Για χρόνια πολλά, ο κακόμοιρος και πολύπαθος λαός μας υφίσταται μια επίμονη και διαρκή πλύση εγκεφάλου. Ούτε στιγμή δεν τον αφήνουν να πάρει ανάσα. Βομβαρδίζεται καθημερινά, από πρωίας μέχρι εσπέρας, τόσο από δικούς μας όσο και από ξένους, με δηλώσεις, σχόλια, προτροπές, συνεντεύξεις, αναλύσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους, αποβλέπουν στην αποδοχή, εκ μέρους μας, μιας εντελώς απαράδεκτης, αντιδημοκρατικής και ρατσιστικής λύσης, που δεν είναι άλλη από τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Χωρίς άλλο, δεν χρειάζονται πολλά, αλλά ούτε και ιδιαίτερες γνώσεις και ικανότητες, για να αντιληφθεί ο καθένας ότι η ως άνω λύση είναι εξολοκλήρου άδικη και δεν προσφέρεται καθόλου, με βάση τα δεδομένα, για τη διευθέτηση του εθνικού μας θέματος. Απλώς, με τη διζωνική ομοσπονδία νομιμοποιούνται τα αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής.
Και τώρα στο προκείμενο. Εν πρώτοις, η Κύπρος είναι πολύ μικρή χώρα και, ως εκ τούτου, εντελώς ακατάλληλη για να εφαρμόσει ομοσπονδιακό σύστημα διακυβέρνησης. Δεν έχει το μέγεθος μιας μεγάλης χώρας, όπως είναι η Ισπανία, η Γερμανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο Καναδάς και η Ινδία, οπότε η ομοσπονδία όχι μόνο έχει θέση, αλλά και επιβάλλεται η εφαρμογή της, επειδή τα αποτελέσματά της αποβαίνουν θετικά γι’ αυτά τα κράτη.
Αλληλένδετο με το μικρό μέγεθος της χώρας είναι και το μικρό ποσοστό, γύρω στο 18% περίπου, της τουρκοκυπριακής μειονότητας. Ασφαλώς, η ομοσπονδία δεν είναι σύστημα κομμένο και ραμμένο για έναν τόσο μικρό αριθμό κατοίκων, όπως είναι οι Τουρκοκύπριοι. Ταυτόχρονα, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι μειονότητες υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, με τον τύπο του ενιαίου κράτους να επικρατεί σ’ αυτές και, ασφαλώς, με την πλειονότητα των κατοίκων να αποφασίζει για όλα, και τους πολίτες να διαθέτουν μία και μόνο ψήφο. Ως εκ τούτου, η τουρκοκυπριακή μειονότητα, με κανέναν τρόπο, δεν θα πρέπει να τύχει προνομιακής αντιμετώπισης, με την αναγκαστική επιβολή ομοσπονδιακής λύσης στη μικρή μας χώρα. Στην ίδια την Τουρκία, οι Κούρδοι αποτελούν, σήμερα, το 15%-20% του συνολικού πληθυσμού της χώρας, το οποίο ποσοστό μεταφράζεται σε πληθυσμό 15 έως 20 εκατομμυρίων κατοίκων, αλλά πού λόγος για ανθρώπινα δικαιώματα, αυτονομίες και ομοσπονδίες! Χωρίς άλλο, για τους Τούρκους ισχύουν πάντοτε τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά!
Ένας άλλος αποτρεπτικός παράγοντας που αντιπαρατίθεται στην εφαρμογή της διζωνικής ομοσπονδίας στον τόπο μας είναι το γεγονός ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν κατοικούσαν, τουλάχιστον ένας μεγάλος αριθμός, σε μια συγκεκριμένη περιοχή της Κύπρου, αλλά, αντίθετα, ήταν διασκορπισμένοι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του νησιού, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτούς να αποτελέσουν την πλειονότητα στο δικό τους κρατίδιο, σε περίπτωση εφαρμογής της ομοσπονδίας. Γι’ αυτό, οι ένθερμοι θιασώτες της διζωνικής ομοσπονδίας μηχανεύονται χίλιους δυο τρόπους, κατά κανόνα αντιδημοκρατικούς και ρατσιστικούς, για να τα φέρουν βόλτα. Έτσι, εισηγούνται τον περιορισμό του δικαιώματος της ελεύθερης εγκατάστασης στο τουρκοκυπριακό κρατίδιο σε αριθμό Ελληνοκυπρίων, οπότε δημιουργείται το εξής ανεπίτρεπτο. Ο κάθε Κύπριος θα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εγκατασταθεί σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά όχι σε οποιοδήποτε μέρος της δικής του πατρίδας. Με άλλα λόγια, το θέατρο του παραλόγου στην πιο ακραία του μορφή.
Άλλοι αετονύχηδες γραφιάδες εισηγούνται πιο ρηξικέλευθες προτάσεις για να καταστούν τα αδύνατα δυνατά. Σύμφωνα με περισπούδαστους δημοσιογράφους, ένας αριθμός Ελληνοκυπρίων, που θα εγκατασταθεί στο τουρκοκυπριακό κρατίδιο, θα θεωρούνται ετεροδημότες και θα ψηφίζουν υποψηφίους άλλων περιοχών και όχι της δικής τους περιοχής, για να μην αλλοιώνεται, δήθεν, η βούληση των Τουρκοκυπρίων. Όμως, αποκρύβεται από εμάς το γεγονός ότι οι ετεροδημότες αποφασίζουν αυτοί και μόνο να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο και ποτέ δεν τους επιβάλλεται. Ο θεσμός του ετεροδημότη γίνεται με ψηφοφόρους στην Ελλάδα, που κατοικούν σε διαφορετική από τη γενέτειρά τους περιοχή, αλλά προτιμούν να ψηφίζουν με βάση τη νέα διεύθυνση. Με αυτόν τον τρόπο βάση, διατηρείται ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο περιοχών, κάτι που δεν θα γίνεται στην περίπτωση των Κυπρίων ετεροδημοτών. Ό,τι θα γίνεται εδώ, θα είναι απλώς ψεύτικο επίχρισμα δημοκρατικότητας.
Απορίας άξιον είναι το γεγονός ότι αποδέχονται αυτήν τη λύση τόσο ο ΔΗΣΥ, που καμώνεται τον εκπρόσωπο της εθνικοφροσύνης, ασφαλώς στα λόγια μόνο, όσο και το ΑΚΕΛ, που καμώνεται το προοδευτικό κόμμα. Τώρα, πώς γίνεται να αποδέχεται μια τόσο άδικη λύση, ένα τόσο, τάχα, προοδευτικό κόμμα, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Ευτυχώς που το ΚΚΕ, αδελφόν κόμμα με το ΑΚΕΛ, απορρίπτει τη διζωνική ομοσπονδία και, έτσι, μέχρις ενός βαθμού, σώζει τα προσχήματα!
*Φιλόλογος
