόγνωση, την οποία τροφοδοτούν κι επωφελούνται μερικώς τα δύο άκρα στον ανταγωνισμό τους.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ
