Ο Αιμίλιος Οικονόμου σχολιάζει την απουσία του Κυπριακού από την ατζέντα Μητσοτάκη, αλλά και την απουσία απαίτησης από την Κύπρο προς τον διεθνή παράγοντα για να βοηθήσει προς τη λύση του εθνικού μας προβλήματος εκμεταλλευόμενη τις σημερινές διεθνείς συγκυρίες.
Ενώ η πρόσφατη επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Λονδίνο, παρά την ακύρωση της συνάντησής του, με τον Βρετανό πρωθυπουργό, εστέφθη με σχετική επιτυχία, θα έλεγα, ότι αναφορικά με την επιστροφή των Κλαπέντων Μνημείων στο Μουσείο της Ακρόπολης, δυστυχώς, δε μπορώ να πω τα ίδια και για το Κυπριακό. Η αποτυχία του/μας, είναι πλήρης. Γιατί ισχυρίζομαι, αυτό; Απλούστατα, γιατί, στην ημερησία διάταξη, που ανακοινώθηκε, αναφέρονται όλα τα τρεχούμενα προβλήματα, μεταναστευτικό, Γάζα και άλλα πολλά, εκτός του Κυπριακού, που έπρεπε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να ήταν προτεραιότητα.
Άμα αυτή την περίοδο που η κολοσσιαία βοήθεια, που προσφέρεται αφειδώλευτα, από Αμερική, Αγγλία και όλη τη Δύση, προς το Ισραήλ για τη Γάζα, περνά μέσω των βρετανικών Βάσεων και των λιμανιών μας, δεν εγερθεί προς όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και δη προς την Αγγλία, τώρα, που ο ρόλος της είναι, ίσως, πιο σημαντικός ακόμη και από το ρόλο της Τουρκίας, για την επίλυση του Κυπριακού, πότε θα το εγείρουμε, με απαίτηση να το λύσουν και προς όφελός μας;
Αυτή η συγκυρία που φέρει την Κύπρο στην επικαιρότητα με την τεράστια βοήθεια που η Κύπρος προσφέρει σε όλες τις εμπλεκόμενες δυνάμεις, αν δεν την αξιοποιήσουμε, είμαστε άξιοι της τύχης μας και την ευθύνη φέρουν, ακεραία, οι ηγεσίες Κύπρου και Ελλάδας.
Πρώτον, η Ελλάδα, δεν έπρεπε από μόνη της να ενέγραφε το Κυριακό σαν θέμα προτεραιότητας, για συζήτηση με τον Σούνακ; Δεύτερον, η Κύπρος, δε γνώριζε για την επίσκεψη Μητσοτάκη, στο Λονδίνο; Την απέκρυψαν; Δεν το πιστεύω. Τρίτον, η κυπριακή κυβέρνηση δεν ήγειρε το θέμα στο Μητσοτάκη; Το ήγειρε και δεν έγινε αποδεχτό, για άλλη τακτική και στρατηγική;
Η Κύπρος, σήμερα, πέραν των όσων αναφέρθηκαν πιο πάνω, στη διένεξη της Γάζας, προσφέρει επαναπατρισμό χιλιάδων κόσμου, στις χώρες καταγωγής των για να αισθάνονται ασφαλείς. Ακόμη διατυμπανίζει τον περίφημο ανθρωπιστικό διάδρομο προς τη Γάζα και είναι, πιστεύω, μια εξαιρετική ιδέα. Δεν έπρεπε να διετύπωνε προς όλες τις δυνάμεις, «ρε ’σεις, φίλοι, κάνετε τόσα για το Ισραήλ, για την Ουκρανία, εγώ ως Κύπρος προσφέρω τόσα, κάντε κάτι επιτέλους και για μένα»; Αν δεν ζητήσουμε, αν δεν απαιτήσουμε, αν δεν δεσμεύσουμε τώρα που κολλάει το σίδερο, για να εξασφαλίσουμε μια βιώσιμη λύση, πότε, θα το κάνουμε; Και πάει η Ελλάδα στο Λονδίνο και το Κυπριακό απουσιάζει, από τη συζήτηση στη χώρα που το δημιούργησε. Όσοι προσμένετε, ότι θα τύχει συζήτησης στην επικείμενη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, σήμερα στην Αθήνα, απατάσθε, οικτρά!
