Μεγάλη αίσθηση έκανε στην Ελλάδα, η ομιλία την περασμένη εβδομάδα του Κύπριου πολιτικού, πρώην Υπουργού Εξωτερικού Ιωάννη Κασσουλίδη στο ετήσιο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, που φέτος είχε τίτλο-θεματολογία «Η Καμπύλη της Μεταπολίτευσης, 1974-2024».
Ο υπογράφων συντόνισε ένα πάνελ με τίτλο «Το καταγωγικό τραύμα της Μεταπολίτευσης και η εθνική στρατηγική». Αφορούσε το Κυπριακό, το μεγαλύτερό μας τραύμα, και κατ’ επέκταση τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την εθνική στρατηγική. Ήταν 6 ομιλητές.
Στο τέλος, ανέβηκε στη σκηνή ο κ. Κασσουλίδης με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που είναι η ψυχή του Κύκλου Ιδεών, και που οι πολιτικές του εμπειρίες ριζώνουν βαθιά στο κυπριακό πρόβλημα. Μετά από μια σύντομη εισαγωγή και καλωσόρισμα, ο Κύπριος Υπουργός Εξωτερικών, πήρε τον λόγο, και εξήγησε απλά και καθαρά πώς και γιατί βρισκόμαστε ακόμα σήμερα στο … πουθενά!
Όποιος επιθυμεί, μπορεί να διαβάσει ή και να ακούσει τον λόγο του εδώ. https://vimeo.com/945856516
Εγώ ξεχωρίζω εκείνο το σημείο στο οποίο αναφέρθηκε στο περίφημο εφεύρημα, που δεν έχει μόνο τουρκοκυπριακή ρίζα, της λύσης δύο κρατών:
Η Ε.Ε έχει καταστήσει σαφές ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί σαν μέλος δύο κυπριακά κράτη. Ένα – και τους πέφτει πολύ. Αντίθετα μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, θα φέρει αυτόματα τους Τουρκοκύπριους στην Ένωση» ανέφερε και συμπλήρωσε: «Συμπερασματικά, σαν κυπριακός λαός, μετά το τραύμα της Κατοχής, αντί να αντικρίσουμε κατάματα το τι μας συνέβη, γίναμε ευκολόπιστοι, αφελείς και ερασιτέχνες. Κυρίως όμως μείναμε ακαθοδήγητοι».
Αυτή η μικρή παράγραφος θαρρώ πως τα λέει όλα. Για όλους, ειδικά αυτούς που άφησαν ή έκαναν τον λαό να πελαγοδρομεί…
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο της ομιλίας Κασουλίδη εδώ: https://vimeo.com/945856516
Ρεμπεσκέδες. Ο επιτυχημένος χαρακτηρισμός με τον οποίο η Ντόρα Μπακογιάννη περιέγραψε το κοπάδι του υπό Κασσελάκη ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Στο Ετυμολογικό του Λεξικό, ο Μπαμπινιώτης λέει ότι η λέξη ίσως να προέρχεται από συγχώνευση σε μία λέξη (συμφυρμό) της φράσης ρεμπ(ετ) (α)σκε(ρι), με προσαρμογή κατά το αρσενικό σε -ες, εικάζοντας ότι προερχόταν από σώματα ατάκτων. Στο μεγάλο του Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας, ρεμπεσκές είναι πρόσωπο χωρίς διάθεση για εργασία, αργόσχολος ή αλήτης, ρέμπελος, τεμπέλης, αχαίρευτος, ανεπρόκοπος.
Την περασμένη εβδομάδα προσπάθησα να βρω την κυπριακή εκδοχή του ρεμπεσκέ (αφού και στο νησί μας, ειδικά στην πολιτική σήμερα, έχουμε πολλούς από δαύτους), μου ήρθε το αμπάλατος, αλλά για περισσότερη αξιοπιστία ζήτησα τη βοήθεια του κοινού, που λένε και στα τηλεπαιχνίδια. Ήρθαν πολλά μέιλ. Εκείνο που τα περιλαμβάνει σχεδόν όλα, είναι από τον αναγνώστη μας κ. Ιωάννη Ηρακλέους, που με πληροφορεί ως εξής για κάποια συνώνυμα του “αμπάλατου”, το οποίο, κατά μια εκδοχή λέει, προέρχεται από το αγγλικό unbalanced (=ανισόρροπος), και που είναι: μαννός, μαννοκίκκιρος, ττόππουζος, κουρούπεττος, ππούλλιν, γάρος, βόρτος, ζοππόβορτος, ζοππογαουρόβορτος, ττακκουρημένος…
ΥΓ1: Απ’ όλα αυτά, μόνο το γάρος γνωρίζω, γιατί είναι αυτό που ακούω τις πιο πολλές φορές όποτε είμαι στη Κύπρο, και μάλιστα λέγεται από φίλο προς φίλους. Άρα, θεωρώ πως λέγεται για καλό. Φιλικά! Κάτι, που δεν συνάδει με επίθετο που χρησιμοποίησε η Ντόρα για τους σημερινούς Συριζαίους…
Ανωνύμου: «Υπάρχουν τρία είδη ηγετών. Αυτοί που επιβάλλουν την θέλησή τους, αυτοί που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Κι αυτοί που απλώς αναρωτούνται τι συνέβη». Νομίζω ότι στα μέρη μας έχουμε πλεόνασμα από το τελευταίο είδος…
