Η κυπριακή πολιτική σκηνή είναι αναγκαίο να διαμορφώσει μια νέα προοπτική για τη μελλοντική πορεία του νησιού και των κατοίκων του. Πρώτιστος στόχος πρέπει να είναι η απομάκρυνση των χρεοκοπημένων πολιτικών που οδήγησαν στην υπάρχουσα κατάσταση.
Στο παραπάνω πλαίσιο το άρθρο του κ. Άριστου Μιχαηλίδη με το οποίο επιτίθεται στον Νεοκυπριακό Σύνδεσμο δεν έχει τίποτα νέο να προσφέρει πέραν από την επανάληψη των γνωστών στρεβλών αφηγημάτων που αποτελούν μυωπική αντιμετώπιση των ιστορικών γεγονότων. Τέτοια γεγονότα πολλές φορές απομονωμένα αλλοιώνουν την μεγάλη εικόνα και δημιουργούν εντυπώσεις που δεν ανταποκρίνονται στις ιστορικές αλήθειες του παρελθόντος. Ένας τέτοιο μύθευμα αποτελεί συχνά η άποψη ότι η ελληνοκυπριακή κοινότητα και η ηγεσία της υπήρξαν αλάνθαστοι. Ένα αφήγημα που θέλει την «κακή» Τουρκοκυπριακή κοινότητα να ευθύνεται για όλα τα δεινά που έχει υποστεί ο τόπος. Αυτός ο επί δεκαετίες κυρίαρχος μύθος που επαναλαμβάνεται, έχει οδηγήσει την Ελληνοκυπριακή κοινότητα στα σημερινά αδιέξοδα και την κρίση ταυτότητας των τελευταίων δεκαετιών. Η κυπριακή κοινωνία που αποσπασματικά διδάχτηκε την ιστορία της αδυνατεί να σταθεί κριτικά απέναντι στις πολιτικές, τα λάθη και – γιατί όχι – τα εγκλήματα της ηγεσίας της.
Ποιες προτάσεις προωθεί πραγματικά ο κ. Μιχαηλίδης για το μέλλον της Κύπρου; Πως η ΕΚ κοινότητα θα διασφαλίσει την επιβίωση χωρίς λύση στις εστίες των προγόνων της; Και τι θα γίνει όταν τα κράτη αρχίσουν το ένα μετά το άλλο να αναγνωρίζουν την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»; Μήπως θα καταφύγουμε στη γνωστή ανούσια συνθηματολογία φωνασκώντας τα γνωστά εθνικιστικά συνθήματα τα οποία και πάλι θα δυσχεράνουν τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Ο Νεοκυπριακός Σύνδεσμος γεννημένος μέσα στις φλόγες του πραξικοπήματος και της εισβολής, επιδιώκει με συστηματική προσπάθεια τη συνολική ειρήνη και την επανένωση του κράτους.
Οι εμπειρίες του παρελθόντος μας υπενθυμίζουν την πικρία που έζησαν και οι δύο κοινότητες. Παρόλα αυτά, ο Νεοκυπριακός Σύνδεσμος προωθεί μια προοπτική για το μέλλον, αντί να επιμένει στη διαιώνιση της διχοτόμησης και του μίσους. Η κρίσιμη ερώτηση που πρέπει να τεθεί στην προκειμένη περίπτωση είναι πώς η Κύπρος, που κάποτε ήταν ένα ενιαίο κράτος με κοινή κουλτούρα, κατέληξε σήμερα να βρίσκεται ένα βήμα πριν την οριστική διχοτόμηση.
Οι άκαμπτες απόψεις που προωθούν τη διαίρεση σε βορρά και νότο αντιτίθενται στη φιλοσοφία μας. Αν σκοπός είναι να αποτρέψουμε την ολοκλήρωση της συμφοράς και την απώλεια της πατρίδας μας, πρέπει να αναγνωρίσουμε τη σημασία της ενότητας και της αμοιβαίας κατανόησης.
Εν κατακλείδι, ο κυπριακός λαός πρέπει να ανακτήσει την κυπριακή του ταυτότητα. Μια ταυτότητα που είναι βασισμένη στη συμφιλίωση, την ειρηνική συνύπαρξη αιώνων καθώς και την αγάπη για την κοινή πατρίδα. Είναι καιρός να αποδεχθούμε αυτήν την πρόκληση και να οικοδομήσουμε ένα κοινό μέλλον για την Κύπρο.
Τέλος συνειδητά επιλέγουμε να μην απαντήσουμε στην (αν)ουσία του κειμένου του κ. Άριστου Μιχαηλίδη για να μην ξύνουμε πληγές από τις οποίες δεν υπέφεραν μόνο ΕΚ αλλά και ΤΚ. Καμία κοινότητα δεν υπήρξε αλάνθαστη και οι ενέργειες των ακραίων στοιχείων ήταν αυτές που τράβηξαν το σύνολο του πληθυσμού στο βούρκο της σημερινής «καταβόθρας». Ο Νεοκυπριακός Σύνδεσμος δεν ξεπλένει καμία κοινότητα. Αντίθετα στέκεται κριτικά έναντι κάθε γεγονότος έστω κι αν αυτό προκαλεί πόνο, οδύνη και θλίψη. Θα μπορούσαν να γραφτούν σε αυτή την απάντηση δεκάδες παραδείγματα γεγονότων που πιστώνονται στη μια ή την άλλη κοινότητα αλλά πιστεύουμε ότι δεν προσφέρει τίποτε. Αντίθετα υποστηρίζουμε ότι η αντικειμενική γνώση του παρελθόντος είναι ζωτικής σημασίας, προκειμένου να αποφύγουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον.
Νεοκυπριακός Σύνδεσμος
