Πολλοί αρθρογράφοι, εκλογολόγοι, ειδικοί αναλυτές κ.λπ., διεξήλθαν με λεπτομέρεια το ηχηρό αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης της περασμένης Κυριακής, για την εκλογή των Κυπρίων ευρωβουλευτών και έδωσαν τις εξηγήσεις τους.  Οι αριθμοί, βέβαια, που υπήρξαν, και έκαψαν πολλούς, (εππέσαν κάστρ…σαν να’ τουν άστρα!)- είναι δεδομένοι και μιλούν από μόνοι τους. Αποδεικνύουν ότι όλα τα κόμματα, μικρά και μεγάλα, παλιά και φρέσκα, «τα βρήκαν σκούρα, κι αντί παμπάκι είδαν μαγγούρα»!

Ήταν τόση η αποτυχία που σημείωσαν, που άνετα μπορεί να λεχθεί ότι, και η γνωστή φράση «τους κλαίσιν οι ρέγγες οι άτροφες», να μην αποδίδει επακριβώς την πραγματικότητα. Ενώ, όμως, όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί και συνεργασίες ταρακουνήθηκαν, έπαθαν σοκ, αντί οι κομματικοί ταγοί να σιωπήσουν, έβγαλαν και γλώσσα! Της αποτυχημένης εκ των πραγμάτων συνταγής, «θα αναλύσουμε σε βάθος το θέμα, θα πάρουμε μέτρα, θα ανακάμψουμε»… Ήταν τόσα τα «θα» ακούσαμε, που μόνο με τις διαχρονικές υποσχέσεις, υπάτων και ανθυπάτων της διαχρονικώς μετεξελισσόμενης προς τα χείρω κυβερνητικής μηχανής,  ότι «θα αποκτήσουμε πτητικά μέσα πυρόσβεσης τέτοια, ώστε η Κύπρος να είναι σε θέση ν’ αντιμετωπίζει με επιτυχία τους καθεχρονικούς κινδύνους της φωτιάς». Το νέο… τιπ-τοπ του, δηλαδή, του συρμού και αφανισμού, που, Θεός φυλάξοι και… Όσιος Αββαμούμ με το μύρο του το νου μας να συνάξει, ώστε «η φωτιά, που αφανίζει κάμπους, βουνά και δάση και φτιάχνει μαύρη πλάση, επιτέλους θα ποχάσει»!

Έχασαν όλα τα  κόμματα στις εκλογές, με εξαίρεση «το φαινόμενο του Μενοίκου» Φειδία και το ΕΛΑΜ, που, όντως,  ήταν οι τυχεροί της βραδιάς. Με τον πρώτο, μάλιστα, να το γιορτάζει «παναϋρκώτικα» στην Πλατεία Ελευθερίας, με την ιαχή, μάλιστα, «του κόσμου κουστωδία, εβρέθην σ’ αηδία τζ’ εψήφισεν Φειδία»!..

Είναι γεγονός, ότι το ποτήρι της πίκρας και της απογοήτευσης του κυπριακού λαού για τις συμπεριφορές των κομμάτων γέμιζε και ξαναγέμιζε όλα τα προηγούμενα χρόνια, άδειαζε λίγο κάθε τόσο, αλλά στις 9 του Ιούνη ξεχείλισε… «τζιαι εκατέβην ποταμός, τα κόμματα να πάρει, σαν ήτουν στο κατάστρωμαν, βρεθήκαν στο αμπάρι»! Ας δούμε, λοιπόν, συνοπτικά το τι κάθε κόμμα, ολότελα  απογοητευτικό, παρουσίασε, βγαίνοντας από την κάλπη της περασμένης Κυριακής, ως αποτέλεσμα του στρεβλού πολιτικού συστήματος που γεννήθηκε το 1960. Του συστήματος που δημιούργησε και τα κόμματα, για να τα εκμεταλλεύεται. Αποτυχημένο, βέβαια, όπως ήταν το σύστημα αυτό, οδήγησε και τα ίδια, «εκεί που τώρα βρίσκονται και σε λουβάνες αναλίσκονται»…   

>ΔΗΣΥ: Αφελώς, και για το προσωπικό τους κέρδος όπως νομίζουν, κάποιοι στην ηγεσία πανηγυρίζουν, «για την πρωτιά στις Ευροεκλογές». Που δεν είναι, όμως, καθόλου πρωτιά, αφού τα ποσοστά του κόμματος, έπεσαν και σ’ αυτές τις εκλογές. Το ότι ο ΔΗΣΥ πλειοψήφησε, είχε να κάμει μόνο, με την προσπάθεια των εθνικοφρόνων ψηφοφόρων να μην έρθει πρώτο το ΑΚΕΛ, κι αυτό, σε συνάρτηση προς την πιθανότητα οι Τούρκοι να ψήφιζαν το κόμμα της Αριστεράς και το αναδείξουν πρώτο το. Να προσέξουν, λοιπόν οι του ΔΗΣΥ: «Όι τον εφησυχασμόν ν’ αφήκουσιν να τρέσιει, διότι η αφέλεια, ωφέλειαν δεν έσιει»!.. 

