Ο Γεώργιος Γαβριήλ Στενιώτης και ο Μιχαλάκης Παπαντωνίου, πρόεδρος και αντιπρόεδρος, αντίστοιχα, των Συνδέσμων Αγωνιστών Πόλης και Επαρχίας Πάφου, απευθύνονται στον Γενικό Ελεγκτή.

Επιτέλους σ’ αυτό τον τόπο θα πρέπει να σοβαρευτούμε και λίγο. Oι δημόσιοι υπάλληλοι, που περιβάλλονται από αδικαιολόγητες «υπερεξουσίες» αποικιοκατάλοιπων νόμων, ας αντιληφθούν επιτέλους τις τεράστιες ευθύνες που επωμίζεται ένας εκλεγμένος Πρόεδρος μιας ημικατεχόμενης Δημοκρατίας. Μιας Δημοκρατίας που εδώ και 60 χρόνια κρατιέται με νύχια και με δόντια, στις κάθε είδους προσπάθειες των εχθρών της να τη διαλύσουν. Ας αναλογιστούν, επιτέλους, τις πολιτικές συνέπειες που θα έχει στο εθνικό μας θέμα μια απαγωγή με ένα ακολουθούμενο εκβιασμό ή κάτι άλλο. (Ζήσαμε στο παρελθόν μια τέτοια ενέργεια και είχε ως συνέπεια τη ματαίωση των προεδρικών εκλογών). Και ας λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι εκείνο που επιχειρούν να πετύχουν οι Τούρκοι το κάνουν αυτοί οι ίδιοι με τις αδικαιολόγητες ενέργειές τους. Την υποβάθμιση δηλαδή του θεσμού του Προέδρου και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από το 1960 μέχρι σήμερα ζήσαμε πολλούς τέτοιους ανώτατους υπαλλήλους. Δεν είδαμε όμως ούτε ακούσαμε κανέναν να συμπεριφέρεται και να ενεργεί με τέτοιες «υπερεξουσίες». Είδαμε, όμως, να διαπράττονται απ’ αυτούς –είτε κόκκινοι λέγονται είτε πράσινοι– και σοβαρότατα λάθη που κόστισαν στο δημόσιο αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Και εκείνος ο άμεπτος και αδιάφθορος τμηματάρχης, που τέθηκε δις σε διαθεσιμότητα και σήμερα είναι γενικός διευθυντής υπουργείου είναι του λόγου το αληθές.

Ας πάψουν, λοιπόν, οι περιζωσμένοι με αποικιοκρατικές «υπερεξουσίες» ελεγκτές να ασχολούνται με ασήμαντα και ευτελή γεγονότα που μοναδικό σκοπό έχουν το σπίλωμα του Προέδρου γιατί στην πραγματικότητα βοηθούν τους Τούρκους. Μήπως δεν πληρώνονται τούτοι τις υπερωρίες που εργάζονται; Μήπως δεν πληρώνονται τα γεύματα και τις διανυκτερεύσεις τους σε άλλες πόλεις; Και ύστερα, (ακούσαμε και τούτο τις προάλλες), πού ξανακούστηκε να επιχειρούν να κάνουν έφοδο για έλεγχο στα δωμάτια που μένει ο Πρόεδρος και η οικογένειά του;

Σε κάποιες άλλες χώρες της Ευρώπης, τα παιδιά των Προέδρων στις δημόσιες διακινήσεις τους συνοδεύονται μόνιμα και ολημερίς από αστυνομικούς φρουρούς. Εμάς τι μας ενοχλεί αν για ασφάλεια ή για άλλους λόγους τα μεταφέρουν στο σχολείο αστυνομικοί; Μήπως έτσι δεν συνέβαινε από παλιά και, μάλιστα, σε περιπτώσεις κατώτερων αξιωματούχων του κράτους;

Κύριε Γενικέ.

Ο κόσμος φωνάζει και διαμαρτύρεται για κάτι γήπεδα, για κάτι δρόμους και για κάτι άλλα πολλά έργα που για να τελειώσουν, τα εκατομμύρια που έκλεισε η προσφορά τους… εκτοξεύτηκαν στο δεκαπλάσιο. Μπορείτε να δώσετε κάποια απάντηση, κάποια δικαιολογία που να καθησυχάζει τον πολίτη;