Ο Μάριος Χριστοφίδης εκφράζει κάποιες σκέψεις γύρω από την αμυντική θωράκιση της Κύπρου και την ανάγκη να βρει έναν σύμμαχο – προστάτη για την άμυνάς της απέναντι στην επιθετική Τουρκία.
Λέγεται ότι μια Πολιτεία δεν πρέπει να δημιουργεί ευημερία όταν δεν είναι εις θέσιν να προστατεύσει αυτή την ευημερία. Μια τέτοια Πολιτεία είναι, δυστυχώς, η Κυπριακή Δημοκρατία που δημιουργεί ευημερία για μια μερίδα πολιτών της, χωρίς να είναι σε θέση να προστατεύσει την ευημερία αυτή.
Οι αρμόδιοι προσπαθούν να προσελκύσουν επενδύσεις, ισχυριζόμενοι ότι η Κύπρος είναι η πιο ασφαλής χώρα στη περιοχή, όταν με την παρουσία της Τουρκίας ουσιαστικά δεν είναι. Πώς μπορεί να είναι ασφαλής χώρα όταν υπάρχει η επιθετική Τουρκία 40 μίλια από τη Κερύνεια. Όταν κατέχει το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και βρίσκεται μερικά μίλια από την πρωτεύουσα με 45.000 στρατό σε επιθετική διάταξη;
Η Εθνική Φρουρά με το μικρό στρατό (10.000) και χωρίς Αεροπορία και πολεμικά πλοία, δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτρεπτική δύναμη έναντι στη Τουρκία των 500.000 μελών των ενόπλων της δυνάμεων, των 3.500 αρμάτων μάχης, των 300 μαχητικών αεροπλάνων των 115 πολεμικών πλοίων που διαθέτει και, βέβαια, των 45.000 πάνοπλων Τούρκων στρατιωτών στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με την Τουρκία στη Λήδρας και σε άλλα οκτώ οδοφράγματα/ σύνορα, ο Ελληνοκύπριος δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης για συμμαχίες που δεν υπάρχουν.
Στα 64 χρόνια ζωής της Κυπριακής Δημοκρατίας καμία κυβέρνηση δεν προσπάθησε να εξασφαλίσει αμυντική συμφωνία με οποιαδήποτε χώρα ώστε να βοηθήσει την Κύπρο σε περίπτωση που η Τουρκία αποφασίσει να προελάσει πέραν της διαχωριστικής γραμμής.
Ο υπουργός Εξωτερικών οργώνει το εξωτερικό –και καλά κάνει– όμως δεν έχει στις αποσκευές του τον σημαντικότατο στόχο της εξεύρεσης συμμάχου – προστάτη της άμυνας της Κύπρου. Κρίμα.
Μικρές χώρες όπως το Λουξεμβούργο, η Μάλτα και η Κύπρος, χρειάζονται προστάτη στην άμυνά τους για να επιβιώνουν. Το Λουξεμβούργο ανήκει στο ΝΑΤΟ κι έχει στενότατη αμυντική συνεργασία με τις συμφωνίες των χωρών της BENELUX. Η Μάλτα έχει αμοιβαία αμυντική βοήθεια (mutual defence assistance) με το Ηνωμένο Βασίλειο. Αντίθετα, η Κύπρος είναι τελείως μόνη, χωρίς συμμάχους, πόσο μάλλον προστάτη και παράλληλα είναι και η μόνη χώρα που κινδυνεύει από άλλη ξένη χώρα, τη Τουρκία.
Υπάρχει και η ελπίδα κάποια στιγμή η ΕΕ να αποφασίσει για κοινή αμυντική πολιτική οπόταν προστάτης της Κύπρου θα είναι η ΕΕ όμως πότε;
Εκτός της άμεσης αναγκαιότητας της επαρκούς άμυνας, είναι καιρός η κυβέρνηση να ζητήσει δημόσια από τις δυο εγγυήτριες δυνάμεις, την Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο, να επέμβουν για να αποκαταστήσουν τη κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας ως η υποχρέωση τους με βάση τις πρόνοιες της Συνθήκης Εγγυήσεων. Εάν οι δυο αυτές εγγυήτριες αρνηθούν, που θα αρνηθούν, τότε η Κυπριακή Δημοκρατίας να προσφύγει στον ΟΗΕ όπου η Συνθήκη είναι κατατεθειμένη και να ζητήσει την ακύρωσή της αφού καμία από τις εγγυήτριες δυνάμεις δεν εξεπλήρωσε τις υποχρεώσεις της σύμφωνα με τη Συνθήκη Εγγυήσεων.
Μπορεί η έμφαση στην ασφάλεια της χώρας να θεωρηθεί κινδυνολογία, αλλά με τέτοια κατοχική και επιθετική Τουρκία, ο κίνδυνος είναι καθημερινά ορατός. Οπότε επείγει η εξασφάλιση της άμυνας πρακτικά και όχι θεωρητικά.
Si vis pacern para bellum (εάν θέλεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο), αλλά όταν έχεις τη δύναμη να το πράξεις. Η Κύπρος δεν έχει τη δύναμη γι’ αυτό ο προστάτης είναι λογικά απαραίτητος, αλλιώτικα η Τουρκία θα συνεχίσει να ελέγχει ανενόχλητη όλη τη Κύπρο με απρόβλεπτες συνέπειες.
