Ο Μάριος Χριστοφίδης σκιαγραφεί την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Κυπριακό…
Η διχοτόμηση της Κύπρου πρωτοαναφέρθηκε στο σχέδιο Radcliffe το 1956. Αναφέρθηκε ως η ιδανική για την Τουρκία, υπό τις συνθήκες της εποχής και στην έκθεση του Νιχάτ Ερίμ προς τον Τούρκο πρωθυπουργό, Αντνάν Μεντερές στα τέλη του 1956. Δυστυχώς, η διχοτόμηση έγινε επί χάρτου με το δοτό Σύνταγμα της Ζυρίχης. Στη συνέχει, έγινε με την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από τη κυβέρνηση και με τη διοίκηση της Κυπριακής Δημοκρατίας μόνο από Ελληνοκύπριους. Η διχοτόμηση έγινε επί του εδάφους με την τουρκική εισβολή το 1974 και στη συνέχεια με ανακήρυξη από τον Ραούφ Ντενκτάς της Τουρκοκυπριακής Ομόσπονδης Πολιτείας (TCFS), έναν χρόνο αργότερα. Η διχοτόμηση έγινε με τη Συμφωνία Κορυφής Μακαρίου – Ντενκτάς το 1977 περί διπεριφερειακής ομοσπονδίας. Και βεβαίως, έγινε με την παράνομη και μονομερή ανακήρυξη από τον Ντενκτάς της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου (TRNC) το 1983. Η διχοτόμηση έγινε με το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για λύση του Κυπριακού στη βάση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα. Έγινε με το άνοιγμα 9 οδοφραγμάτων με αστυνομικούς και τελωνιακούς ελέγχους και με επίδειξη διαβατηρίου ή ταυτότητας και από τις δύο πλευρές, λες και έχουμε σύνορα. Η διχοτόμηση έγινε με το ψευδοκράτος να μετρά 40 χρόνια ύπαρξης και τους Ε/κ και Τ/κ να ζουν χωριστά εδώ και σχεδόν 50 χρόνια, ελέω τουρκικής εισβολής. Η ντε φάκτο διχοτόμηση είναι εδώ με το συνεχιζόμενο στάτους κβο και βεβαίως με τη νέα τουρκική πολιτική περί λύσης δύο κρατών.
Κατ’ εμέ η διχοτόμηση παραμένει με τη συνεχιζόμενη λανθασμένη και αποτυχημένη πολιτική/ στρατηγική/ τακτική των εκάστοτε Προέδρων της Δημοκρατίας και πολιτικών της ε/κ πλευρά χωρίς καμία αναπροσαρμογή παρά τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις και άλλες διεθνείς αλλαγές.
Όλες οι διχοτομικές κινήσεις για 65 χρόνια (από το 1959) αγνοούνταν από τις πολιτικές και πολιτειακές ηγεσίες μας, γι’ αυτό το Κυπριακό βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση σήμερα. Οι κινήσεις της Τουρκίας στα Βαρώσια, στη νεκρή ζώνη και η οικοδομική ανάπτυξη σε περιουσίες ε/κ στα κατεχόμενα τσιμεντώνουν τη διχοτόμηση μαζί με την απραξία της ε/κ πλευράς από το 2017. Η πινακίδα στη κατεχόμενη πλευρά στα οδοφράγματα «Welcome to the Turkish Republic of Northern Cyprus», δυστυχώς, τα λέει όλα.
Αν και το Κυπριακό είναι διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής, δυστυχώς, η ε/κ πλευρά από το 1968 (έξι χρόνια πριν την τουρκική εισβολή) λανθασμένα το αποδέχτηκε ως δικοινοτική διαφορά και, δυστυχώς, συνεχίζει να το κάνει. Δυστυχώς, η μικρή και αδύναμη Κύπρος δεν διαθέτει ούτε το στρατιωτικό ούτε το διπλωματικό εκτόπισμα για να ανατρέψει τη διχοτόμηση, ενώ η ΕΕ που μπορεί, δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται λόγω οικονομικών συμφερόντων ορισμένων κρατών – μελών στη Τουρκία. Ο Ερντογάν στην Αθήνα, για το Κυπριακό δήλωσε ότι πρέπει να βρεθεί βιώσιμη λύση λαμβάνοντας υπόψη τις πραγματικότητες στο νησί, αποφεύγοντας αναφορά στα δυο κράτη αλλά όμως και η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα αναγνωρίζει τις πραγματικότητες στο νησί. Άρα, με αυτά τα δεδομένα μόνο η Τουρκία αποφασίζει εάν, πότε και πώς θα λυθεί το Κυπριακό. Αυτή, δυστυχώς, είναι η σκληρή πραγματικότητα.
