Ο Νίκος Τινής γράφει για τι προηγήθηκε των γεγονότων στην Κοφίνου τον Νοέμβριο του 1967 και πώς φτάσαμε σε αυτά.
Για να περιγράφουμε ιστορικά γεγονότα πρέπει να βρούμε τις αιτίες και αφορμές, γιατί ξεκίνησαν τα γεγονότα και φτάσαμε στην εισβολή και κατοχή της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα. Η Κοφίνου ήταν ένας ενδιάμεσος σταθμός και αφορμή της ταπείνωσης της Χούντας των Αθηνών, από την Τουρκία. Στη συνάντηση κορυφής μεταξύ εκπροσώπων της Χούντας και της τουρκικής κυβέρνησης με αντικείμενο το Κυπριακό, υπό τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας Κωνσταντίνου Κόλια και της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, στο Κεσάν στις 9 Σεπτεμβρίου 1967 και ολοκληρώθηκε την επομένη στην Αλεξανδρούπολη.
Μετά τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι, προέδρου των ΗΠΑ, το 1963, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την Κύπρο, η απομάκρυνσή της από το NATO (συνάντηση Κένεντι – Μακμίλλαν το 1962) και ενίσχυση της βρετανικής δολιότητας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι δε ΗΠΑ αντιμετώπιζε το Βιετνάμ και τα εσωτερικά τους προβλήματα.
1964 και 1966, αρχίζουν οι ραδιουργίες του Ντιν Άτσεσον που αξιώνει όπως μην εμποδιστούν τυχόν αποβάσεις των Τούρκων και απαιτεί όπως διαλυθεί η Εθνοφρουρά της Κύπρου, επαναφέρει πλέον ανοικτά εισήγηση για λύση διπλής ένωσης στο Κυπριακό, αλλά με τη παραχώρηση εδαφικών ανταλλαγμάτων στην Τουρκία, είχε απορριφθεί.
1966 – ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΣΠΙΔΑ. Ο βασικότερος μάρτυρας κατηγορίας, ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας (κύριος συνωμότης ) και ο Νίκος Σαμψών ο γνωστός οκταήμερος της Κ.Δ. μετά το πραξικόπημα της Χούντας, 1974. Κατά της διάρκειας της δίκης ο Γρίβας κατηγορήθηκε ως όργανο συνωμοσιών, ως ο άνθρωπος που υπέσκαπτε τον Μακάριο και την ελληνική κυβέρνηση και κατατέθηκαν και σχετικά ντοκουμέντα, ο δε δικηγόρος Νικηφόρος Μανδηλαράς αργότερα δολοφονήθηκε το 1967 από τη Χούντα. Η όλη υπόθεση είχε σχεδιαστεί με πρόσφατη επίσκεψη στην Κύπρο του Ανδρέα Παπανδρέου, τότε υπουργού Προεδρίας στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου.
1967 – Κατά τους εορτασμούς της 28ης Οκτωρίου, ο Μακάριος διακήρυξε, όχι στη διχοτόμηση και στις νόθες λύσεις. Η νίκη δεν θα επιτευχθεί εις τις συνομιλίες με την Τουρκία.
1967– Για μια ακόμη φορά η Κύπρος βρέθηκε στο στόχαστρο της Τουρκίας και ο πολεμικός στόλος της Άγκυρας ετοιμάστηκε για εισβολή, με αφορμή την κρίση στον τουρκοκυπριακό θύλακα Αγίου Θεοδώρου – Κοφίνου. Κήρυξη πολέμου απειλεί η Άγκυρα εάν σημειωθούν νέα επεισόδια, η δε τουρκική προπαγάνδα φόρτιζε το κλίμα κάνοντας λόγο για γενοκτονία των τουρκοκυπρίων και με παραβιάσεις με πολεμικά αεροσκάφη, του εναερίου χώρου της Κ.Δ.Η ταπείνωση της Χούντας από την Τουρκία είχε σαν αποτέλεσμα να δεχθεί η Ελλάδα μια σειρά από αξιώσεις – Αποχώρηση της Ελληνικής μεραρχίας (δεν ήταν θέμα της Κύπρου όπως και η αξίωση απομάκρυνσης του Γρίβα) από την Κύπρο, παραχώρηση Αστυνομίας στα τουρκοκυπριακά καντόνια με 800 αστυνομικούς.
Μετά τη νίκη αυτή της Τουρκίας επί της Ελλάδας, ο Σάιρους Βανς ήλθε στην Κύπρο για να διαπραγματευθεί με τον Μακάριο τη διάλυση της εθνοφρουράς, τον αφοπλισμό και τις διευρυμένες αστυνομικές εξουσίες στους στρατιώτες του ΟΗΕ. Στις αξιώσεις του Βανς ο Μακάριος αντέταξε τους δικούς του όρους: 1) Όχι στην διάλυση της εθνικής Φρουράς. 2) Μαζί με την Ελληνική μεραρχία να φύγουν όλες οι ξένες δυνάμεις. 3) Απόρριψη η εισήγηση για αύξηση των εξουσιών της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ. 4) Κατάργηση των συμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας για επεμβάσεις στην Κύπρο.5) Επαρκείς εγγυήσεις από τον ΟΗΕ για την ασφάλεια της Κύπρου. Ανένδοτος ο Μακάριος απορρίπτει όλες τις αξιώσεις των νεοσουλτάνων, ύστερα από τα γεγονότα της Κοφίνου.
