Ο Κυριάκος Πολυκάρπου θίγει το μέγα θέμα του κυκλοφοριακού που ταλανίζει πια όλες τις πόλεις τις Κύπρου.
Σε τόσο μικρές αποστάσεις που έχουμε στην Κύπρο είναι απαράδεκτο να πήζουμε στους δρόμους όλες τις ώρες πλέον, αφού μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν υπήρχαν οι ώρες αιχμής, στις κύριες οδικές αρτηρίες και κυρίως στους εμπορικούς δρόμους.
Για να μεταβεί ένας οδηγός από Λευκωσία προς Λάρνακα χρειάζεται το πολύ 40 λεπτά. Από Λευκωσία προς Λεμεσό, το αργότερο μία ώρα. Την ίδια ακριβώς ώρα, ίσως και περισσότερη, χρειάζεται και για να μεταβεί από το σπίτι του στη δουλειά εντός Λευκωσίας, που μπορεί να είναι δυο – τρεις δρόμους παρακάτω. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο το πρωί ή το μεσημέρι. Τώρα πλέον όλες οι ώρες θεωρούνται αιχμής. Εκτός βέβαια, από το ότι οι μισοί δρόμοι είναι κλειστοί λόγω κατασκευής έργων και η κίνηση διοχετεύεται στους λίγους εναπομείναντες, καταντήσαμε να κινούμαστε με αυτοκίνητο μόνο για τα άκρως απαραίτητα. Οι χώροι στάθμευσης πάντα υπερπλήρεις και τα φανάρια αναβοσβήνουν μέχρι και τρεις φορές μέχρι να φθάσεις στα επόμενα.
Η διευθέτηση με το ωράριο της Δημόσιας Υπηρεσίας, προφανώς, δεν απέφερε καρπούς αφού είναι κυμαινόμενο και μέχρι τις εννιά πήζουν τα οχήματα στους δρόμους. Κάθε πρωί δυσκολεύεσαι να αποφύγεις εκνευρισμένους οδηγούς. Κορνάρουν, χειρονομούν και βρίζουν επειδή τους έπιασε κόκκινο, επειδή άργησε μερικά δευτερόλεπτα ο προπορευόμενος να εκκινήσει και να προχωρήσει μερικά μέτρα πιο κάτω. Χάνουμε πολύτιμο χρόνο στο τιμόνι.
Για δεκαετίες οι μαθητές διαμαρτύρονται για το πολύ πρωινό ξύπνημα, που καθίσταται ανυπόφορο και για τους γονείς, με την αναστάτωση στο σπίτι να είναι δεδομένη. Μήπως θα μπορούσε να αλλάξει αυτή η ώρα προσέλευσης στα σχολεία; Ορθά το έθεσε ο τέως υπουργός Υγείας, ότι σέρνουν τα μωρά κοιμισμένα για να τα πάρουν σχολείο στις 7:30, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μήπως θα σταματούσε και ο συνωστισμός με σχολικά φορτηγά και λεωφορεία ταυτόχρονα;
Ας μελετηθούν τρόποι για τα ωράρια των καταστημάτων, ή ακόμη και σε ιδιωτικές εταιρείες, επιτέλους ας λειτουργήσουν σωστά τα μέσα μαζικής μεταφοράς, να αποφορτιστεί το κομφούζιο. Επισπεύστε τα οδικά έργα να ανασάνουν οι δρόμοι από το καθημερινό χάος. Όταν δεν υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς να κινούνται με ακρίβεια, πώς να εμπιστευθούν οι εργαζόμενοι για να τα χρησιμοποιήσουν;
Και δεν είναι μόνο στη Λευκωσία το πρόβλημα αλλά και στη Λεμεσό. Στους κυκλικούς κόμβους αλλά και στους δρόμους με κατεύθυνση το παλιό λιμάνι, γίνεται επίσης το αδιαχώρητο. Βέβαια, η Λεμεσός κάνει τις δικές της μελέτες και ενέργειες να απαμβλύνει το πρόβλημα με κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, πολυώροφους χώρους στάθμευσης, βελτίωση των δημοσίων συγκοινωνιών, υποδομές για πεζοκίνηση και ποδηλατοκίνηση. Στη Λευκωσία υπάρχει όραμα;
Μπορεί να έχουμε την πολυτέλεια κάθε σπίτι να διαθέτει το λιγότερο τρία οχήματα, αλλά δεν έχουμε και επιλογή. Με τόσα εκατομμύρια που δίνει το κράτος σε λεωφορεία, αυτά θα έπρεπε να είναι γεμάτα εργαζόμενους και όχι ένα-δύο ηλικιωμένους ή ξένους εργάτες. Μήπως ο κάθε δήμος της μείζονος Λευκωσίας, να έκανε τις δικές του ρυθμίσεις;
