Ο Λοΐζος Πουργουρίδης αφηγείται συζήτηση που είχε με τον μικρό του εγγονό.
Καθόμαστε με τον εγγονό μου που είναι στη Ε΄ τάξη Δημοτικού και τον βοηθούσα στο μάθημα της Ιστορίας, όταν τελειώσαμε μου λέει..
-Γιατί παππού, αφού έχουμε τόσους πολλούς ήρωες, από τα αρχαία χρόνια ως σήμερα, τους κάνουμε αγάλματα, τους βάζουμε στεφάνια, τους τιμούμε στις εθνικές γιορτές και η μισή πατρίδα μας είναι σκλαβωμένη στους Τούρκους;
Η ερώτηση του με ξάφνιασε και καθώς με κοίταζε με τα αθώα παιδικά του μάτια, ένοιωσα ένοχος και δεν ήξερα τι να του απαντήσω… Ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα του είπα…
-Η διχόνοια μεταξύ μας έφερε την καταστροφή… αγόρι μου.
-Τι είναι η διχόνοια παππού;
-Η διχόνοια είναι η κατάρα που έχουν οι Έλληνες να μαλώνουν μεταξύ τους αγόρι μου. Και προσπάθησα να του εξηγήσω απλά. Η πατρίδα μας εκτός από ήρωες έχει και προδότες, αυτοί πριν πολλά χρόνια, πρόδωσαν την πατρίδα τους συνεργαζόμενοι με άλλους προδότες στρατιωτικούς από την Ελλάδα, έκαμαν το πραξικόπημα εναντίον της τότε κυβέρνησης, το 1974. Οι Τούρκοι που χρόνια περίμεναν αυτή την ευκαιρία, έκαμαν εισβολή στο νησί με πλοία, αεροπλάνα, στρατό, κανόνια και τάνκς, σκότωσαν, κατάστρεψαν, λεηλάτησαν και σκλάβωσαν τη μισή Κύπρο… με αποτέλεσμα πολλούς νεκρούς, αγνοούμενους, που ως τώρα ακόμη βρίσκουν τα λείψανα τους, έδιωξαν 200.000 ανθρώπους από τα σπίτια τους, η κατοχή και η προσφυγιά συνεχίζεται ακόμη.
Δεν ξέρω πόσα μπόρεσε να καταλάβει από όσα του είπα, όμως η απορία του για τους ήρωες με προβλημάτισε …νόμιζε πως οι πολλοί ήρωες θα κρατούσαν την πατρίδα μας ελεύθερη. Η πατρίδα κινδυνεύει να χαθεί ολόκληρη και οι ηγέτες πρέπει να μονοιάσουν για το συμφέρον του τόπου μας και όχι για το συμφέρον της τσέπης της καρέκλας και της εξουσίας.
Αφού είπαμε αυτά, ο εγγονός βυθίστηκε στο σκάλισμα του ηλεκτρονικού του παιγνιδιού αγνοώντας τους γύρω του, όπως κάνουν όλοι οι νέοι, απαξιώνοντας μας, γιατί τους έχουμε γκρεμίσει τα όνειρα τους. Βυθίστηκα και εγώ στις σκέψεις μου, από πού ξεκινήσαμε, πού φτάσαμε και πού θα μας πάρουν οι ηγέτες μας. Δεν σκέφτονται πως ο εχθρός καραδοκεί και περιμένει πάλι την ευκαιρία, να ολοκληρώσει τα σχέδια του, όπως τα έχει σχεδιάσει χρόνια τώρα…
