Ο Γεώργιος Γαβριήλ Στενιώτης, πρόεδρος του Συνδέσμων Αγωνιστών Πόλεως και Επαρχίας Πάφου γράφει για το τι πρέπει να γίνει, κατά τη γνώμη του, για να υπάρξει πραγματικά ευρωπαϊκή λύση στο Κυπριακό.
Σε άρθρο της στις 15/1/1950, η τουρκική εφημερίδα «Ελεύθερος Λόγος» έγραφε: «Εάν ποτέ επί της Κύπρου κυματίσει άλλη σημαία πλην της βρετανικής, αυτή θα είναι η τουρκική». Ο Τούρκος πολιτικός και στρατιωτικός, Ισμέτ Ινονού, είχε πει κατά την πολυτάραχο εκείνη περίοδο 1964-1974.
«Ετοιμασθείτε και μη βιάζεσθε. Αφήστε πρώτα τους Έλληνες να φαγωθούν μεταξύ τους και κάνετε περίπατο να πάρετε ό,τι θέλετε». Δυστυχώς, δεν λάβαμε υπόψη μας τα προμηνύματα αυτά καθώς και άλλα πολλά όπως εκείνο του δικτάτορα Παπαδόπουλου ότι «η Ελλάς και η Τουρκία δεν θα πρέπει να παρασυρθούν σε πόλεμο μεταξύ τους για χάρη των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων» (εφημ. «Μιλλιέτ», Μάιος 1971). Όμως, οι Τούρκοι τα έλαβαν σοβαρά υπόψη τους και σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται στην πλέον δεινή θέση της ιστορίας της με κύρια χαρακτηριστικά ένα ανελέητο εθνικό ξεκαθάρισμα και ένα βάρβαρο εποικισμό της κατεχόμενης γης μας.
Σήμερα, 50 χρόνια μετά από εκείνη την εφιαλτική ευκαιρία που βρήκαν οι Τούρκοι, περιμένουν και πάλι να τους δώσουμε άλλη μια τέτοια ευκαιρία για να καταλάβουν ολόκληρη την Κύπρο. Και οι συνεχείς προβαλλόμενες νέες αξιώσεις των, ο συνεχιζόμενος εποικισμός, η διοχέτευση καθημερινά στις ελεύθερες περιοχές εκατοντάδων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, οι προκλήσεις στη νεκρή ζώνη και ο εντελώς παράλογος αναθεωρητισμός της λύσης που ζητούν αυτό ακριβώς επιμαρτυρούν.
Ας αφήσουμε λοιπόν, όσοι πολιτευόμαστε και αγαπούμε τον τόπο μας, κατά μέρος το μίσος που φωλιάζει στην καρδιά μας και εκδηλώνεται είτε ως θυμός, είτε ως πικρία, είτε ως οξυχολία, είτε ως έξαψη, είτε ως οργή. Το μίσος, ο φθόνος και η έλλειψη αυτογνωσίας ρυπαίνουν την καρδιά μας από πικρόχολα αισθήματα, μας βαραίνουν και μας κάνουν να μην αφαιρούμε το περικάλυμμα της φιλαυτίας μας για να δούμε τις δικές μας αδυναμίες. Θολώνουν την κρίση μας.
Αν Ελλάδα και Κύπρος συντονίσουμε τις προσπάθειές μας και μείνουμε αμετακίνητοι σε θέσεις αρχών, είναι δυνατή η σωτηρία μας. Ο Ελληνισμός όταν ήταν έτοιμος για θυσίες και όταν ομονοούσε, πάντα πετύχαινε τους στόχους του. Ας συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των καιρών. Δεν είμαστε ούτε στο παρά πέντε, ούτε στο παρά ένα. Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο τουρκοποίησης της Κύπρου. Όλο το έθνος οφείλει να σταθεί δίπλα από τον εκλεγμένο Πρόεδρο Ν. Χριστοδουλίδη. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, με το ύφος και το ήθος του, δεν θα επιτρέψει καταστροφικό διχασμό όπως εκείνο του 1974. Αγωνίζεται νυχθημερόν για λύση που να μη προϋποθέτει κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Για λύση που να περιλαμβάνει πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων και για λύση βάσει του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Αν όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι δικαιούνται να έχουν ελεύθερη διακίνηση, ελεύθερη εγκατάσταση και απόκτηση περιουσίας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, γιατί εμείς οι Κύπριοι να μη δικαιούμαστε τα ίδια πράγματα στην πατρίδα μας; Γιατί να μη μπορούμε να κατοικήσουμε στα σπίτια μας και να απολαμβάνουμε τις περιουσίες μας;
Όσοι λοιπόν αγαπούν την πατρίδα και τη θέλουν ελεύθερη, ας αφήσουν τα μικρά και τα ασήμαντα που θολώνουν το μυαλό και την κρίση και να σταθούν δίπλα του σημερινού μας Προέδρου. Υπεράνω όλων ίσταται η πατρίς. Και δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία για σωτηρία της.
