Ο Κυριάκος Πολυκάρπου σχολιάζει τα περί εγκληματικότητας με αφορμή τα τελευταία κτυπήματα του οργανωμένου εγκλήματος.
Η εγκληματικότητα σε μια κοινωνία και η ανασφάλεια που γεννάται στους πολίτες ενός κράτους εξαιτίας ενεργειών που διεγείρουν τις ανησυχίες και τους φόβους τους, δεν αποτελεί απλά κοινωνικό ζήτημα που χρήζει κοινωνιολογικής προσέγγισης. Είναι ταυτόχρονα και πολιτικό.
Η νέα εγκληματική ενέργεια που σημειώθηκε την περασμένη Κυριακή στην Αγλαντζιά, σε συνδυασμό φυσικά και με τα όσα άλλα είδαμε ή ακούσαμε –συμπτωματικά ή όχι– να λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα, είναι λογικό να έχουν προκαλέσει μία αναστάτωση ανάμεσα στους πολίτες. Οι παλιές καλές εποχές που ο κόσμος κοιμόταν με ανοικτές πόρτες και παράθυρα τα βράδια, σίγουρα έχουν περάσει εδώ και καιρό ανεπιστρεπτί. Αυτό το έχουμε εμπεδώσει πλέον ως κοινωνία. Ζούμε όμως ακόμα σε μια χώρα που μπορούμε να δηλώνουμε περήφανα ότι υπάρχει υψηλό αίσθημα ασφάλειας. Η εγκληματικότητα, παρά την αύξηση των περιστατικών που καταγράφονται σε σχέση με πιο παλιές εποχές, ευτυχώς, παραμένει σε χαμηλά σχετικά με άλλες χώρες επίπεδα. Δεδομένα τα οποία είναι πολύ σημαντικά τόσο για την ποιότητα ζωής των κατοίκων μίας χώρας, αλλά και για την εικόνα ενός κράτους προς τα έξω.
Τα τελευταία φαινόμενα που έχουν σημειωθεί σίγουρα έχουν συγκλονίσει την κυπριακή κοινωνία. Το να νιώθει κάποιος ότι μπορεί ο οποιοσδήποτε και για τον οποιοδήποτε λόγο να μπει στο σπίτι του παράνομα για να κλέψει και στο τέλος να τον σκοτώνει, δεν είναι καθόλου ευχάριστο συναίσθημα για κανέναν. Όπως φυσικά και το να φοβάται να κυκλοφορεί τα βράδια, διότι μπορεί ξαφνικά να βρεθεί ανάμεσα σε πυρά εγκληματικών στοιχείων.
Εν κατακλείδι, είναι ακριβώς εδώ που το κράτος οφείλει να προστατεύσει τους πολίτες του και είναι εδώ ακριβώς που το θέμα της αντιμετώπισης εγκληματικότητας, είναι και πολιτικό ζήτημα, εφόσον οι αρμόδιες Αρχές του κράτους οφείλουν να λάβουν άμεσα και δραστικά μέτρα προκειμένου να αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους καταστάσεις. Το κράτος οφείλει να προστατεύσει τους πολίτες του από ενέργειες και πράξεις που θέτουν σε κίνδυνο την προσωπική του ασφάλεια και διαχέουν το αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες.
Η ασφάλεια του κάθε πολίτη είναι ανθρώπινο δικαίωμα και ένα δημοκρατικό κράτος οφείλει να βρίσκει τρόπους διασφάλισης των δικαιωμάτων των πολιτών του. Και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα προτού χάσουμε το τρένο.
