Η Νεοφύτα Φ. διερωτάται σε τι κοινωνία ζούμε με την τόση εγκληματικότητα και τη διαφθορά που υπάρχει, με τους απλούς πολίτες να μην εμπιστεύονται πλέον τις αρμόδιες Αρχές.
Απόπειρες φόνου, εμπρησμοί, βία παντού (σχολεία, οικογένειες, εργασία) ανεξαρτήτως ηλικίας, τόπου και χρόνου, γκανγκστερικές ληστείες, φυλακίζουν απλούς ηλικιωμένους πολίτες γιατί πυροβόλησαν τον ληστή που μπήκε στο σπίτι τους (όχι φυσικά ότι είναι σωστό, αλλά… ας δούμε και λίγο τον λόγο πίσω από αυτή την πράξη, την ηλικία του) κ.λπ. Τόσοι και τόσοι κάνουν χειρότερα και είναι έξω και κυκλοφορούν ελεύθερα και πράττουν όπως θέλουν, χωρίς κανείς να τους κάνει το οτιδήποτε νομίζοντας ότι ο κόσμος τους ανήκει) και τόοοοοοοοσα άλλα που δεν μπορούν να απαριθμηθούν.
Τα πιο πάνω απαρτίζουν τη σημερινή μας κοινωνία. Διαφθορά παντού και σε σημείο που και ο πιο απλός πολίτης δεν εμπιστεύεται πλέον ούτε καν τις αρμόδιες Αρχές για πάταξη του εγκλήματος. Και που να θέλει να μιλήσει, δεν θα το κάνει ή έστω θα το σκεφτεί διπλά και τριπλά για να το πράξει φοβούμενος για τη σωματική του ακεραιότητα κ.λπ. Και δεν είναι υπερβολή, αφού το βλέπουμε να συμβαίνει και με άτομα του Συνδικαλισμού.
Διερωτούμαι: Αναρωτήθηκε κανείς πού βαδίζουμε πια; Τι κοινωνία είναι αυτή που ζούμε; Πού πήγε η Κύπρος της «ανεμελιάς»; Που κοιμόμασταν στις ταράτσες και στις βεράντες των σπιτιών τα καλοκαίρια, που είχαμε τις πόρτες μας ανοικτές πρωί – μεσημέρι – βράδυ; Τώρα, τις έχουμε συνέχεια κλειδωμένες. Φοβόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά να παίξουν έξω στον δρόμο, στη γειτονιά, ανέμελα με την τόση εγκληματικότητα να κυκλοφορεί θρασύτατα και κανένας να μην αναλαμβάνει τις οποιεσδήποτε ευθύνες.
Τι κόσμο και τι κοινωνία θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, αναρωτήθηκε κανείς; Τελικά ποιοι μας «κυβερνούν»;
Όλα τα πιο πάνω και σίγουρα κι άλλα που δεν ανάφερα, τροφή για σκέψη… Για όλους μας και για τους διοικούντες αυτού του τόπου. Που πραγματικά μερικές φορές νιώθω ότι είμαστε στον αυτόματο σε αυτή τη χώρα… Και ότι ίσως τελικά κάποιος εκεί ψηλά, πρέπει να μας αγαπά πολύ! Μέχρι πότε όμως;;;