> ΑΚΕΛ: Έπαθαν, εκείνο που δεν περίμεναν: Έχασαν τον ένα από τους ευρωβουλευτές και, μάλιστα, τον Τ/κ  Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, το μεγάλο ατού τους για την προσέλκυση ψηφοφόρων από τις κατεχόμενες περιοχές. Οι «αδελφοί Τούρκοι», όμως, όπως τους χαρακτήριζε η ηγεσία του κόμματος μετά το 1974 -επιβάλλοντας και στους νεολαίους τους να φωνάζουν προκλητικά «οι Τούρκοι είναι αδελφοί μας», την ώρα που τα εγκλήματα της εισβολής ήταν ακόμη πολύ νωπά και οι χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες συνωστίζονταν και ξεπάγιαζαν στα τσαντίρια- δεν τήρησαν την αναμενόμενη στάση. Όμως, η ηγεσία του ΑΚΕΛ συνεχίζει «το βιολί βιολάκι-αμανέδες με συρτάκι», για τη «λύση» της ρατσιστικής «Διζωνικής Ομοσπονδίας», που τίποτε άλλο δεν εξηγεί, από την αποδοχή της διχοτόμησης. Προσέβλεπε η ηγεσία του ΑΚΕΛ σε μεγάλα κέρδη από τους «αδελφούς», ενώ πολύ καλά ξέρει, ότι το κάθε τι στα κατεχόμενα το ρυθμίσει και το ελέγχει η Τουρκία. Κι αυτό , όχι από το 1974, βέβαια,, αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του 1950. «Οι φούρνοι, λοιπόν, ποξαμάθκια», που αφειδώς μοίραζε η ηγεσία του ΑΚΕΛ, «ήτουν στακτός της αντρουκλιάς εις του λαού τ’ αμμάθκια»!..

>ΔΗΚΟ: Το κόμμα, αντί να δει πώς θα περιόριζε τη ζημιά από το σχίσμα που προκάλεσε σ’ αυτό η «αιμορραγία» από τη δημιουργία της ΔΗΠΑ, έβγαλε «άναυλα» και άσκεφτα, από τον τάφο τον Μακάριο και τον έκαμε, μάλιστα, «παγκέρα» της προεκλογικής του εκστρατείας. Τον Μακάριο, όμως, ποιος θα τον σώσει, ώστε να έχει και τη δύναμη να σώσει άλλους; Έτσι, το ποντάρισμα σ’ αυτόν, «επήεν εις τα κουτουρού σαν άστρον πον σβησμένον τζια η ταπέλλα έμεινεν «ΔΗΚΟ το ξαφλημένον»!

Για τα άλλα κόμματα, που πήραν λίγες ή και ελάχιστες ψήφους, δεν νομίζω να υπάρχει λόγος σχολιασμού, γιατί κανένας, πιστεύω, -και των εντός αυτών υπευθύνους περιλαμβανομένων- δεν περίμενε κάτι καλύτερο. Άλλωστε, όπως η λαϊκή παροιμία διδάσκει: «Πόσος ένι ο κάουρας τζιαι πόση η μαειρκά του;».

Το σίγουρο είναι πως, μετά τον πολιτικό τυφώνα (στον… κυπριακό ορνιθώνα), στα κόμματα θα υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις, που θα περιλαμβάνουν και την παντελή διάλυση κάποιων. Γιατί, ακριβώς, αυτό που υπέστησαν την περασμένη Κυριακή, δεν ήταν ένας «γαουρόπατσος» όπως πολλοί λένε, αλλά ο…«πολογιαστός». Όσο κι αν υποκριτικά κάποιοι, θέλοντας να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να αποποιηθούν των δικών τους ευθυνών, για το «φαινόμενο Φειδίας» και τη γιγάντωση του ΕΛΑΜ, κάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται ότι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη «νέα συτή κατάσταση», το νέο πολιτικό σκηνικό, είναι οι ίδιοι και τα κόμματά τους.

Από το Φιλεντέμ» της Κρήτης, στο «Φειδ-ΕΛΑΜ» της Κύπρου

Ο κύριος τίτλος αποτελεί παράφραση του γνωστού  τραγουδιού του βάρδου της Κρήτης Νίκου Ξυλούρη, «Φιλεντέμ», το οποίο έχει τις ρίζες του στην τουρκοκρατία. Επρόκειτο για την αγωνιώδη επίκληση των Χριστιανών στον Τούρκο Αγά Εντέμ, που εξόντωνε με δυσβάστακτη φορολογία και διωγμούς, τις φαμίλιες τους. Την δεκαετία του 1930, όταν Κεμάλ και Βενιζέλος πάσχιζαν να θέσουν βάσεις ελληνοτουρκικής φιλίας, το τραγούδι ακουγόταν πολύ στη Σμύρνη και στην Πόλη., ένα δε πλοίο με Τούρκους ναύτες, το μετέφερε και στην Κρήτη. Ο Στέλιος Φουσταλιέρης, από τους πρωτομάστορες της κρητικής μουσικής παράδοσης, έβαζε τους Τούρκους ναυτικούς να το τραγουδούν συνεχώς, μέχρι να πιάσει το σκοπό στο μπολγαρί του: Το παλαιότερο τρίχορδο της Κρήτης που, μέχρι την δεκαετία του 1920, συνόδευε τη λύρα. Όταν το πέτυχε, έφτιαξε και λόγια ταιριαστά μ’ έναν τούρκικο αμανέ

Τα νεότερα χρόνια, το τραγούδι άλλαξε μορφή με τους στίχους του Νίκου Ξυλούρη κι έγινε πια το γνωστό «Μια παντρεμένη αγαπώ», με το «Φιλεντέμ» να επαναλαμβάνεται στο ρεφρέν. Για την προέλευση του «Φιλεντέμ», βέβαια, υπάρχουν και άλλες εκδοχές.

«Φειδ-ΕΛΑΜ, λοιπόν εις Ευρωπαίαν Κύπρον, και…όποιος αντέξει!

* Ερευνητής, δημοσιογράφος.