Ο Γεώργιος Γαβριήλ Στενιώτης, πρόεδρος Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-59 πόλης και Επαρχίας Πάφου, γράφει πως πρέπει να σταματήσουμε να τα φορτώσουμε όλα στους ξένους για το σημερινό κατάντημα της πατρίδας μας και πως είναι καιρός να αρχίσουμε να κάνουμε αυτοκριτική
Τι λόγια έχουμε να πούμε αν οι ανδριάντες, που περήφανα στολίζουν τις πλατείες των πόλεων και των κοινοτήτων που τους γέννησαν, πάρουν σήμερα σάρκα και οστά, ανοίξουν τα μάτια και το στόμα τους και ζητήσουν τον λόγο για το σημερινό μας κατάντημα; Δυστυχώς, τα χρόνια εκείνα της λεβεντιάς, ακολούθησαν χρόνια δίσεκτα. Τη λιακάδα της ελπίδας διαδέχτηκε η βαρυχειμωνιά, την αδελφοσύνη διαδέχτηκε ο διχασμός, την αυταπάρνηση το συμφέρον, την αγάπη και το μόνοιασμα η διχόνοια και το μίσος.
Κομματιάστηκε η πατρίδα μας σήμερα. Διώξαμε τον Άγγλο δυνάστη, μα ο τούρκικος Αττίλας πιο φοβερός, πιο στυγερός εχθρός, μολύνει τη γη που αγιάστηκε με τόσο αίμα, πόνο και δάκρυα.
Μπορούμε, βέβαια, για το σημερινό μας κατάντημα να τα φορτώσουμε όλα στους ξένους. Εξάλλου, η μετάθεση ευθυνών είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής μας. Από τους αρχαίους χρόνους βρίσκαμε πάντα έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να του φορτώσουμε τις ευθύνες, για τα λάθη και τις παραλήψεις μας. Είναι η εύκολη και ανώδυνη απάντηση. Φταίνε οι Άγγλοι, οι Αμερικάνοι, η Ελλάδα, η ΣΙΑ, το ΝΑΤΟ, η Χούντα, η ΕΟΚΑ Β΄, ο Γρίβας, ο Μακάριος, οι ακροδεξιοί, οι κομμουνιστές και πολλοί άλλοι. Μπορεί να έχουν όλοι το μερίδιο ευθύνης τους, όμως ποτέ δεν επιδιώξαμε να κάνουμε μια αυτοκριτική για να διαπιστώσουμε το μέγεθος και τον βαθμό της δικής μας ευθύνης. «Ο δε ανεξέταστος βίος, ου βιωτός», δίδασκε ο Σωκράτης. Ζωή χωρίς αυτοκριτική δεν αξίζει να τη ζούμε.
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να κάνουμε έναν αυτοέλεγχο. Να διαπιστώσουμε τις παραλείψεις και τα λάθη μας και να ζητήσουμε συγχώρηση από τη στρατιά των ηρώων μας. Να αλλάξουμε έστω και την τελευταία στιγμή πορεία, πριν καταποντιστούμε στο βάραθρο της εθνικής συμφοράς. Aς αφήσουμε κατά μέρος όλα εκείνα τα πάθη, που αφορμή έχουν τα οφίκια και τα λάφυρα της εξουσίας. Την εμπάθεια, την οργή, τις άστοχες παρεξηγήσεις και κυρίως τις δολερές διχόνοιες που όχι λιγοστές φορές έφεραν κατρακύλα και δυστυχία στην φυλή μας..Θα πρέπει, έστω και τη δωδεκάτη, με σύνεση και προσοχή να στήσουμε τη θέληση ατσάλινη, γιγάντια και μένοντας πιστοί στον επιτακτικό όρκο της στρατιάς των ηρώων μας να επουλώσουμε τις πληγές που ανοίχτηκαν από τις ξένες συνωμοσίες.
