Τι καλό είδαμε από την Ευρώπη;

Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και πρόσφυγας από την Κερύνεια διερωτάται ποια είναι η υποστήριξη της ΕΕ προς την Κύπρο, με αφορμή τη νέα τουρκική πρόκληση στον Άγιο Δομέτιο.

Όλοι παρατηρούμε με ανησυχία και φόβους, την κατάσταση όπως εξελίσσεται επί του κυπριακού εδάφους. Μετά τις παραβιάσεις στα Στροβίλια, τη Δερύνεια, την Πύλα, το γήπεδο της Τσεντίνκαγια κ.λπ., έχουμε τώρα τον Τούρκο εισβολέα, με το έτσι θέλω, να προχωρεί σε απαράδεκτες ενέργειες, επανδρώνοντας φυλάκιο στον Άγιο Δομέτιο. Ή βάζοντας κάμερες παρακολούθησης πάνω σ’ αυτό.
Για τα Ηνωμένα Έθνη, που υποτίθεται έπρεπε να ανακαλούν στην τάξη, τις παρανομίες των Τούρκων, ουδείς λόγος. Είναι διακοσμητικός ο ρόλος τους. Όμως, τι καλό είδαμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Πότε μας προστάτεψε, ή μας στήριξε, στα του Κυπριακού; Ένα από τα κύρια συνθήματα του κ. Χριστοδουλίδη κατά την προεκλογική εκστρατεία, ήταν ότι, θα προσπαθήσει να αναβαθμίσει τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο εθνικό μας πρόβλημα. Δεν έγινε τίποτα θετικό, από τότε.

Αντιθέτως, παρακολουθούμε τον ευρωβουλευτή, κ. Κώστα Μαυρίδη, να καταγγέλλει την αδικία που γίνεται εις βάρος των μικρών χωρών μας, σε σχέση με το βέτο. Κύπρος, Μάλτα, Ελλάδα και άλλες μικρές χώρες, θα στερηθούν το μοναδικό αυτό όπλο, της αρνησικυρίας. Τη μοναδική τους άμυνα, μπροστά στην επέλαση του αδίστακτου ισχυρού άξονα, που λέγεται γαλλο-γερμανικός άξονας. Στα πολιτιστικά ή κοινωνικά θέματα πάλι, τι βλέπουμε ότι γίνεται στην Ευρώπη;

Εν πάση περιπτώσει. Θα μου πείτε πώς συνδέονται αυτά τα δύο; Ε, ναι, συνδέονται. Αποδεικνύουν την παρακμή, την φθορά τών ηθικών αξιών. Την απαξίωση τού ιερού θεσμού τής οικογένειας..! Πού είναι η ενίσχυση, η προστασία των Ευρωπαίων, προς την αλληλεγγύη προς τις μικρές χώρες, προς το δίκαιο, προς τη δημοκρατία, προς τα ανθρώπινα δικαιώματα; Πού είναι η στήριξη σε θεμελιώδεις κοινωνικούς θεσμούς, όπως η παραδοσιακή οικογένεια;

Βλέπω κάτι εικόνες από αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου, της δεκαετίας του ’60, και συγκινούμαι πραγματικά. Εικόνες, όπου βλέπεις να κάθονται στο τραπέζι για φαγητό, όλοι. Έτσι όπως τα ζήσαμε, τα βιώσαμε κι εμείς, οι άνω των 50.

Βλέπουμε τον κ. Χριστοδουλίδη, να μεταβαίνει στο Κατάρ και στο Ντουμπάι. Την ίδια ώρα, ο επί της Ενέργειας υπουργός, Γιώργος Παπαναστασίου, να λέει ότι βαδίζουμε καλά, στις συμφωνίες μας με την αμερικάνικη Chevron! Περί χρημάτων όλα! Τρέχουμε ασθμαίνοντας, πίσω από το χρήμα. Τι κέρδη θα μας αποφέρουν οι υδρογονάνθρακες, τη στιγμή που ο Αττίλας, βήμα–βήμα, καταπατά τα πατρώα εδάφη; Και αφού καταπάτησαν το 36% του νησιού, άρχισαν να ροκανίζουν και τη Νεκρή Ζώνη; Θα μας μείνει έδαφος για να ζήσουμε και να χαρούμε, τα εκατομμύρια, που υποτίθεται θα μας μετατρέψουν σε κροίσους; Μα, πού βαδίζουμε επιτέλους;